به گزارش خبرنگار مهر، دهم رجب سال 195 هجری قمری آفتاب از خانه رضا(ع) سر می‌زند، جهان از شوق می‌بارد و زمان از شادی می‌خندد، به شائبه فرصت طلبان بر بی فرزندی و ابتر بودن علی بن موسی الرضا(ع) خاتمه داده می‌شود و نسل آفتاب ادامه می‌یابد.
همزمان با تولد مولود مدینه، شادی قلب رضا را فرا می گیرد و فرشتگان دسته دسته برای عرض تبریک به حضرتش از آسمان فرود می آیند.
روزها می گذرد و ابن الرضا (ع) بزرگ و بزرگ تر می شود تا هم ستاره آسمان معرفت باشد و هم سکان دار دریای سخا.
چشم و چراغ هشتمین امام، آن چنان در جود و کرم در عالم، بی همتایی می کند که جوادش می نامند و آنقدر در پرهیزگاری زبانزد می شود که تقی لغبش می دهند.
دست کریمش همه را بی نیاز می کند
دست کریمش همه را بی نیاز می کند و علم زیادش همه را مسحور. مراد هر مریدی را می دهد و از این رو در بین شیعه و سنی "باب المراد" می خوانندش.
گویند جواد ابن الرضا(ع) خیر کثیر است و برآورده کردن حوائج دنیا و آخرت را از جوادالائمه بخواهید که هم در عطای حوائج دنیا و هم آخرت دست او باز است.
همچنین گویند علاقه امام هشتم به جوادش تا آن حد است که اگر از باب الجواد (ع) وارد شوید و با واسطه قرار دادن او از حضرت رضا (ع) چیزی طلب کنید، ناامید بر نمی گردید.
امام محمد تقی (ع)؛ جوان ترین امام
امام محمد تقی(ع) جوان ترین امام نیز هست چرا که در سن هشت سالگی درست بعد از شهادت پدر بزرگوارش علی بن موسی الرضا(ع) بیرق امامت را بر دوش گرفت و اگر چه سنش زیاد نبود اما درایت و توان هدایتش بی حد بود.
جواد ابن الرضا(ع) سال ها شیعیان را از نور علم خود بهره مند ساخت و با فرقه های کذایی برخورد و با حاکمان ستمگر زمانش مقابله کرد تا سرانجام در همان سن جوانی، زهرکین از دست همسرش پایانی بر امامت هفده ساله اش شد.
و امروز صحن و سرای کاظمینش دل هر عاشقی را آرام و هر دعاکننده ای را حاجت روا می‌کند.
.......................................
الهام رحیمی
نظر شما