به گزارش خبرنگار مهر، تیم ملی والیبال با تمام شایستگیهایی که داشت به خاطر افت و خیزهایی که در جریان مسابقات گزینشی ژاپن با آن روبرو شد، کار خود را برای المپیکی شدن به روز پایانی کشاند و اختیار تعیین سرنوشتش را به رقیبانش سپرد تا اینکه هدف حضور در این رقابتها برایش دست نیافتنی شد.
مسابقات والیبال گزینشی المپیک روز گذشته در ژاپن به پایان رسید. پیش از پایان این رقابتها که قرار بود با دیدار سرنوشت ساز ایران و ژاپن همراه شود، استرالیا با پیروزی قاطع برابر چین عنوان بهترین تیم آسیایی را گرفت و برای سومین بار سهمیه بازیهای المپیک را از آن خود کرد تا بازهم والیبال ایران از صعود به المپیک بازبماند.
متفاوت از همیشه
والیبال ایران پیش از این هم با مربیان وطنی و خارجی شانس خود را برای المپیکی شدن آزموده بود اما هیچ بار از آزمون المپیک سهمیه نگرفت. تیم ملی والیبال سال 1963 با مربیان وطنی و برای نخستین بار در مسابقات انتخابی المپیک شرکت کرد و نتوانست بلیت سفر به توکیو را بگیرد. بعد از آن والیبال ایران تا مدتها فکر حضور در المپیک را از سر خارج کرد تا اینکه "پارک کی وون" کرهای سرمربی تیم ملی ایران شد و با این تیم در مسابقات انتخابی المپیک 2004 آتن شرکت کرد.
تیم ملی ایران با وجود داشتن ترکیبی خوب که بعدها دونفرشان در ایتالیا لژیونر شدند، از شرکت در این رقابت ها نتیجه نگرفت تا اینکه "زوران گائیچ" به ایران آمد و تیم کشورمان در رقابت های انتخابی المپیک پکن شرکت داد اما بازهم به در بسته خورد و با مجموع دو برد و سه باخت بدون سهمیه ماند.
والیبال ایران در حالی شرکت در این رقابتها را تجربه کرد که هیچ گاه بخت مسلم قهرمانی و المپیکی شدن نبود اما حضور در رقابت‌های گزینشی ژاپن در شرایطی متفاوت انجام شد چون روی تیم ایران به عنوان یکی از شانس‌های مسلم المپیکی شدن حساب باز شده بود.
وعده پوچ قهرمانی
تغییرات مثبتی که طی چند سال گذشته در والیبال ایران شد، روند رو به رشدی که دنبال شد، عملکرد خوب در مسابقات اخیر قهرمانی آسیا و جام جهانی در کنار به کار گماردن یک مربی صاحب نام و با تجربه با بالاترین قیمت در میان مربیان خارجی شاغل در ایران - به جز کی روش - همه شرایطی را ایجاد کرد که انتظار از المپیکی شدن والیبال را طلب میکرد. انتظاری که رئیس فدراسیون والیبال و حتی سرمربی تیم ملی برای اجابت آن وعده قهرمانی در رقابت‌های انتخابی المپیک را دادند حال اینکه ایران نتوانست حتی بهترین تیم آسیایی شود.
از فکر کردن به پیروزی ضربه خوردیم!
پیش از شرکت در رقابت‌های انتخابی المپیک همواره از تیمهای شرق آسیا به عنوان حریفان اصلی آسیایی ایران یاد شد در این میان دست‌کم گرفتن استرالیا در دیداری که پس از دو روز تعطیلی مسابقات برگزار شد و بازیکنان خود را برنده آن می‌دانستند، بزرگ‌ترین ضربه را به تیم ملی ایران زد وباعث شد در کمترین فاصله به المپیک سهمیه آن را از دست بدهیم.
در هر صورت والیبال تنها امید کاروان ورزش برای حضور یک ورزش گروهی و تیمی در لندن بود که آن هم نقش بر آب شد. والیبال در حالی این فرصت را از دست داد که همه برای المپیکی شدن این رشته بسیج شده بودند و حمایتهای صورت گرفته خیلی بیشتر از همیشه بود. حتی ولاسکو به ایران آمد تا به قول خودش والیبال ما را تغییر دهد و به قول رئیس فدراسیون ایران را وارد المپیک و لیگ جهانی کند اما جز ارائه چند نمایش خوب چیزی عاید حال تیم ملی از شرکت در رقابت‌های گزینشی نشد.
انتطارات اجابت نشد اما ولاسکو حفظ شود
درست است که ولاسکو پیش از شرکت در رقابت‌های گزینشی، ایران را برای نخستین بار قهرمان آسیا کرد اما مگر نه آنکه پیش از او، تیم ایران با یک مربی ایرانی برای نخستینبار فینالیست آسیا شد و از جایگاه ششم به دوم آسیا رسید. چه بسا هر مربی دیگری هم جای ولاسکو هدایت تیم ایران را دررقابتهای قهرمانی آسیا بر عهده داشت، میتوانست این تیم را در تهران قهرمان کند.
انتظارات از این مربی آرژانتینی الاصل فقط المپیکی شدن بود که اجابت نشد. تیم ایران با این مربی هم آنجا که نباید میباخت و فکرش را هم نمیکرد، باخت. همان طور که با مربی ایرانی در فینال بازیهای آسیایی مقابل ژاپن شکست خورد و همان باخت منجر به کنار گذاشتن حسین معدنی شد. آیا این بار هم باخت نا به جا تیم ملی ایران و حذفش از المپیک سرنوشت این تیم را به دست تغیرات می‌دهد؟
حسین معدنی، سرمربی پیشین تیم ملی در این رابطه به مهر گفت: "امیدوارم این اتفاق نیفتد. چهار سال پیش به خاطر نتیجه نگرفتن تیم ملی، فدراسیون از زوران گائیچ دست کشید و به خاطر در پیش بودن مسابقات AVC کاپ من سرمربی تیم ملی شدم. من سه سال سرمربی بودم و انصافا هم نتایج خوبی گرفتم اما قراردادهایم سالیانه بسته میشد و هیچ وقت نمیدانستم تا چه زمان سرمربی هستم".
شایستگی که برای المپیکی شدن کافی نبود
به گزارش خبرنگار مهر، بازیکنان ایران می‌دانستند درصورت المپیکی شدن تاریخ نام آنها را برای همیشه ثبت خواهد کرد اما آنها اجازه دادند تکلیفشان برای صعود به المپیک به روز آخر کشیده شود. جائیکه استرالیا از جنگ میان ایران و چین و ژاپن به سود خود استفاده کرد. با این حال همه آنهایی که ایران را المپیکی می‌دانستند بازهم تاکید دارند که شایسته المپیکی شدن بودیم. اگر این طور است چرا بلیت لندن به دست والیبال ایران نرسید؟
قدر مسلم اینکه والیبال ایران طی یک سال اخیر که ولاسکو را درکنار خود دارد، دستخوش تغییرات مثبتی شد که نتیجه آن در چگونگی نمایش ایران مقابل تیمهای شرکت کننده در جام جهانی مشخص بود اما به هرحال این تغییرات به حدی نبود که ایران را از مرز المپیک عبور دهد. تیم ایران در ژاپن نشان داد که از نظر دفاع روی تور و حملههای ترکیبی تواناییهای بالایی دارد و به نسبت گذشته در سرویس هم تا حدی بهتر شده است اما همچنان در دریافت مشکل دارد.
این در حالی است که والیبال ایران در مسابقات جام جهانی هم که نهم شد، در سرویس و دریافت ضعیفترین تیم معرفی شد و با وجود گذشت چندماه در این زمینه هنوز مشکل دارد. این مکشلات در شکست برابراسترالیا - تیمی که فکرمیکردیم کند است و به راحتی میبازد - و پیروزی سخت برابر چین بی تاثیر نبود.
ولاسکو پاسخ دهد
همه انتظار داشتند با بودن خولیو ولاسکو درکنارتیم ملی والیبال ایران، این تیم وارد المپیک شود اما والیبال ما با این مربی با تجربه و پرافتخار هم پشت درهای المپیک ماند. تدارکات تیم ایران با توجه به لغو چند دیدار دوستانه کافی نبود؟ ضعف مدیریتی داشتیم یا اصلا والیبال ایران ظرفیت رویدادهای بزرگ مانند المپیک را ندارد که بازهم نتوانست طلسم ورود به آن را بشکند؟ شاید هم تغییراتی که ولاسکو به نسبت مسابقات قهرمانی آسیا و جام جهانی در ترکیب تیم ملی ایجاد کرد و بازیکنانی مانند مهدی بازارگرد و فرهاد نظری افشار را از تیم کنار گذاشت، معادلات المپیکی شدن والیبال ایران را به هم زد؟
این پرسشی است که سرمربی تیم ملی والیبال باید پاسخی برای آن داشته باشد. محمود افشاردوست، مربی پیشین تیم ملی در این مورد به مهر گفت: " نباید دنبال مقصر باشیم چون همه در برد و باختها شریک هستند اما ولاسکو باید دلایل فنی ناکامی را بگوید تا حداقل تجربهای برای دیگران شود. باید این دلایل بررسی شود تا در آینده دوباره به مشکل برنخوریم. اگر بعد از بازیهای آسیایی هم مشکلات ریشه یابی وبررسی شده بود، امروز به مشکل نمیخوردیم و شاید هم الان به جای استرالیا ما المپیکی بودیم".
در هر صورت امسال هم والیبال ایران باید المپیک را از صفحه تلویزیون و رسانه ها دنبال کند نه قرار گرفتن در میدان آن؛ و باید حداقل چهار سال دیگر در انتظار محقق شدن رویای المپیک بماند. کاش حداقل تدبیری جدی اندیشیده شود تا زمان این انتظار بیشتر نشود.
نظر شما