دکتر نجفقلی حبیبی درمورد حفظ آبروی افراد در جامعه اسلامی به خبرنگار مهر گفت: در روایات مشخصی داریم که حفظ آبروی مؤمن مانند حفظ خون اوست. یعنی همانطوری که کسی حق ندارد خون مردم را بریزد کسی هم حق ندارد آبروی افراد را بریزد. در تفکر و اخلاق اسلامی به حفط آبروی مؤمن بسیار تأکید شده است.
وی افزود: مسئله دیگر درمورد غیبت کردن است که غیبت هم جزو محرمات است، ولی درمورد کسانی که علنا خلاف میکنند و تظاهر به فسق میکنند غیبت کردنشان جایز است و اشکالی ندارد ولی درمورد آنها هم تا حدی که رفتار و گناهشان علنی است غیبت مجاز است.
استاد بازنشسته الهیات دانشگاه تهران تصریح کرد: در مورد ظالم و ستمگر هم این حکم مصداق دارد یعنی به صور گوناگون باید ظالم و ستمکار را امر به معروف و نهی از منکر کرد و یک راهش هم گفتن بدیها و ظلم آنان است.اما در کل آدمهایی که نمیخواهند گناهشان آشکار بشود و پنهانی مرتکب خلاف و گناه میشوند نباید آبرویشان را برد.
این محقق و پژوهشگر حوزه علوم و معارف اسلامی اذعان کرد: در قوانین ما هم تا جرم کسی محرز و اثبات نشده نباید او را متهم کرد. البته بعضی اوقات این مسئله دردادگاههای ما رعایت نمیشود.
حبیبی درمورد شرایط جامعه ما در حفظ آبروی افراد هم گله کرد و گفت: جامعه ما سیاست زده است و جناحبندیهای سیاسی برای افراد اصل شده و مورد ملاک قرار میگیرد. چیزی که مورد توجه افراد در جامعه ما قرار نمیگیرد همان احکام و اخلاق اسلامی در خصوص حفظ آبروی اشخاص است.
وی درپایان یادآورشد:اگر کسی از حزب و گروه ما نباشد و یا در جبهه مخالف ما باشد هر ناروا و تهمت و افترایی به او نسبت میدهیم. و اجازه قضاوت یک طرفه به خود میدهیم که این اصلا شایسته یک جامعه اسلامی نیست، چرا که معیار قضاوت و داوریها باید حق و حقیقت باشد. درجامعه ما که خیلی شورش در میآید میگویند بیش از این آبروی افراد را نریزید و در نوشتهها و تحلیل و تجزیه رسانهای و دردادگاههایمان خط و خطوط حزبی و جناحی اهمیت دارد و آن چیز ملاک قرار میگیرد این است که آیا فرد مورد نقد و بازخواست ازما است یا نیست و این بسیار خطرناک است.
نظر شما