به گزارش خبرنگار مهر، از ورودی روستا که وارد می‌شوی، تعدد ماشین‌های پارک شده برایت خودنمایی می‌کند، ابیانه اکنون شهرت جهانی دارد و از سراسر جهان برای تماشای بناهای تاریخی و آداب و رسوم این روستای نسبتا دور افتاده، قدم به خاک نطنز می‌گذارند.
ابیانه این روزها بیش از گذشته مسافر و توریست دارد و تابستان بهانه‌ای شده که مردم از سراسر ایران به خاک این روستای کهن قدم بگذارند، روستایی که به گفته بسیاری نزدیک به 1500 سال قدمت دارد.
می‌گویند به دلیل اینکه روستای ابیانه سالها از شهر دور بوده و راه ارتباطی مناسبی بین این روستا با شهر نطنز وجود نداشته، مردم روستا لهجه و لباس محلی خود را حفظ کرده‌اند و هنوز هم در سالها پیش سیر می‌کنند، بافت سنتی روستا، خانه‌های قدیمی و رنگ زیبای متمایل به قرمز کاه‌گل‌های روستا هنوز هم از قدیم باقی مانده و بعضی از آنها به همان سبک و سیاق قدیم بازسازی شده‌اند.
مردم همان مردم قدیم هستند و میانگین سنی مردم ابیانه همچنان بین 60 تا 80 سال است، پیش از این مردم روستا به کشاورزی مشغول بوده‌اند اما این روزها که جوانان روستا دیگر در این منطقه نمانده‌اند، اثر چندانی از کشاورزی قدیم مردم ابیانه نمانده است، در ابیانه مسافران زیادی به چشم خود می‌بیند اما مردم روستا این روزها بیش از همیشه از شلوغی بیش‌از حد و وضعیت بافت سنتی روستا ناراحت هستند.
در کوچه‌های روستا که قدم می‌زنی، بیشتر از اینکه مردم روستا را ببینی، مسافران و گردشگرانی را می‌بینی که همه دوربین به دست مشغول تصویربرداری از روستا، بناهای تاریخی و مردم آن هستند و آنقدر که لباس‌های گردشگری و مردم شهرنشین را می‌بینی، اثری از مردم روستا پیدا نمی‌کنی، همه دوربین یا موبایل بدست مشغول تصویربرداری از زنانی هستند که در فرهنگشان گرفتن عکس از زنان آنچنان خوب نیست.
پیرزن‌های عصبانی که طاقت تصویربرداری و عکاسی خبرنگاران و عکاسان را ندارند، بر سر مردم مختلف فریاد می‌زنند و از آنها می‌خواهند تصویری از آنها نگیرند. برخی از مردم روستا پشت درب‌ها کمین کرده‌اند یا از لای درب‌های چوبی و رنگ رفته روستا مشغول نظاره مسافران هستند تا اگر فرصتی کنند از دخمه خود بیرون بیایند. اینجا اما مردم روستا آرامش ندارند.
ابیانه پیش از این نزدیک به 1500 نفر جمعیت داشت و در حال حاضر هم بیش از 500 خانه قدیمی و سنتی در این روستای کوهستانی وجود دارد اما اگر همه مردم روستا را حساب کنی، جمعیتی بیشتر از 300 نفر در روستا نمی‌بینی؛ مردم روستا در ابیانه نمانده‌اند و با این وضعیت فرار را به قرار ترجیح داده‌اند، خودشان می‌گویند دکتر، مهندس‌های روستا از ابیانه راهی تهران شده‌اند تا برای خود درآمدی کسب کنند و والدین خود را تنها گذاشته‌اند.
روستائیان اما تنها به باغات و فروش لوازم دستی و تولیدات خودشان دلخوش هستند و از این طریق گذران زندگی می‌کنند که البته آن هم به شرایطی مشروط است که بسیاری آن را رعایت نمی‌کنند، باغ‌های روستا از چپاول برخی افراد سالم نمانده و به گواه بسیاری از بومیان روستا، باغات ابیانه اکثرا خشک شده‌اند و مردم راهی برای گذران زندگی ندارند.
ابیانه دیگر آن روستای مشهور که مردم مهمان‌نوازی داشت، نیست، ابیانه دیگر آنقدرها مسافران را خوشحال نمی‌کند، روستا بر خلاف آنچه همه می‌گویند، شاداب نیست و در آن مردم روستا نمی‌خندند، افراد مسن آنجا خوشحال نیستند و وقتی به کوچه‌های روستا قدم می‌زنی، به نظر می‌رسد چیزی بزرگ در روستا گم شده است. چیزی که نبودش در کنار بافت سنتی و لباس و لهجه خاص مردم روستا بدجوری توی ذوق می‌زند. جالب اینکه مردم روستا اصلا دوست ندارند در این زمینه حرف بزنند و ترجیح می‌دهند در مورد این مسائل حرف نزنند؛ انگار دیگر حوصله‌ای برای پیرمرد، پیرزن‌های روستا باقی نمانده و مردم دیگر نایی برای گله و شکایت از بی‌نظمی‌های موجود ندارند.
رفتار نامناسب مسافران با بومیان روستا
یک پیرمرد 82 ساله که از اتفاقات سال‌های گذشته روستای ابیانه و برخی رفتارهای نامناسب مسافران در این روستا خیلی ناراحت است، در این زمینه به خبرنگار مهر گفت: ما نسل‌هاست که در این روستا زندگی می‌کنیم اما تا کنون وضعیت روستا را به این نحو ندیده بودیم، مردم می‌آیند و می‌روند و برایشان مهم نیست که در این روستا چه می‌گذرد، مردم روستای ما سالها پیش برای خودشان کشاورزی و محصولات داشتند اما اکنون نمی‌توانند از باغات خودشان ثمر بگیرند چون مسافران قبل از اینکه محصولات باغ‌ها برسند، آنها را از بین می‌برند.
مسافران آسایش را از روستائیان گرفته‌اند
حاجی علی با عصبانیت ادامه می‌دهد: مسئولان اصلا به وضعیت روستا رسیدگی نمی‌کنند و توجهی به خرابی جاده‌های روستا و ساختمانها ندارند، اگر 10 سال پیش به این روستا می‌آمدید، متوجه می‌شدید که وضعیت روستا چقدر تفاوت کرده است و ساختمان‌های روستای ابیانه چقدر تخریب شده است.
در حال حاضر افرادی به شهر می‌آیند که اصلا توجهی به مردم روستا نمی‌کنند و محیط زیست روستا و ساختمان‌های آن را تخریب می‌کنند، وضعیت روستا اصلا با آنچه همه می‌گویند مطابقت ندارد و حضور بیش از حد مسافران، آسایش را از مردم گرفته چون همه موبایل به دست مشغول عکس گرفتن از فرزندان و همسران ما هستند، واقعا نمی‌دانیم با هزاران نفر در روز چگونه برخورد کنیم و چگونه حضور این همه مسافر در روستا را تحمل کنیم.
یک پیرزن 60 ساله دیگر که در کنار جاده روستا به فروش صنایع دستی خود مشغول است، از وضعیت نامناسب روستا دلخور است و در این زمینه به خبرنگار مهر می‌گوید: واقعا از حضور مسافران با وضعیتی نامناسب در روستا خسته شده‌ایم و چاره‌ای هم نداریم. مسافران واقعا رفتار نامناسبی با مردم روستا دارند و نظافت روستا واقعا ضعیف است. از حضور این همه مسافر نمی‌توانیم به زندگی خودمان برسیم و بسیاری از باغات مردم روستا از بین رفته‌اند و ساختمانها و نظافت روستا هم وضعیت نامناسبی دارد. واقعا کسی به این مسئله توجه نمی‌کند و ما مجبوریم برای گذران زندگی خود، به فروش صنایع دستی مشغول شویم، به دلیل اینکه برخی مسافران برای مردم مشکلات بسیاری به وجود می‌آورند، دیگر نمی‌توانیم به باغات خود برسیم و به همین دلیل درختان میوه روستا خشک شده‌اند. متاسفانه هیچ کس هم به وضعیت ما رسیدگی نمی‌کند.
علی نساجی زواره بخشدار مرکزی نطنز در گفتگو با خبرنگار مهر، بسیاری از مشکلات مردم روستا را تایید کرد.
نساجی در مورد دلایل وجود این مشکلات در روستای ابیانه می‌گوید: متاسفانه طرح جامع گردشگری ابیانه هنوز تصویب نشده و این طرح حدود هشت سال در دست‌اندازهای اداری بوده بنابراین هنوز مشخص نیست که از بین میراث فرهنگی، وزارت کشور و بنیاد مسکن کدامیک متولی هستند اما قرار است به زودی وضعیت این طرح مشخص شود و به مشکلات روستا رسیدگی شود.
از او در مورد دلایل بی‌توجهی به وضعیت نظافت و ساختمان‌های روستا می‌پرسیم که ادامه می‌دهد: متاسفانه به دلیل ازدحام گردشگران نمی‌شود آنگونه که باید به وضعیت روستا رسیدگی کرد؛ ضمن اینکه همه مالکان ابیانه در محل نیستند و به همین دلیل برخی از گردشگران وارد حریم خصوصی افراد می‌شوند و مشکلاتی برای آنها درست می‌کنند.
از سلیمانی، فرماندار نطنز هم در مورد عدم نظارت بر حضور توریست‌ها در روستا و بی‌توجهی به این وضعیت می‌پرسیم که او در این زمینه می‌گوید: پاسگاه‌های نزدیک روستا در این زمینه مراقبت می‌کنند و اگر نیاز به حضور پلیس در محل وجود داشت، نسبت به آن اقدام می‌کنند ضمن اینکه قرار است طرح پلیس محله از سوی دهیاری روستای ابیانه پیگری شود تا مشکلات مردم کاهش پیدا کند.به هر حال ما آنقدر نیرو در اختیار نداریم که از همه روستاها حفاظت کنیم اما تلاش می‌کنیم که مدیریت مناسبی در روستا از سوی شورا و دهیاری صورت بگیرد و دهیاری در این زمینه مواظبت کند.
...................
گزارش: مسعود سعیدی
عکس: عالیه سعادت پور
نظر شما