به گزارش خبرنگار مهر، این کتاب چهار بخش اصلی با نام‌های دنیا بر سر فرزندان خود چه می‌آورد، نامه‌های واهه به موتسارت، چه کسی برای این بالرین دست خواهد زد، دیالوگ‌های حواری من است که ذیل آنها شعرهای دیگری آورده شده است.
و نیمه شب، آن روزها، زندگی یعنی، تفنگ را برداشت، شب‌ها، این نوشته، هر صبح، مستندساز بود، نمی‌دانی، جنگ است، آن شب، نه، گاهی، نمی‌دانم، گفت، هیچ‌کس، پسرم را، کاری ندارم و ... برخی عناوین شعرهای این کتاب هستند.
در شعرهای واهه آرمن حضور خود شاعر محسوس است و تجربه‌های بعضا انتزاعی او را در قالب منظوم روایت می‌کند.
او گاه با سهراب همراه می‌شود و گاه با موتسارت. گاه از تفنگ و جنگ می‌گوید و گاه از کویر و دریا و مرغان دریایی.
مسائل فلسفی، اجتماعی و عاطفی لایه‌ای از شعرها را تشکیل می‌دهند ولی خواننده احساس می‌کند در لایه‌های زیرین آثار می‌تواند به دنبال مفاهیم دیگری نیز بگردد.
در یکی از شعرهای مجموعه حاضر، که در پشت کتاب آمده است می‌خوانیم:
نظر شما