به گزارش خبرنگار مهر، مقبره «ماذون قشقایی» شاعر نامدار عشایر قشقایی کشور به همراه مجموعه‌ای از آثار او در شیراز بیش از یک قرن پس از فوت وی ساماندهی و بازسازی خواهد شد.
محمد ابراهیم فرزند سیدعلیرضا متخلص به مأذون مشهورترین شاعر ایل قشقایی است که از او با نام میرزا مأذون قشقایی نیز یاد می‌شود. مأذون اشعار عارفانه وعاشقانه فراوانی دارد و شهباز شهبازی (نخستین گردآورنده اشعار شعرای قشقایی) او را بزرگترین شاعر قشقایی می‌داند.
این شاعر نامدار عشایر ایرانی که به زبان فارسی و ترکی سروده‌های فراوانی دارد و در سال‌های اخیر به فراموشی سپرده شده بود، در سال ۱۲۴۶هجری قمری از مادری از طایفه عمله (تیره قادرلوی بوربور) به دنیا آمده است و در سال ۱۳۱۳هجری قمری در شهر شیراز درگذشته و در بقعه شاهزاده منصور در یکی از محلات مرکزی شهر شیراز مدفون است.
مزار فعلی ماذون قشقایی در شهر شیراز
حضور اندیشه‌های دینی واسلامی در اشعار این شاعر او از میان سایر شاعران هم رده خود متمایز می‌کند، اما به دلیلی وضعیت نامناسب مزار وی و نیز گردآوری نشدن اشعار و آثار برجای مانده از او تاکنون کمتر سخنی از این شاعر در محافل ادبی به میان آمده است.
به دنبال بازدید مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس از این مقبره و مشاهده وضعیت نامناسب آن و نیز با توجه به اهمیت حضور این شاعر در عرصه فرهنگ و ادب عشایر استان فارس و ایران، به دستور وی کارگروهی برای ساماندهی به این مقبره و نیز گردآوری و انتشار اشعار وی در قالب یک مجموعه تشکیل شده است.
ساماندهی این مزار تاکنون به دلیل آنچه کمبود بودجه فعالیت‌های عمرانی در حوزه فرهنگ نامیده شده است از سوی نهادهای فرهنگی استان فارس مورد بی‌مهری قرار گرفته است و به تازگی با تشکیل این کارگروه وعده داده شده تا در موضوع بازسازی این بنا تسریع انجام شود.
این در حالی است که مزار فعلی وی حتی از داشتن یک سنگ نوشته و نیز تابلوی راهنما برای معرفی آرامگاه این شاعر محروم است.
نمایی دیگر از مزار فعلی ماذون قشقایی
یادآوری می‌شود از میان اهالی ایل قشقایی، پس از اسکان در استان فارس و حوالی شهر شیراز، شاعرانی مانند میرزا محمد نثار، قول اروچ، میرزا مأذون، خسرو بیگ، مسیح خان، بیات اوغلو و... ظهور کردند که در میان آنان میرزا محمد ابراهیم فرزند سید علیرضا معروف به میرزا مأذون قشقایى از همه نامدارتر است.
این شاعر قشقایی به سه زبان ترکى، فارسى و عربى شعر سروده است و بر خلاف سایر شعرای هم رده خود دیوان قابل توجهى نیز دارد که نسخه خطى آن در سال 1301 استنساخ شده و اکنون در دسترس است.
میرزا مأذون در انواع و اوزان شعر کلاسیک ترکى طبع‌آزمایى کرده و قصاید، غزلیات، ترجیعات و رباعیات لطیفى نیز سروده و در کنار آن در انواع شعر عاشیقى هم دستی داشته است.
منبع اصلى اخذ قوت و الهام وى در تمام گونه‌های شعری قرآن کریم و احادیث نبوى است و تسلط استادانه و ماهرانه وى به سرچشمه‌هاى عرفان اسلامى سبب شده تا در اشعار او تلمیحات بسیار زیبایی توسط وی به کار گرفته شود.
نظر شما