به گزارش خبرنگار مهر، اقوام کرد در کشور بویژه در آذربایجان غربی موسیقی را بسی ارج می نهند و ترانه های دل انگیز کردی و لالاییهای مادران کرد که از احساس پاک جانشان مایه می گیرد خاستگاه ویژه ای دارد، که متاسفانه به دنبال افزایش انتشار ترانه های غربی و ماهواره این ترانه در بوته فراموشی اذهان جوانان و کودکان این خطه قرار گرفته است.
تردیدی نیست که موسیقی موثرترین وسیله است برای بیان عواطف و تمنیات درونی انسان و برای همین است که اکثر اقوام کرد در هنگام فراغت به ترانه خوانی و سرود خوانی می پرداختند، سنتی که دیگر فقط تعداد محدودی از بزرگان و سالخوردگان طوایف و قبایل اجرا می کنند.
ترانه ها و آهنگهای کردی شادی آور و فرح بخش و یا با مضمونهای مغموم و دردناک، عرفان و پند و نصیحت و ... نیازمند گردآوری و تدوین توسط محققان و کارشناسان ادبیات و موسیقی است تا ضمن حفظ آنها شاهد از بین رفتن آواهای محلی اقوام کرد کشور نباشیم.
تولید مستند « آواهای کار » در سیمای مرکز مهاباد
در این راستا و برای حفظ آواهای محلی مستند " کارده نگ (آوای کار) " در صدا و سیمای مرکز مهاباد تولید و به نغمه ها و نواهایی که روستائیان و عشایر مناطق کردنشین استان آذربایجان غربی در زمان انجام کارهایی نظیر کاشت و برداشت مزرعه، خرمن کوبی، دوشیدن شیر، مشک زنی ، لالایی ها و ... سر می دهند می پردازد.
این مستند به منظور بازسازی و احیای آوازهای عامیانه و سنتی منطقه که به عنوان بخش بسیار گرانبهایی از فولکلور و یکی از ارکان اساسی ادبیات شفاهی اقوام بوده و قسمتی از فرهنگ غنی ایران زمین را تشکیل می دهند در سیمای مرکز مهاباد تولید می شود.
طراح، تهیه کننده، کارگردان و تدوینگر این مستند علی قادری، نورپرداز و مدیر تصویربرداری عبدالقادر طه زاده، نویسنده محمد صالح ملکی، صدابردار حسین مولودی، دستیار تهیه سرور حسن نژاد، دستیار نور و تصویر خالد آب خضر، حسن زارع منبراست.
به هر روی تولید این مستند که یکی از انواع موسیقی کردی را به تصویر می کشد می تواند عاملی باشد برای اینکه موسیقی ایرانی اصالت خود را حفظ کند، بویژه موسیقی کردی که با واقعیت زندگی طوایف کرد پیوند دارد.
ترانه های کردی دوازده گونه اند که در اکثر مناطق کردنشین کشور و به تبع آن آذربایجان غربی سروده می شود:
ترانه کار: که شامل بسته ها و آواز هایی است که کشاورزان و کارگران و آهنگران و درود گران و آسیابانان و کاروانیان در هنگام کار آنها را می خوانند.
ترانه چوپان: ویژه چوپانان در هنگام چرانیدن گله ها و رمه ها در دشت و صحرا با نی آنها را می خوانند.
ترانه کشاورز: آوازها و ترانه هایی که کشاورزان و باغبانان در هنگام کشت و زرع و درو کردن با هم می خوانند.
ترانه کودکان: ترانه هایی که کودکان در هنگام بازی کردن می خوانند.
ترانه دین: کردها در همه ادوار تابع دین بوده اند و چه قبل از اسلام و چه بعد از دین مقدس اسلام آوازها و سرودهای دینی و مذهبی و مولودی خوانی داشته اند.
ترانه آهنگ: شامل بسته ها و مقام های کردی است که از زمانهای قدیم در میان کردان رایج بوده و آنها را در بزم ها و رزم ها و پایکوبی ها می خواندند.
ترانه سوگ: اینگونه ترانه ها را در هنگام مرگ یکی از عزیزان از دست رفته خود می خوانند که بسیار مغموم و دردناک است.
ترانه جنگ: ترانه های ویژه جنگ و نبرد که در آن از دلاوری و دلیری جنگجویان که از میدان نبرد برگشته اند ستایش می شود و نیز جنگجویان را برای نبرد تحریک می کنند .
ترانه زنان: ترانه هایی که زنان در هنگام دوزندگی و بافندگی و مشک زنی مازو چیدن و گیاه درو کردن و آب آوردن از چشمه و دوشیدن گوسفند و تکان دادن گهواره می خوانند.
ترانه شکار: ترانه های ویژه شکار ماهی و گوزن و آهو بز کوهی در دشت وکوه
ترانه شوخی و هزل: ترانه هایی که برای خنداندن مردم خوانده می شود که ویژه دلقک ها در اعیاد است.
ترانه های کردی نیز بر اساس کتاب تاریخ موسیقی کردی نوشته شده توسط دکتر صدیق صفی زاده با استفاده از تنبور، عود، رباب، قیتار، بربط، عیژک، نی لبک، سه تار، قپوز، طبل، طاس، کرنای، دونای، دهل، دو طبله، سورنای، توتک، زنگ، تار، شاخ نفیر، رود، بالابان، کیناره، صفیر، دایره، دف، کمانچه، مزمار، شیپور، گاودم، چغانه، چارپار، چنگ، تیریال، دمبک، قانون، کوس، سنتور، شانه و ارغنون نواخته می شوند.
نظر شما