دکتر بخشعلی قنبری، عضو هئیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی در گفتگو با خبرنگار مهر در مقایسه روزه با سایر عبادت ها گفت: آیتالله جوادیآملی در کتاب «حکمت عبادت» در مورد روزه میفرماید: روزه خالصترین عبادتهاست، چون به شرک آلوده نشده، یعنی عبادتهای دیگر برای غیرخداوند انجام شده، اما روزه برای غیر خداوند اصلا انجام نشده است.
وی افزود: همه عبادتها در اسلام مهم هستند؛ ولی نکته مهمی که در روزه وجود دارد این است که روزه ایثار را به دنبال دارد، گذشتن از خواستههاست. بعضی از عرفا در مورد ماه رمضان میگفتند، روزه نوعی قربانی کردن است؛ منتها روزه، قربانی کردنی نیست که در ظاهر دیده شود و بنابراین قابلیت ریا را ندارد.
نویسنده کتاب «فلسفه عاشورا از دیدگاه اندیشمندان مسلمان» در ادامه سخنانش اظهار داشت: در واقع روزهدار از درون خود را قربانی میکند، روزهدار از نیاز خود چشمپوشی میکند. از این جهت فرمایش آیتاللهالعظمی جوادی آملی کاملا درست و بجاست که روزه در میان عبادات اسلامی جایگاه ویژهای دارد و مخصوصا جایگاه ویژهاش را از خلوصش گرفته است. از این جهت روزه اهمیت بسیار بسیار بالایی دارد.
این محقق و پژوهشگر بیان کرد: واقعیت این است که اگر عرفانی و یا اخلاقی به روزه نگاه کنیم اهمیت روزه بسیار بسیار مضاعف است، به دلیل اینکه روزه مسلمانان را به آن سمتی میبرد که برای خودشان یک حصاری برای طول سال به وجود بیاورند، به همین دلیل قرآن کریم از این حصار با عنوان تقوا یاد میکند.
وی تأکید کرد: بنابراین روزه یک فایده عام برای عموم دارد چون تقوا را به دنبال میآورد و یک فایده خاص برای خواص دارد به دلیل اینکه قربانیکردن نفس و پیوند دادن روح جزئی به وجود باری تعالی در ماه رمضان تحقق پیدا میکند.
نویسنده کتاب «عرفان نهجالبلاغه» در پاسخ به این سؤال که مرتاضها هم برای کسب معرفت و خودسازیروزه میگیرند، این روزه چه تفاوتی با روزه ما دارد؟، گفت: اگر بخواهیم از منظر اسلام به این موارد نگاه کنیم اعمال دینی دو نوعاند؛ توصلی و تعبدی. در اعمال توصلی قصد قربت لازم نیست، اما در اعمال تعبدی قصد قربت واجب است.
قنبری تصریح کرد: اگر روزه بگیریم و بگوییم روزه میگیرم برای این که تمرکزم زیاد شود از نظر شرعی کار درستی نیست اشکال ندارد که کسی ریاضت بکشد و بخواهد روزه بگیرد و یا خود را از کاری منع کند و بخواهد اینها را مثلا برای تمرکزش انجام دهد همانطور که ما خیلی تمرینها را انجام میدهیم برای رسیدن به تمرکز، مباح است، اما اگر به نام روزه بخواهد این کار را انجام دهد مجاز نیست و بعضی از علما معتقدند این کار بدعت است. بنابراین روزه بدون قصد قربت در اسلام وجود ندارد.
نظر شما