حجت الاسلام دکتر رضا برنجکار رئیس دانشگاه پردیس قم در مورد اینکه بسیاری از ما ایرانیان در مورد موضوعات گوناگون و بدون آنکه در آن تخصصی داشته باشیم اظهارنظر میکنیم. درمورد دلایل این «همه چیزدانی» به خبرنگارمهر گفت: نه نگفتن و گفتن نمیدانم برای همه چیزدانها افت دارد یعنی آدمهای مغروری هستند و غرورشان اجازه نمیدهد که مردم از نا آگاهی آنها در مسئلهای آگاه بشوند زیرا میگویند اگر معلمی سؤال دانشآموزی را جواب ندهد دانشآموزان حمل بر بیسوادی آن معلم میگذارند و دیگر معلوماتی که آن معلم به دانشآموزان داده است آن پنبه رشته میشود.
وی افزود: این از مسائل غلط جا افتاده در فرهنگ ماست که در سطح دولتمردان و مسئولان ما هم رسوخ کرده است. ولی باید این را پذیرفت که انسان ناقص است و تنها خدا همه چیز را میداند و ندانستن چیزی برای انسان عیب نیست بلکه نپرسیدن و دنبال کشف حقیقت نرفتن اشکال دارد.
رئیس دانشگاه پردیس قم ادامه داد: آدمهایی که ادعا میکنند همه چیز را میدانند دروغ میگویند و صادق نیستند. زیرا به محدودیت خود واقف نیستند. آنها به دنبال دانایی و طلب علم نمیروند و ازتحقیق و مطالعه خود را بی نیاز میدانند و از آنها محروم میمانند.
برنجکاردر مورد اینکه آیا نسبتی میان «همه چیزدانی» و عدم گماشتن افراد متخصص در تخصصهای خود وجود دارد هم اظهارداشت: امروز علم گسترش پیدا کرده زمانی ابوعلی سینا در علوم مختلف متبحر بود، ولی امروز حتی در یک علم مثلا پزشکی در هریک از اعضای انسان تخصص خاصی به وجود آمده و یک پزشک نمیتواند در همه اعضای بدن متخصص بشود.
وی درپایان یادآورشد: باید در یک رشته متخصص شد و درباره آن فقط اظهارنظر کرد. نقل کردهاند از شیخ بهایی که گفت برهرکسی که ذی فنون بود غلبه پیداکردم و ازهرکسی که ذی فن بود شکست خوردم. یعنی تخصص در یک فن خیلی قوی تر از تخصص در همه فنون است. آنکه همه کاره است و همه چیز بلد است به اندازه یک نفر که در یک فن استاد شده نمیداند.
نظر شما