به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سایت موسسه بروکینگز، "مارتین ایندیک" گامهای بعدی را که آمریکا باید برای رسیدن به اهداف خود در سوریه انجام بدهد را به این ترتیب بیان کرد:
1- همکاری سیاسی با روسیه : به دلیل آنکه حمایت روسیه از حکومت سوریه قابل قبول نیست و از آنجا که ما ( آمریکا ) نیازمند حمایت شورای امنیت سازمان ملل متحد از اقدامات بعدی خود در سوریه هستیم این امر مهم است که روسیه را متقاعد کنیم که منافع این کشور در صورت همکاری با آمریکا بهتر حفاظت می شود تا آنکه مسکو بخواهد در مقابل آمریکا بایستد.
ایندیک در این خصوص افزود : هر چند "هیلاری کلینتون" وزیر امور خارجه آمریکا برای متقاعد کردن روسیه تلاش زیادی می کند، اما مسکو تا کنون نرمشی از خود نشان نداده از همین رو مهم است که رئیس جمهور ( باراک اوباما ) تلاش کند تا با استفاده از یک روش منطقی و مشتاقانه بی اعتمادی روسیه به اقدامات آمریکا در سوریه را از بین برده و ولادیمیر پوتین ( رئیس جمهور روسیه) را متقاعد کند که آمریکا و روسیه منافع مشترکی در این کشور ( سوریه) دارند که یکی از مهمترین آنها جلوگیری از رشد افراط گرایی دینی در منطقه است و واشنگتن و مسکو می توانند با همکاری هم این موضوع را حل کنند.
بر همین اساس روسیه و آمریکا می توانند با یکدیگر امر انتقال قدرت از نظام فعلی را به دولت بعدی انجام دهند. در این راه آمریکا و روسیه با تشویق انجام مذاکره میان گروه های مختلف سوری امر انتقال قدرت را تسریع می بخشند. البته ممکن است روسیه خواهان حضور اسد در این مذاکرات باشد، اما باید مسکو را متقاعد کرد که کنار گذاشتن اسد تنها راه انجام مذاکراتی است که گروه های مخالف حاضر به شرکت در آن هستند.
2- حمایت از مسیحیان و علوی ها : تا زمانی که این دو گروه موجود در سوریه درباره آینده حیات خود نگران باشند همچنان با حکومت بشار اسد همراه خواهند بود این دو گروه موجود در سوریه نیازمند دریافت ضمانت های قابل اعتماد هستند و باید از این نکته مطئمن شوند که در سوریه پس از اسد که حکومت در دست سنی ها خواهد بود، زندگی و منافع علویان و مسیحیان در خطر نخواهد بود.
البته ضمانت هایی که به مسیحیان و علویان داده می شود باید از سوی نیروهای سازمان ملل نیز مورد حمایت قرار بگیرد. بنابراین باید از هم اکنون برنامه حضور "کلاه آبی" ها در سوریه چه اسد خود اقدام به کناره گیری کند و چه سرنگون شود آماده شود. البته این نکته نیز مشخص است که بدون حمایت روسیه حضور چنین نیروهایی در سوریه محال است.
3- همکاری با ژنرال های علوی : اگر به علویان سوری ضمانت های لازم داده شود ژنرال های علوی تمایل بیشتری برای مقابله با اسد خواهند داشت. اتحاد علویان و اسد در حال حاضر در نقطه حساسی است. علاوه بر آن درصورت شکل گرفتن حکومت انتقالی در سوریه، این کشور نیازمند ارتشی خواهد بود که بتواند امنیت را در کشور برقرار کند و با توجه به حضور گسترده ژنرال های علوی در ارتش سوریه، همکاری با آنها می تواند برای آینده سوریه مفید باشد.
برهمین اساس اگر آمریکا بتواند روسیه را با خود همراه کند، مسکو می تواند در جذب ژنرال های علوی کمک زیادی به واشنگتن کند.
ایندیک در ادامه می گوید : البته همزمان با تلاش برای جذب فرماندهان علوی از اقدامات دیگری نیز باشد استفاده کرد که یکی از آنها می تواند برگزاری رزمایش های گسترده توسط ترکیه و اسرائیل در نزدیکی های مرزهای خود با سوریه باشد.
برگزاری این رزمایش ها با توجه به حساسیتی که ایجاد می کنند به فرماندهان ارتش سوریه این پیغام را می رساند که اگر علیه اسد اقدامی نکنند با یک جنگ سه جانبه ( داخل، مرز ترکیه و مرز با رژیم صهیونیستی ) روبرو می شوند.
4- هماهنگی با اعراب، ترکیه و اسرائیل : عربستان سعودی و قطر در تقابل اتحادیه عرب با بشار اسد، رهبری را به دست گرفته و گروه های مخالف سوری را مسلح می کنند. ما (آمریکا ) نیازمند آن هستیم تا با این دو کشور همکاری نزدیک تری داشته باشیم.
این همکاری از آن رو مهم است که آمریکا از این امر مطمئن شود که سلاح های ارسالی از سوی قطر و عربستان در اختیار افرادی قرار می گیرد که این افراد خواهان برقراری نظم در سوریه پس از اسد هستند. علاوه بر این قطر و عربستان نیز باید از روشن کردن آتش جنگ فرقه ای در سوریه اجتناب کنند چون ممکن است آتش این جنگ به کشوری دیگر از جمله بحرین کشیده شده و سبب ناامنی خلیج فارس گردد.
ایندیک در مورد رژیم صهیونیستی نیز می گوید : آمریکا باید همفکری نزدیکی با اسرائیل داشته باشد. در این راه می توان از اطلاعاتی که تل آویو درباره ارتش سوریه دارد استفاده کرد و همچنین به اسرائیل اطمینان داد که سلاح های روسی در اختیار حزب الله لبنان قرار نمی گیرد.
5- هماهنگ کردن گروه های مخالف سوری : یکی از چالشهای مشکل زا و اساسی برای رسیدن به حکومت انتقالی در سوریه صرف نظر از متقاعد کردن اسد برای کناره گیری از قدرت، آن است که گروه های مختلف مخالفان اسد را دور هم جمع کرده و آنها را متقاعد به پیروی از یک رهبری مشخص کنیم.
تحقق این عمل با توجه به تعداد این گرو ها واختلاف نظرهای آنها با یکدیگر امری مشکل است. برهمین اساس نیاز است تا با تمرکز بر روی این گروه ها اختلافات میان آنها را به حداقل رسانده و از وقوع تنش میان آنها جلوگیری کرد.
ایندیک در پایان اینطور می گوید که هیچ یک از این 5 گام اشاره شده اموری نیستند که به راحتی بتوان آنها را انجام داد .
نظر شما