مزایده تجهیزات کارخانه الیاف شیروان/ پایان تلخ وعده‌های 10 ساله

به گزارش خبرنگار مهر، بزرگترین واحد تولیدی الیاف شرق کشور یعنی کارخانه تولید الیاف و اسفنج شیروان که از سال 1343 تاسیس شده بود و سالیان دراز تحت عنوان الیاف خراسان فعالیت می‌کرد، از 10 سال پیش در سراشیبی سقوط افتاد.

در آن هنگام این واحد تولیدی به بخش خصوصی واگذار شده بود و بخش خصوصی نیز نالان از اینکه این واحد به علت مشکلات موجود سوددهی اقتصادی ندارد و باید برای آن چاره‌ای اندیشید.

برخی می‌گفتند و همچنان نیز می‌گویند که مالکین این کارخانه از همان اول فکر و ذکرشان تغییر کاربری این زمین 14 هکتاری و ساخت و سازهای سودآور در آن بود؛ چرا که زمین در محدوده شهری قرار داشت و روز به روز نیز با استان شدن خراسان شمالی و مرکز شهرستان شدن شیروان بر قیمت آن افزوده می‌شد.

بدهی‌های کارخانه بالا و بالاتر رفت، حدود 600 کارگر این کارخانه از کار بیکار شدند، اشتغال مستقیم 2 هزار نفر نیز به بیکاری بدل شد و سازمان خصوصی سازی برای این کارخانه اعلام ورشکستگی کرد.

این در حالی بود که سهامداران خصوصی این کارخانه نمی‌خواستند اعلام ورشکستگی کنند، چرا که پس از این اعلام، کارخانه به دادگستری سپرده می‌شد تا مطالبات کارگران و سازمان‌هایی چون تامین اجتماعی از دارایی‌های کارخانه پرداخت شود.

سهامدارن خصوصی منتظر ماندند تا با لطایف الحیل مطالبات کارگران و بدهی افرد تسویه شود، مطالباتی که حتی فروش آپارتمان‌های مشهد و 2 موتور ژنراتور کارخانه نیز نتوانست آن‌ها را تسویه کند و سرانجام نیز دادگستری حکم فروش لوازم و تجهیزات کارخانه را با هدف تسویه بدهی افراد صادر کرد.

تعطیلی کارخانه و مطلبات معوقه کارگران

کارخانه تعطیل شد اما حق و حقوقات تعداد کثیری از کارگران پرداخت نشد؛ مدیر کل کار و اموراجتماعی وقت استان در سال 84 در مورد مطالبات کارگران گفته بود که کارخانه الیاف شیروان که به صورت خصوصی اداره می‌شود به دلیل مشکل نقدینگی و عدم وجود بازار برای خرید محصولات این شرکت، تعطیل شد.

محمد احمدی افزوده بود که سال گذشته نیز به خاطر وجود همین مشکلات، 500 میلیون تومان وام حمایتی دولت به این واحد پرداخت شد که متاسفانه تاثیری در بهبود وضعیت این شرکت نداشت.

وی گفته بود که کارگران الیاف شیروان از یک تا 4 ماه حقوق نگرفته‌اند و ما نیز به عنوان اداره کار رای بر محکومیت کارفرمای این کارخانه داده و این کارفرما را به دادگستری استان معرفی نموده‌ایم که طی حکم دادگستری قرار بر این شده که وی با فروش کارخانه حقوق معوقه این کارگران را پرداخت کند.

اما با تمام این اوصاف مشکلات کارگران لاینحل باقی ماند و مطالبات آن‌ها نیز همچنان بر روی هم انباشته می‌شدند 4 سال گذشت و در سال 87 باز هم برای چندمین بار کارگران کارخانه الیاف شیروان خواستار پرداخت حقوقشان شدند.

کارگران می‌گفتند که حدود چهار سال است حقوق خود را دریافت نکرده‌اند.

فرماندار وقت شیروان در جریان این تجمع گفته بود که در پی تعطیلی کارخانه الیاف شیروان، 65 نفر از کارگران حدود چهار سال است که حقوق خود را دریافت نکرده‌اند.

غلامرضا فیض افزوده بود که این کارگران چند سال سابقه کار دارند و از سویی هنوز به سن بازنشستگی نرسیده‌اند و شاغل کارخانه محسوب می‌شوند.

وی گفته بود که تعدادی از آنان هم بیش از سه سال است که بازنشسته شده‌اند و از کارخانه حقوق طلب دارند.

فیض علت عدم پرداخت حقوق کارکنان را اختلاف سهام داران کارخانه ذکر کرده و گفته بود که این اختلاف کارخانه را به تعطیلی کشانده است و سهام داران ادعا می‌کنند که توان پرداخت حقوق کارکنان را ندارند ولی این درست نیست و کارخانه برای پرداخت امکانات مالی مختلفی دارد.