رحماندوست: پزشکیان برای من همیشه معلمی غیرمستقیم بود

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از مجموعه «شش دفتر» محس پزشکیان عصر روز دوشنبه 27 شهریور در تالار مهر حوزه هنری برگزار شد.

در این مراسم مصطفی رحماندوست در سخنانی به بیان خاطراتی از آشنایی خود با مرحوم محسن پزشکیان پرداخت و گفت: من با محسن در سال 49 و در دانشگاه همکلاس بودیم. او بسیار خوب شعر می‌گفت و این در خاطرم مانده، اما از سال 52 به بعد همدیگر را ندیدیم.

رحماندوست افزود: یادم هست در یکی از سال‌های دوران دانشجویی در زاهدان خشکسالی آمده بود و ما که در آن زمان شور انقلابیگری داشتیم برای کمک به آنجا رفته ‌بودیم. در این سفر و در راه بازگشت، من شعری گفته بودم که هرگز در هیچ کجا هم منتشرش نکردم؛ برای اینکه بسیار بد بود، اما به خاطر دارم که محسن تحت تاثیر آنچه دیده بود شعری بسیار تاثیر برانگیز سروده بود و من در جا حفظش کردم و هرگز از خاطرم نرفت.

این شاعر تاکید کرد: محسن در زمان دانشجویی برایم معلمی غیرمستقیم بود که وقتی فهمیدم از دست رفته بسیار تاسف خوردم و مطمئنم که اگر زنده می‌ماند بسیاری از قله‌ها را فتح می‌کرد.

تقدیر، محسن را از من جدا کرد

محمد تمدن از دیگر دوستان و نزدیکان محسن پزشکیان نیز در این مراسم در سخنانی شاگردی با پزشکیان را افتخار خود دانست و گفت: برای من داغ محسن همواره زنده است. من در تابستان سال 53 در سفر بودم که محسن بازداشت شد و وقتی از سفر بازگشتم من هم پس از مدتی دستگیر شدم. آنچه برایم آرامش بخش بود، احتمال دیدن محسن در فضای زندان بود اما از دست سرنوشت یک هفته قبل از انتقال من به زندانی که محسن در آن بازداشت بود، وی آزاد شد و من در حبس ماندم تا سال 56 و پس از آزادی هم دیگر فرصت دیدارش را نداشتم تا زمانی که از دنیا رفت.

ناشناخته ماندن محسن پزشکیان جرم ماست

محمدرضا ترکی، نیز آخرین شاعر حاضر در این مراسم بود که در سخنانی به معرفی محسن پزشکیان و شعر او پرداخت.

ترکی با بیان اینکه همه ما در مورد معرفی پزشکیان و شعر او کوتاهی بسیاری کرده‌ایم، گفت: این جرم ماست که تا امروز نتوانستیم شعر او را بشناسیم. در کنار او شاعران دیگری هم هستند مانند مرحوم محمدرضا حشمتی‌زاده که حق مطلب درباره وی ادا نشده است و در پیدایش شعر جنوب ایران تاثیر بسزایی داشته است.

وی افزود: نعمتی‌زاده را در واقع می‌توان یکی از شاعران تاثیر گذار در پزشکیان دانست که هرچند در ابتدا به عرفان گرایش داشت، اما در نهایت به عرفان گرایش پیدا کرد و خودش را در این موضوع یافت. او حتی تا واپسین روزهای جنگ تحمیلی نیز در جبهه‌های جنگ بود اما در باره او و شعرش کوتاهی شد.