به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دویچه وله، این خبرگزاری درباره گراس نوشت: گونتر گراس برنده جایزه ادبی نوبل است، او شاعری برجسته نیز هست و در عین حال یک تابوشکن واقعی است، مردی که با قطبی‌گرایی مقابله می‌کند و برانگیزاننده احساسات است. او یک منتقد نیز هست، معمولا خشمگین، از نظر سیاسی یک شهروند متعهد، اما بیش از هر چیز او یک نویسنده بزرگ است؛ گونتر گراس 85 ساله شد.
این زندگی 85 ساله سراسر پستی و بلندی، آمیخته با لحظه‌های جادویی و انکار، از 16 اکتبر 1927 شروع شده است.
گراس 17 ساله که درگیر جنگ جهانی دوم شد، در واحد ضد نیروی هوایی در سال 1944 مشغول به خدمت شد و بعد مدتی به عنوان عضوی از اس.اس فعالیت کرد و تنها دهه‌ها بعد بود که او این همکاری را افشا کرد و جنجالی عظیم را برانگیخت. اما مهمترین دغدغه او در طول جنگ این بود که بتواند به بقا ادامه بدهد.
شکاف جهانی
در دوره پس از جنگ گراس خود را درگیر فعالیت‌های هنری کرد و در رشته مجسمه‌سازی و گرافیک تحصیل کرد، در یک گروه جاز موسیقی نواخت و سفر کرد. سال 1956 مدتی در پاریس توقف کرد. نخستین رمان او «طبل حلبی» سال 1959 منتشر شد و خشم دلتنگ کننده جامعه آلمان در آن دوره را تصویر کرد. این کتاب با ترجمه به زبان‌های مختلف موفقیتی جهانی کسب کرد و فیلمی با اقتباس از آن ساخته شد. 40 سال بعد این کتاب در کنار زندگی گراس موجب شد تا جایزه نوبل ادبی به او اهدا شود.
تولید هنری خلاقانه و بارور
گراس نمایشنامه‌ها و شعرهای زیادی نوشته است اما بیش از همه به آثار داستانی توجه نشان داده و فهرست بلندی از آثارش وجود دارد که «سال‌های سگی» و «بیهوشی موضعی» ، «کفچه ماهی» و «قرن من» از جمله آنها هستند.
او در آثارش همواره بر روابط سیاسی و تحولات اجتماعی توجه دارد و برای مثال نقش روشنفکران در خیزش 1953 در جمهوری دموکراتیک آلمان و یا قیام دانشجویی سال 1968 و انتخابات آلمان و روباط شرق-غرب همواره در مرکز توجه این نویسنده جای داشته اند.
اخلاقیات و سیاست
تا به امروز، گونتر گراس به عنوان یک هنرمند ـ رمان نویس، شاعر و هنرمند گرافیست، مجسمه ساز و تصویرگر کتاب توانایی‌های چندگانه خود را نشان داده است. اما او به مسایل بین المللی نیز توجه دارد و مسایل سیاسی و وظیفه اخلاقی آلمان در این مناسبات برایش اهمیت داشته است.
او از سال 1961 همراه حزب سوسیال دموکراسی آلمان است و بدون این که عضو حزب باشد، در راستای سیاست‌های آن فعالیت کرده است. او حامی ویلی برانت در رقابت انتخاباتی 1969 بود . وی همواره همانی هست که بود؛ همواره منتقدی بر مسایل معاصر، فردی مستقل از جناح چپ که از جایگاه خود برای انعکاس مسایل حقوق بشری و علیه جنگ دفاع کرده است.
دایناسوری چندوجهی
این نویسنده سالمند در بهار امسال با انتشار شعری با عنوان «آنچه باید گفته شود» نشان داد که هنوز به آنچه فراتر از مرزهای آلمان می‌گذرد حساس است. او در این مجموعه شعر به مسایل سیاسی اسراییل تاخت و خواست تا حمله هسته‌ای به ایران را متوقف کند. او اسراییل ار خطری برای صلح جهانی نامید و خواستار کنترل امکانات هسته‌ای این رژیم شد. این اشعار انعکاسی جهانی یافت و گروهی تلاش کردند تا او را ضدیهود بنامند. اما گراس بر سیاست‌هایش پافشاری کرد و اسراییل را ضد یهود خواند.
او اخیرا با انتشار کتاب شعری با عنوان «آن تاگس فلیگن» به معنی «حشره‌های یک روزه» باز هم مسایل سیاسی مورد نظرش را مطرح کرد و در کنار آن به موضوع‌های دیگری چون سن، از دست دادن‌ها و مرگ پرداخت.
جاز و سیگار
گونتر گراس طنزپرداز خوبی نیز هست و هنوز به موسیقی جاز علاقه‌مند است. او هنوز خوب می‌خورد و هنوز سیگار می‌کشد و یادآور گفته‌ای از گوته است: «من یک مرد هستم و شهامت این را دارم که یک مرد باشم».
نظر شما