به گزارش خبرنگار موسيقي "مهر"، امسال درطول تعطيلات نوروزي شاهد برنامه هاي مختلف موسيقايي از شبكه هاي صدا و سيما بوديم كه در مقايسه با كمبود اين نوع برنامه ها در دوره هاي گذشته مديريت مركز موسيقي وسرود اين سازمان و همچنين رياست قبلي سازمان صدا و سيما، نويد بخش تغييري مثبت درحوزه موسيقي بود.
اگرچه همچنان آواهاي ناشناس و ناكوك بسياري ازخوانندگان موسيقي "پاپ" كه براي معرفي خود، هيچ مكاني را بهتر از صدا و سيما سراغ ندارند، پيوسته از رسانه ملي به گوش مي رسد، اما پخش برنامه هايي نظير "آواي ايراني" اثر سوء آن را كاهش مي دهد.
پخش برنامه هايي چون "ساز و آواز ايراني" و همچنين مجموعه برنامه "آواي ايراني" كه در آن علاوه بر پخش آثار استادان مسلم موسيقي سنتي ايران ، از آنها براي ايراد صحبت هايي درزمينه هاي مختلف موسيقي دعوت مي شد، اقدامي بسيار مثبت براي يادآوري روزهاي شكوفايي موسيقي در صدا و سيما بود.
استادان موسيقي ايراني كه پيوسته با خاطرات گذشته، يادهاي موسيقايي شان را زنده نگاه مي دارند، با گرايش اخير راديو و تلويزيون به سمت توليد و پخش برنامه هاي وزين و كارشناسانه در حوزه موسيقي، دلشان گرم شده است.
از سويي ديگر نمايش اين نوع برنامه ها، پيوسته يكي از خواسته هاي اهالي موسيقي سنتي ايران بوده است، چرا كه بسياري از آنها معتقد بوده اند كه نپرداختن رسانه ملي به موسيقي جدي ايران يكي از بزرگترين دلايل رو آوردن جوانان به موسيقي هاي غربي و همچنين دور ماندن از اصالت هاي ايراني است.
در اين ميان اگرچه صدا و سيما بازهم از يك طرف بام درحال افتادن است و تنها به موسيقي سنتي ايران به شكل جدي مي پردازد و سبك هاي كلاسيك و موسيقي علمي روز را فراموش كرده است، اما مي توان اميدوار بود كه راهي كه براي موسيقي سنتي ايراني در نظر گرفته شده است، در آينده اي نه چندان دور به تمام سبك هاي موسيقايي تعميم پيدا مي كند.
ازديگر نكاتي كه با آمدن مديريت جديد مركز موسيقي و سرود صدا و سيما در اين رسانه رخ داد و پيش از آن هنرمندان را بسيار آزرده كرده بود، اعلام شناسنامه اثر موسيقايي است. حدودا يك سالي است كه چه صدا و چه سيماي جمهوري اسلامي ايران، پس از پخش قطعه موسيقي ، شناسنامه آن را اعلام مي كنند و اين موضوع براي هنرمند موسيقي ايراني كه ثابت كرده است به حمايت هاي معنوي بيش از حمايت هاي مالي اهميت مي دهد، كاري ارزشمند و درخور توجه و تقدير است. هرچند كه از اوليه ترين حقوق يك هنرمند موسيقدان به شمار مي آيد.
همچنين تاسيس شوراي تخصصي موسيقي كه در آن به واقع هنرمندان راستين و تحصيلكرده موسيقي جمع هستند، از ديگر فعاليت هاي مركز موسيقي وسرود صدا و سيما به شمار مي آيد.
حضور هنرمنداني چون "مجيد انتظامي" و "احمد پژمان" كه پيش از اين هرگز حاضر نبودند تن به كارهاي اجرايي بدهند، در اين شورا نشان مي دهد كه اگرچه روند اتفاقات و تغييرات برنامه هاي موسيقي شايد كند به نظر بيايد، اما مي خواهد كه اصولي تر پيش برود.
در سال 83 برنامه هايي نظير "با كاروان شعر و موسيقي"،"با شبنم"، "بم خواني" و "بهار موسيقي" پخش شد كه قريب به اتفاق آنها به موسيقي اصيل ايراني مي پرداخت. در بعضي مواقع هم قطعاتي در قالب نمايش هاي موسيقايي همراه با رقص هاي محلي ازموسيقي نواحي ايران، پخش مي شد كه با استقبال فراوان مردم روبرو شد، اما همچنان محدوديت در نشان دادن سازها وجود داشت و دارد.
"محمد حسين صوفي" رئيس مركز موسيقي و سرود صدا و سيما چندي پيش در گفت و گويي با "مهر" اعلام كرده بود كه رويه صدا و سيما همچنان بر نشان ندادن ساز پا بر جا است و تغيير نكرده است.
بزرگان موسيقي ايران طي مصاحبه هايي كه با خبرگزاري "مهر" و رسانه هاي ديگر داشته اند، بارها و بارها مشكلات فرهنگ موسيقي ايران را برشمرده اند و بالاتفاق اعلام كرده اند كه در زماني كه رسانه هاي غربي، بيش از پيش به هنرهاي بومي شان اهميت مي دهند و براي آن تبليغ مي كنند، چه توقعي مي توان از جوان ايراني داشت و در صورتي كه او پيوسته در ماهواره ها و اينترنت با سازهاي غربي آشنا مي شود و درمقابل آن، حتي نمي تواند شكل دوتار و سه تار را از هم تشخيص دهد، چگونه به سمت موسيقي ايراني كشيده شود.
تغييرات مثبت رسانه ملي را در حوزه موسيقي در طول سال گذشته، نمي توان به هيچ وجه ناديده گرفت، اما چه بهتر است كه كارنامه موفق اين مركز در سال اخير را سليقه هاي دور ازتخصص برخي از نا آشنايان با موسيقي مخدوش نكند.
نظر شما