به گزارش خبرنگار مهر، کنسرت گروه کودکان ایران زمین قطعات موسیقی ایرانی را بر اشعاری از افسانه شعبان نژاد، مصطفی رحماندوست، الکاهدایت و جواد شریف پوردر شش پرده موسیقایی در هفت دستگاه موسیقی همراه با نمایش کودکان این ارکستر به نمایش درآمد.
اجرای این گروه موسیقی کودکانه با ورود قصه گو و شاپرک ها آغاز شد. نخستین اجرای موسیقی همراه با نمایش به قصه نمکی اختصاص داشت، این داستان درباره خانم قصه گویی است که آقا غول قصه ارکستر کودکان ایران زمین نمکی را برای اینکه تنها نماند به اسارت می برد تا برای او قصه بخواند.
یکی از ویژگی های این نمایش موسیقایی این بود که خط اصلی قصه حول محور اسارت نمکی به دست غول قصه می گذشت اما در دل این داستان اصلی داستانک های کوتاه از زبان خانم نمکی تعریف می شد.
پس از بیان داستان اصلی نخستین قطعه ای که خانم نمکی گفت داستان حسن کچل (آهنگ و بازی خانه) به آهنگسازی سودابه سالم بود و پس از آن قصه نارنج و ترنج (ترانه دختر نارنج) به آهنگسازی آذرنوش خدامی روی صحنه رفت.
پس از این قصه آهنگ و بازی "لی لی لی لی حوضک" روی صحنه رفت و در ادامه قصه نخودی با آهنگ "آش رشته" اجرا شد. در این قصه موسیقایی همه کاراکترهای قصه‌هایی که در طول نمایش مطرح می شد با یکدیگر تصمیم گرفتند به جای اینکه عمر شیشه غول را بشکنند تا نمکی را آزاد کنند با او حرف بزنند و خواهش کنند که تا این خانم از بند اسارت آزاد شوند و در نهایت غول می پذیرد و نمکی آزاد می شود.
پایان این نمایش موسیقیایی گروه دست به دست هم از آزادی نمکی را جشن می گیرند و در پایان قطعه "لالایی" روی صحنه می رود.
قطعه "لالایی" یکی از جذاب ترین قطعات این کنسرت بود که با آرزوی کودکان روی صحنه لطف و حس و حال ویژه ای به کل اثر بخشید. به این ترتیب که کودکان با چراغ های های کوچک مهتابی در فضایی تاریک که نماد ستارگان آسمان بودند آرزوهای خود را بیان می کردند کودکان ارکستر ایران زمین آرزو کردند که دنیا صلح باشد، آرزو کردن هیچ کودکی در جنگ نماند، آرزو کردند هر انسانی به هرآنچه می خواهد برسد و در پایان همه آنها آروز کردند که کودکان آذربایجان شاد باشندسرمای زمستان پیش رو آنها را اذیت نکنند.
در حاشیه
- حضور کودکان در تالار وحدت با چهره های زیبا و معصومانه طراوت و شادابی خاصی به تالار وحدت بخشیده بودند و با صدای بلند شادی های خود را همراه با گروه مطرح می کردند.
- اجرای هر بخش از کنسرت با طراحی صحنه و لباس جداگانه و نظمی که در آرایش حضور کودکان وجود داشت روی صحنه می رفت.
- حضور کودکان نمایش روی صحنه و بازخورد کودکان در سالن، سئوال و جواب‌هایی که به یکدیگر می دادند شادی بسیاری به کودکان بخشید بود و نکته جالب اینکه بزرگترها هم تحت تاثیر خنده کودکان می خندیدند.
- اجرای موسیقی ایران در هفت دستگاه و وجود انواع رقص های محلی و موسیقی بومی مناطق مختلف جلوه خاصی به کل اجرا بخشیده بود.
- رنگ بندی لباس ها که متناسب با هر بخش قصه بود یکی از ویژگی های طراحی لباس بود که رنگ بندی صحنه هم فضای زیبایی به این اثر موسیقایی بخشیده بود.
- در پایان این کنسرت یکی از کودکان که به لحاظ سنی کمتر از سایر بچه های حاضر در صحنه بود مقابل جمعیت حاضر در سالن قرار گرفت و گفت: هرکدام از ما برای بچه های آذربایجان یک کاری انجام دادیم تعدادی از ما آواز خواندند، تعدادی نمایش بازی کردند و تعدادی هم ساز زدند تا صدای ما به گوش بچه های آذربایجان برسد.
- آرزوی کودکان همراه با غم و حسرت در صدا و نوع گویش آنها مطرح بود و هریک از این آرزوها رنگ و بوی خاصی داشت امااز جالب ترین آرزوهایی که یکی از کودکان در میان آرزوهای رنگارنگ دیگران کرد و با صدای بلند مطرح کرد گفت: آرزو دارم جادوگر شوم.
- آرزوی آخر ارکستر کودکان ایران زمین که دعا برای شادی کودکان و دوری از سرمای زمستان کودکان آذربایجان بود اشک بزرگترهای در سالن را درآورد و این‌بار این کودکان بودند که بزرگ ترها را به آرامش دعوت می کردند.
نظر شما