پیام‌نما

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ‌اللَّهِ جَمِيعًا وَ لَا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ‌اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَ كُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ‌اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ * * * و همگی به ریسمان خدا [قرآن و اهل بیت (علیهم السلام)] چنگ زنید، و پراکنده و گروه گروه نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آن گاه که [پیش از بعثت پیامبر و نزول قرآن] با یکدیگر دشمن بودید، پس میان دل‌های شما پیوند و الفت برقرار کرد، در نتیجه به رحمت و لطف او با هم برادر شدید، و بر لب گودالی از آتش بودید، پس شما را از آن نجات داد؛ خدا این گونه، نشانه‌های [قدرت، لطف و رحمت] خود را برای شما روشن می‌سازد تا هدایت شوید. * * * معتصم شو به رشته‌ى يزدان / با همه مردمان با ايمان

۲۲ آبان ۱۳۹۱، ۱۲:۲۹

کارگاه شعر انقلاب ـ1/

شاعران بزرگ روح خود را طوری پرورش می‌دادند که شعر به آنها نازل می‌شد

مصطفی علیپور گفت: شاعران بزرگ شرایط روحی خود را طوری پرورش می‌دادند که شعر به آنها نازل می‌شد، ولی مصیبت شعر جوان امروز کشور این است که شعر درغیاب فرشتگان شعر سراییده می‌شود.

به گزارش خبرنگار مهر، کارگاه شعر کلاسیک و نیمایی با حضور علی‌محمد مودب و مصطفی علیپور و در حاشیه برگزاری دومین جشنواره شعر انقلاب، صبح امروز، دوشنبه 22 آبان در تالار اوستای حوزه هنری برگزار شد.

در این مراسم مصطفی علیپور از داوران دومین جشنواره شعر انقلاب در سخنانی با بیان اینکه شعر نوجوان کشور به طور عمده شعری متکی بر تجربه‌های شفاهی و یا تجربه‌های فردی است، اظهار کرد: موضوع کاری جشنواره شعر انقلاب موضوع وسیعی بود که می‌تواند در ادامه سلیقه‌های مختلفی را به خود جذب کند.

وی در ادامه با انتقاد از جریان شعر جوان کشور گفت: باید شهود را در کار شعر جدی‌تر بگیریم اما این روزها شعر جوان ما پر شده از آثاری که از نظر موضوع و مضمون شبیه به هم شده‌اند. این در حالی است که شاعران بزرگ شرایط روحی خود را طوری پرورش می‌دادند که شعر در واقع به آنها نازل می‌شد، ولی مصیبت شعر جوان امروز کشور این است که شعر درغیاب فرشتگان شعر سراییده می‌شود.

علیپور ادامه داد: شعر جوان امروز ما عمدتا شعری دست جمعی و قرادادی شده است. عده‌ای در یک انجمن جمع می‌شوند و شروع می‌کنند به نوشتن و اتفاقا همه هم شبیه به یکدیگر می‌نویسند و طبیعی است که خروجی آنها هم شبیه به هم می‌شود.

این شاعر در ادامه با بیان اینکه بعد از دهه 60 به طورعمده در کشور شاهد تولد شاعران بزرگی نبوده‌ایم، گفت: شعرها در دو دهه اخیر عمدتا در غیاب کشف و شهود شاعرانه نوشته شده است؛ در حالی که شاعری مثل نیما می‌گفت شعر به سراغ من می‌آید، نه اینکه من به سراغ شعر بروم. شاعر جوان ما امروز به دنبال تولید شعر است، اما شعر گفتن مثل تولید ماشین نیست. شعر در لاشعورترین و غیرقابل پیش‌بینی‌ترین شرایط تولید می‌شود و شاعر برای سرایش آن نیاز به نوعی دستاورد ذاتی و روانی دارد.

علیپور در ادامه به موضوع عدم درک درست شاعران کشور به زبان اشاره کرد و گفت: زبان به منزله صرف و نحو در میان شاعران ما موضوعی بسیار غریب است. درست است که شاعر قرار است هنجارشکن باشد، اما این هنجارشکنی بدون شناخت از اصل زبان حاصل نمی‌شود. بسیاری از شاعران ما دستور زبان گریزی را با دستور زبان ستیزی اشتباه گرفته‌اند. ما معتقدیم که دستور زبان را شاعران می‌نویسند، اما این موضوع اتفاق نمی‌افتد مگر با شناخت شاعر از دستور زبان.

وی همچنین افزود: شاعر نه به جهان که به زبان هم باید شهودی نگاه کند. درست است که زبان شناسان زبان را می‌شناسند اما این شاعران هستند که باید بیش از این شناخت از آن سر در آورند و با آن ارتباط بگیرند.

علیپور در پایان گفت: از نظر ماهوی تفاوتی میان شعر کلاسیک و نو نیست. شعر زاییده ناخودآگاه شاعر است اما در این میان به نظر من شاعران نوگو در سرایش اشعار موفق عمل می‌کنند که شعر کهن را تمرین کرده و در این حوزه موفق باشند.

کد خبر 1741678