روسيه سفيد ، گامي به سمت دموكراسي يا ابزاري جديد براي سلطه جويي واشنگتن؟

به گزارش خبرگزاري مهر همه ساله در ماه مي روساي كشورهاي درگير در جنگ جهاني دوم جهاني در پايتختهاي مختلف جمع مي شوند تا ياد و خاطره 47 ميليون انسان را كه قرباني افكار سوداگرانه حكومتهاي فاشيستي و نازيسم شده بودند را زنده نگاه دارند. افكار سوداگرانه اي كه داعيه حكومت بر جهان و فرمانبري ساير كشورها را داشتند.

دولتمردان آمريكا در كنار مسايل خاورميانه ظاهرا تلاش مي نمايند تا در كشورهاي آسياي ميانه و قفقاز هم پيرو اهداف نفوذ گرايانه خود به تلاشهايي دست زنند و اكنون كانون توجه خود را به منطقه اوراسيا و كشور بلاروس معطوف نموده اند تا حلقه دخالتهاي سابق خود را تكميل كنند.

آمريكاييها در طول دو سال گذشته با بهره گرفتن از ابزار مخالفان و ايجاد آشوبهاي خياباني و با عناوين انقلابهاي مخملي و نارنجي به سرنگوني نظامهاي سياسي گرجستان، اوكراين و قرقيزستان اقدام نمودند. اما از آنجا كه پايه هاي حكومت لوكاشنكو در بلاروس محكمتر از كشورهاي مطرح شده مي باشد، آمريكا اقدامات خود را به طور آشكار و با اعمال فشارهاي تبليغاتي آغاز كرده است.

اين در حالي است كه مردم روسيه سفيد همپاي همنژادهاي خود ، در مبارزات ايدئولوژيكي يكصد سال گذشته با غرب ايفاي نقش داشته و روحيه استقلال جويي مردم اين كشور روند صعودي نفوذ آمريكا را در اين منطقه نسبت به كشورهاي اوكراين، گرجستان و قرقيزستان با مشكل مواجه ساخته است.

الكساندر لوكاشنكو رهبر روسيه سفيد كه در سال 1994 با پيروزي در اولين انتخابات رياست جمهوري بر مسند  قدرت تكيه زد در طول 11 سال زمامداري خود ارتباط نزديكي را با روسيه برقرار كرده و از خصوصي سازي پرهيز كرده و كماكان ساختار اقتصاد دولتي را در راس برنامه هاي خود دارد.

از همين رو دولت آمريكا از وضعيت موجود كه بر خلاف خواسته هاي واشنگتن مي باشد ابراز ناخرسندي كرده و با تحريك كشورهاي همسايه روسيه سفيد سعي در نفوذ در بافت سياسي و اقتصادي اين كشور را دارد.

بعد از فروپاشي شوروي آمريكا در تمام كشورهاي مشترك المنافع نفوذ كرده و تنها كشور باقيمانده ، روسيه سفيد است .ضمن اينكه بلاروس به دليل داشتن اشتراكات نژادي با روسيه كمترين تعارض را با مسكو دارد .

از آنجا كه كشور روسيه سفيد به دريا دسترسي ندارد و براي دسترسي به آبهاي آزاد به ليتواني و روسيه نيازمند است برهمين اساس رئيس جمهور آمريكا سعي كرد در سفر خود به كشورهاي اروپاي شرقي در چارچوب مراسم شصتمين سالگرد پايان جنگ دوم جهاني اولين تيرخود را از تريبون دولت ليتواني و با بهانه قرار دادن دموكراسي رها كند.

اين فشارها مكمل برنامه هاي قبلي صورت مي گيرد كه توسط رايس در روز 31 فروردين ماه سال جاري در ويلينوس ليتواني به اجرا درآمده بود.

در سفر رايس به ليتواني در ماه آوريل وزير خارجه آمريكا ضمن ديدار با مخالفان لوكاشنكو، حمايت واشنگتن را از احزاب مخالف اين كشور اعلام داشت.

اينك مي توان گفت كه در فضاي سياسي جديد بين الملل موضوع صادرات دموكراسي و داشتن داعيه رهبري جهان در قرن بيست و يكم، هيچ تفاوتي با روح اقدامات انجام شده در زمان جنگ دوم جهاني ندارد چرا كه در ماهيت يكسان بوده و هدفي جز سلطه جويي را در خود نمي پروراند . 

در اين چارچوب تحولات در روسيه سفيد و فشار آمريكا بر اين كشور نيز زماني نتيجه بخش خواهد بود كه مردم اين كشورمعيار تعريف شده منافع ملي توسط دولتمردان خود را قبول نداشته باشند .

بديهي است رضايت مردم از برنامه هاي اقتصادي و سياسي لوكاشنكوبه عنوان تنها متغير سياسي موثر در بلاروس است كه  انتخابات سال 2006 اين كشور را رقم خواهد زد.