به گزارش خبرنگار اقتصادي مهر به نقل از كريستين ساينس مانيتور، با توجه به رشد اقتصادي 7 درصدي پاكستان و نياز فراوان اين كشور به انرژي و از طرف ديگر افزايش شديد قيمتهاي جهاني نفت، پاكستان براي حفظ روند رو به رشد اقتصادي خود نياز شديدي به گاز تركمنستان دارد ،چرا كه پيش بيني مي شود ذخاير گازي اين كشور طي پنج سال آينده به اتمام برسد.
بر اساس اين گزارش،اين خط لوله فقط براي پاكستان مفيد نيست بلكه بازار بزرگي براي ذخاير فراوان گازي تركمنستان نيز ايجاد مي كند و براي افغانستان نيز به معناي درآمد ترانزيتي سالانه 200 تا 350 ميليون دلار مي باشد.
بر اساس اين گزارش، نرخ بازدهي سرمايه گذاري خارجي در اين پروژه 17.5 درصد پيش بيني مي شود، چرا كه ذخاير گاز تركمنستان به اندازه كافي زياد هست و از طرف ديگر مصرف پاكستان نيز بالا خواهد ماند.
اين گزارش مي افزايد مهمترين مشكل پيش روي اين پروژه، مشكل تامين امنيت در افغانستان است كه دولت افغانستان وعده داده اين مشكل را نيز حل خواهد كرد.
كريستين ساينس مانيتور مي افزايد تا كنون هيچ سرمايه گذار خارجي براي اجراي اين پروژه ابرازعلاقه نكرده است اما مذاكرات بين سه كشور فوق ادامه دارد.
در اواسط ماه آوريل، اين سه كشور به همراه بانك توسعه آسيايي هشتمين دور مذاكرات خود را درباره جزييات اين طرح برگزار كردند.
در اين جلسه ميزان دقيق ذخاير گاز تركمنستان، ميزان دقيق نياز پاكستان و شرايط امنيتي افغانستان مورد بحث و بررسي قرار گرفت.
بر اساس اين گزارش و به نقل از يكي از مقامات وزارت صنايع و معادن افغانستان، مهمترين مساله درباره اين پروژه، اين است كه آيا ذخاير تركمنستان تا 30 سال آينده دوام خواهد آورد يا خير.
اين گزارش مي افزايد طرح اوليه اين پروژه به اوايل دهه نود ميلادي برمي گردد. در آن زمان قرار بود خط لوله تركمنستان-افغانستان-پاكستان (تاپ) 1100 مايل طول داشته باشد كه سهم افغانستان 466 مايل مي شد كه قسمت اعظم آن در امتداد جاده هرات-قندهار قرار مي گرفت.
اما هم اكنون مقامات افغاني و مهندسان خارجي در حال بررسي مسير مناسبي از استانهاي شمالي افغانستان و از طريق كابل هستند.
بر اساس اين گزارش، با ظهور طالبان و شعله ور شدن آتش جنگ در افغانستان اين پروژه به فراموشي سپرده شد تا اينكه هم اكنون دولت افغانستان درآمد اين پروژه را جايگزين مناسبي براي كشت خشخاش مي داند.
اين گزارش مي افزايد حتي اگر اين پروژه از امروز آغاز شود، هفت سال طول مي كشد تا به بهره برداري برسد.
بنابراين از آنجا كه ذخايرپاكستان حداكثر تا پنج سال آينده دوام خواهند داشت اين كشور با كمبود شديد انرژي روبرو خواهد شد.
به گزارش مهر، در حاليكه پاكستان از سال 1999 توليد گاز خود را دو برابر كرده (4 ميليارد فوت مكعب در روز) اما انتظار مي رود اقتصاد خروشان اين كشور، ذخاير گازش را تا سال 2010 ببلعد و پاكستان مجبور باشد از سال 2015 به بعد روزانه 2.5 ميليارد مترمكعب گاز از خارج وارد كند.
بنابراين درهر صورت، پروژه احتمالي انتقال گاز تركمنستان به تنهايي قادر به تامين نيازهاي پاكستان نخواهد بود.
به همين منظور پاكستان در حال مذاكرات مشابهي با قطر و ايران بر سر پروژه هاي جداگانه اي است.
از ديدگاه پاكستان خط لوله گاز از قطر بهترين گزينه از لحاظ سياسي براي اسلام آباد است، اما اين پروژه مشكلات فني زيادي دارد.
بر اساس اين گزارش، خط لوله ايران (كه هند و پاكستان را توامان تحت پوشش قرار خواهد داد) از لحاظ فني مناسب ترين راه است، اما با مخالفت شديد آمريكا روبرو است.
دولت آمريكا مشاركت شركتهاي اين كشور در پروژه احداث خط لوله نفت از ايران به پاكستان را ممنوع كرده است.
نظر شما