پیام‌نما

وَلَنْ تَرْضَى عَنْكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَى وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ * * * یهود و نصاری هرگز از تو راضی نمی شوند تا آنکه از آیینشان پیروی کنی. بگو: مسلماً هدایت خدا فقط هدایت [واقعی] است. و اگر پس از دانشی که [چون قرآن] برایت آمده از هوا و هوس های آنان پیروی کنی، از سوی خدا هیچ سرپرست و یاوری برای تو نخواهد بود. * * * از تو کی خوشنود گردند ای ودود! / از رهی، هرگز نصاری و یهود؟

۲۳ خرداد ۱۳۸۴، ۱۱:۵۱

جلسه پرسش و پاسخ نمايش "دن كيشوت"

اصغر دشتي: در دن كيشوت زمانه خودمان را هجو كرده ايم

جلسه پرسش و پاسخ نمايش "دن كيشوت" با حضور كارگردان و عوامل نمايش، به همت انجمن منتقدان و نويسندگان خانه تئاتر در تالار قشقايي مجموعه تئاتر شهر برگزار شد.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر "مهر"، براساس گزارش ارائه شده از انجمن منتقدان و نويسندگان خانه تئاتر به روابط عمومي مجموعه تئاتر شهر، در اين جلسه كه با حضور علي اصغر دشتي (كارگردان)، علي قلي پور (نويسنده)، فرشاد فزوني (آهنگساز) و دكتر بيژن نوذري (مجري جلسه) برگزار شد، ابتدا يكي از تماشاگران درباره اين كه چرا اصل داستان « دن كيشوت » اجرا نشده، از كارگردان سوال كرد، و دشتي در پاسخ گفت: داستان اصلي را سروانتس نوشته كه براي در جريان قرار گرفتن از متن اصلي بايد داستان را خواند، ولي در اقتباس قرار نيست كه ما عين آن داستان را اجرا كنيم ؛ در توان ما هم نيست كه بخواهيم رمان را عينا روي صحنه ببريم بلكه ما برداشتي از سروانتس اجرا مي كنيم اين خود بهانه اي مي شود براي بيان كردن مفاهيم مد نظر و قرار دادن آن در شكل و شمايل اجراي تئاتر و در اين راستا قصد ما عين به عين گفتن متن نيست.
بهزاد مرتضوي (عضو انجمن منتقدان و نويسندگان خانه تئاتر) گفت: يك اثر نمايشي بايد قائم به ذات بوده و وابسته به اثر ديگري نباشد. براي ديدن يك نمايش حتما قرار نيست مخاطب داستان اصلي را بخواند ؛ چرا كه نمايش بايد در خود داراي معني باشد. در واقع اين « دن كيشوت » همان دن كيشوت سروانتس است كه به روايت علي اصغر دشتي روي صحنه آمده است.

دشتي در پاسخ مرتضوي گفت: با نظرتان موافق نيستم ؛ چرا كه اين نمايش هيچ ربطي به رمان « دن كيشوت » ندارد ؛ اصلا قرار نيست ما آن « دن كيشوت » را اجرا مي كنيم اما در اين كار پيش آشنايي مخاطب با « دن كيشوت » را نياز داريم و اين اصلا بدان معني نيست كه همه ظرايف داستان را تماشاگر بشناسد ؛ فقط كافي است طرحي دو فصلي از « دن كيشوت » بداند ؛ در ضمن لازم نيست ما چيزهايي را جستجو كنيم كه در نمايش وجود ندارد، آنچه مهم است وضعيت و شرايطي كه ايجاد خنده مي كند. وقتي مي گوييم خنده و خنداندن از چيز كمي حرف نزده ايم.
مرتضوي اظهار كرد : به اعتقاد من كارگردان سعي كرده به ساختار نمايشي كه نوعي سوگ مضحكه است نزديك شود » . كه دشتي جواب داد: « ما پيشنهادي براي اجرا را آزمايش و تجربه مي كنيم و هنوز در آن به نتيجه نرسيده ايم، يك بار شكل و شمايل شبيه خواني را در ژانر حزن انگيز تجربه كرديم و حالا در ژانر خنده و كمدي. 
يكي از تماشاگران درباره ضرباهنگ تند نمايش و علت آن پرسيد كه كارگردان پاسخ داد : لازم است كه كمدي ضرباهنگ تندي داشته باشد ولي من حرف شما را مي پذيرم. بارها به بازيگران تذكر داده ام كه به تماشاگران فرصت خنديدن بدهيد. اگر اين اتفاق زياد تكرار شده اشتباه از طرف ما بوده است. 
 فرشاد فزوني - آهنگساز - به نوع موسيقي نمايش اشاره كرد و گفت : از آنجايي كه نمايش به نوعي شكل تعزيه داشت، موسيقي همزمان با لحظات كار تغيير مي كرد. اين همان اتفاقي است كه در تعزيه هم مي افتد. درباره استفاده از ساز هم آقاي دشتي گفتند كه بايد از ابزار و اشياء ابتدايي موسيقي بسازيم و من هم به جز گيتار از اشياء اسباب بازي كه ايجاد صوت مي كنند استفاده كردم.
دشتي درباره جا افتادن موسيقي در نمايش توضيح داد : موسيقي در اين نمايش همان كاركرد موسيقي در نمايش هاي سنتي را دارد ؛ در تعزيه و تخت حوضي هم موسيقي به يك بازيگر در اثر تبديل مي شود. دليل درست قرار گرفتن موسيقي در نمايش هم اين است كه آقاي فزوني در تمام مدت اجرا حضور دارد و موسيقي به اين ترتيب پا به پاي ميزانسن تكميل مي شود. 
علي قلي پور - نوينسده نمايشنامه - در خصوص تغيير متن توسط كارگردان گفت:  نگارش متن زماني آغاز شد كه يك هفته از شروع تمرينات گذشته بود. در واقع اين نمايش نوعي كلاژ است.

وي در خصوص نبود قصه در نمايش گفت : « عده اي فكر مي كنند كه هرجا كه مي روند بايد قصه بشنوند ؛ در حالي كه هيچ الزامي براي شنيدن قصه نيست. كار ما نوعي شوخي است كه مونتاژ شده ؛ شوخي با همه چيز و هرچه مي بينيم . » 
 دشتي خاطر نشان كرد :  ما براي نوشتن متن رمان را هم خوانديم و به طرح دو خطي كه اول اشاره كردم بسنده نكرديم. بسياري از ايده ها را از رمان گرفتيم و آن ها را با شوخ طبعي آميخته كرديم.
دشتي در پاسخ به سوال دكتر بيژن نوذري - منتقد و مجري جلسه - كه درباره بداهه هاي نمايشي پرسيده بود، گفت:  بداهه هيچ نقشي در نمايش ندارد. ما دائم روي وضع فيزيكي بازيگران و رسيدن به يك ژست اجرايي تمرين كرده ايم ولي ديالوگ نويسي را علي قلي پور انجام داده است. تلاش ما اين بود كه كار به شكلي صميمي بتواند با تماشاگر ارتباط برقرار كند.
دشتي در پايان سخنانش به هجو موجود در رمان سروانتس اشاره كرد و گفت: سروانتس هجويه اي از رفتار آن زمان مردم اسپانيا را ارائه مي كند و در اين كار آن قدر پيش مي رود كه خودش را هم هجو مي كند. ما هم همين نكته را گرفتيم و سعي كرديم زمان خود را هجو كنيم و در اين هجو كردن به خودمان هم رحم نكنيم. اين نكته شايد با ظاهري سطحي به نمايش در مي آيد ولي بسيار عميق است.
گفتني است نمايش « دن كيشوت» تا پايان خرداد ماه از ساعت 30/19 (بجز روزهاي شنبه) در تالار قشقايي مجموعه تئاتر شهر روي صحنه خواهد بود.

کد خبر 194518

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha