به گزارش خبرگزاری مهر، یافتن مشترکات تاریخی و فرهنگی ملتها را شاید بتوان از زیباترین و شیرین ترین دستاوردهای علم تاریخ دانست، توجه به این واقعیت که تمدن بزرگ بشری حاصل تلاش جمعی نوع بشر و نتیجه برخورد آرای ملل گوناگون است، شاید تنها راه نزدیکی انسانها به یکدیگر و فراموش کردن مرزهای قراردادی سیاسی میان آنان باشد.
پیوستگی تاریخی و فرهنگی میان دو سرزمین ایران و آناتولی در حدی است که تفکیک میان فرهنگ این دو سرزمین را به ویژه در پارهای مقاطع تاریخی بسیار دشوار می سازد، بخشهای وسیعی از آناتولی سالیان دراز تحت سلطه ایران بود و این سلطه تنها یک سلطه سیاسی نبود، فرهنگ و اندیشه ایرانی در آن سامان سلطه ای پایاتر و ماندگارتر از سلطه سیاسی داشت. آناتولی پل ارتباطی شرق و غرب بود و از همین منطقه بود که بسیاری از اندیشه های ایرانی به اروپا انتقال یافت.
آناتولی عبارت است از بخش آسیایی ترکیه و بخشی از ارمنستان بزرگ که مرزهای سیاسی ترکیه کنونی آن را از کشورهای همجوار جدا می کند، کلمه آناتولیا اولین بار به عنوان یک اصطلاح جغرافیایی توسط یونانیان به معنی شرق به کار رفت. رومی ها از آن سرزمین های شرق قسطنطنیه را مراد می کردند. در دوره عثمانی این کلمه نام یکی از ولایات بزرگ عثمانی شامل نیمه غربی این سرزمین بود، در دوره تنظیمات این اصطلاح حذف و از آن پس به عنوان یک اصطلاح جغرافیایی که کل شبه جزیره را شامل می شد، مطرح گردید.
این نشست با هدف بررسی زمینه های نفوذ فرهنگ ایرانی در سرزمین آناتولی، روز دوشنبه 14 اسفندماه با حضور رحیم رئیس نیا، دکتر زهرا ربانی و دکتر حسن حضرتی در پژوهشکده تاریخ اسلام برگزار می شود.
نظر شما