به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از کتاب «بهم می‌یاد» نوشته رنده عبدالفتاح عصرروز گذشته یکشنبه 8 اردیبهشت با حضور حجت الاسلام محمد رضا زائری ، حسام الدین آشنا و شهاب اسفندیاری در محل کافه کراسه برگزار شد.
در این مراسم و پس از سخنرانی زائری و اسفندیاری، حسام الدین آشنا استاد دانشگاه امام صادق(ع) به سخنرانی پرداخت.
وی درابتدا با بیان اینکه‌ای کاش خانمی برای ترجمه این کتاب همت می‌کرد و کاش این جلسه را نیز خانم‌ها اداره می‌کردند، گفت: این رمان به اعتقاد من ادامه کاری است که شهید بنت الهدی صدر در سالهای قبل انجام داده و نوشتن رمان زنانه اسلامی را در واقع آغاز کرد. آن زمان در کشورهای مسلمان نوشته‌های بنت الهدی صدر حتی بیشتر از آثار شهید صدر خوانده می‌شد چون لطیف بود اما این کتاب که موضوع این جلسه نیز هست دفاعیه‌ای است از طرف مسلمان‌های غرب درباره حجابشان که از سویی فشار روانی سنگین روی مسلمانان را نشان می‌دهد و از سوی دیگر سعی دارد بگوید چگونه با این فضا برخورد شود.
وی ادامه داد: راوی در بخش بسیار زیادی از کتاب رابطه خودش با خودش را ترسیم کرده است و بخش کوتاهی هم از نوشته من گفتگوی او با خدای خود است که ما به عنوان سوم شخص آن را استراق سمع می‌کنیم و البته بخشی از این کتاب هم گزارشی است از روابط خانواگی او که نوع ارتباطش با خانواده و اطرافیان را گزارش می‌کند دراین بخش راوی سعی دارد بگوید یک نوجوان با چه تاکتیک‌هایی می‌تواند به عقیده خودش و به فکر خودش جامه عمل بپوشاند از سوی دیگر این داستان تقابل میان حلقه اول خانواده یعنی پدر و مادر را که می‌خواهند هم مسلمان باشند هم انسان اجتماعی موفق با کسانی نشان بدهند که تصمیم گرفته اند از گذشته خود کاملا تبری بجویند و در جامعه هدف هضم نشوند.
آشنا افزود: به نظر من نوع ارتباط راوی کتاب با همسالان خود هم در این متن بسیار خواندنی درآمده و بسیار جذاب است و از نظر من این نوع گزارش کردن جذاب است یعنی روایتی که دوست داریم از دیگران درباره فرد دیگری بشنویم. نمونه این اتفاق درکانادا نیز با یک سریال با عنوان "لیتل ماسک" که از قضا طنز هم بود تجربه شد. این سریال مسائل میان فرهنگی مسلمانان در کانادا را در 5 بخش به تصویر کشید و اتفاقا بسیار هم فروخت.
این استاد دانشگاه امام صادق (ع) فرض اساسی نویسنده را بر وجود یک فضای آزاد و مختار معرفی کرد و گفت: این کتاب با این تفکر نوشته شده است که اگر حجاب آزادانه انتخاب شود ارزش دارد و رویکردش تقابل جدی با مسئله اجبار در حجاب است. ما وقتی تقابلی را حس کنیم آن مسئله هویت پیدا می‌کند و آن موقع است که بازفهمی آن هویت برایمان مسئله‌ای می‌شود که خودش را بسیار به ما نشان می‌دهد به عبارت دیگر در این کتاب با دین فرهنگی شده مواجهیم یعنی تفاوت قائل شدن میان بایدهای دینی و آنچه که حاصل اختلاط میان دین و محیط اجتماعی است.
آشنا همچنین افزود: این کتاب فرهنگ آموزش و پرورش غربی را با زبان عفیفانه روایت می‌کند از سوی دیگر دغدغه‌های دخترانه این کتاب نیز با سه عنصر زیبایی، اجتماعی بودن و دارا بودن سرمایه اجتماعی مطرح می‌شود. مترجم کتاب هم تلاش کرده تا زبان زنانه به دست آورد و به نظرم تیم ویراستاری هم در پرداخت زبان این کتاب موفق بوده است اما من در مورد این کتاب با یک سئوال مواجهم و آن اینکه آیا ما در این کتاب به دنبال تثبیت روحیه افرادی هستیم که حجاب را آگاهانه انتخاب کرده اند یا به دنبال راهی هستیم که به دانش آموزانمان بگوییم می‌توان حجاب داشت و می‌توان هم نداشت. به نظر من این کتاب برای آنهایی نوشته شده است که برای حجاب حق انتخاب قائلند. اما مثلا برای نیروی انتظامی یا مدارسی که حجاب را امری اجباری می‌پندارند جذاب نیست. به عبارت دیگر این کتاب برای مخاطبی و خانواده‌ای جالب است که معتقد است قانون میزانی از حجاب را تعیین کرده و الزامی است اما اینکه حجاب داشته باشیم یا نداشته باشیم با خود توست.
پس از آشنا و درادامه این مراسم نفیسه مرشد زاده نویسنده و سردبیر ماهنامه داستان همشهری به سخنرانی کوتاهی پرداخت.
وی با اشاره به مخاطب شناسی این کتاب گفت: به نظر من مهم است که ببینیم که این کتاب می‌خواهد برای چه جامعه‌ای حرف بزند. من به عنوان یک مادر و به عنوان یک نویسنده اگر بخواهم این کتاب را به دختر خودم بدهم که بخواند باید برای آن مقدمه‌ای فراهم کنم. به ناچار هم گفتم که کار شما مقدمه لازم دارد به ویژه این که این کتاب در مورد حجاب در فرهنگ دیگری نوشته شده که در آنجا داشتن یا نداشتنش یک حق است اما برای فرزندان ما در ایران در این زمینه حق انتخابی وجود ندارد.
وی با اشاره به اینکه این کتاب شاید برای ترجمه خیلی خوب باشد اما یک ادبیات سفارشی است،گفت: ادبیات سفارشی از قضا چیز بدی هم نیست کاملا شناخته شده است و توسط نهادهای فرهنگی بسیاری به کار گرفته می‌شود. در واقع فرمولی است که برای موارد متعددی به کار گرفته می‌شود. در این کتاب این ادبیات سعی کرده اسلام را در خدمت جامعه استرالیا دربیاورد. من نمونه‌های زیادی از این نوع کارها درادبیات انگلیسی دیده ام و تقریبا نقطه عطف آنها نیز در مطرح کردن همین موارد است. به نظرم این نوع کارها نوعی سری دوزی است اما نویسنده برای این کار تحقیق خوبی کرده و خوب هم می‌نویسد.
وی تاکید کرد: من باور دارم که باید معادل ایرانی چنین آثاری نوشته شود؛ آثاری با چنین رویکردی که هم پشتوانه تحقیقی خوبی دارد و هم از ادبیات خوبی برخوردارند.
نظر شما