به گزارش خبرگزاری مهر، اسلام براي بهبود اجتماع و اصلاح شئون حياتي جامعه كوشش به اصلاح زن كرده و ملاك مدنيت را به او وابسته دانسته است و نيز براي داشتن فرزندان صالح كه گردانندگان جامعه فردا هستند توجه به مادر خوب داشته و در انتخاب آن توصيه هاي بسيار كرده است. آن گونه كه حق زنان پاكدامن و واقعي است اسلام بدان شخصيتي عظيم داده و بي مهري ها و بي توجهي هاي گذشته و بعدي را نسبت به زنان مردود می داند.
شخصيتي كه اسلام براي زنان قائل شده به حدي است كه ديگر آنان را نيازي نيست در كوچه و خيابان افتند و خود را محبوب القلوب نشان دهند. نه تنها در عمل بلكه در توصيه هاي اسلامي نيز از پيامبر و ائمه عليهم السلام راجع به زنان اخبار و روايات متعددي داريم و به گفته ابن عباس اين توصيه ها و سفارش ها تا لحظات آخر حيات پيامبر(ص) كه در بستر مرگ افتاده بود به گوش مي رسد. قرآن كه كتاب آسماني مسلمين است در ذكر داستانهاي اسلامي همه جا از مردان نام نبرده بلكه از زناني چون همسر آدم، حضرت مريم(س)، مادر حضرت موسي (ع) نيز به نيكي ياد كرده است.
در مقام مقايسه زن با مرد از نظر اسلام باید ياد آور شد كه او در مقام و موقعيتي كمتر از مرد نيست، هم از نظر عبادتي و هم در جنبه حقوق به تناسب زمينه و طبيعت او توجهي فوق العاده به زن شده است. زن پاك هم چون مرد پاك مي تواند عزيز درگاه خدا باشد و پروردگار به تصريح آيات متعدد قرآن پاداش هيچ يك از اين دو را تباه نمي سازد.
برخي از روايات اسلامي مي گويند زن صالحه و پاك بر هزار مرد ناصالح ارجح است و زني كه 7 سال در شوهرداري و اداره خانواده مقاومت كند خداوند عزوجل 7 باب دوزخ را بر روي او بسته و 8 در بهشت را به روي او مي گشايد.
حرمت و وجهه زن در اسلام به خاطر مادر بودن اوست نه جنسيت او، مادر بودن تنها توليد مثل و زاييدن نيست، بلكه در سايه انجام وظيفه اي است كه شرع و عقل در جنبه تربيتي و نگهداري فرزند برايش معين كرده اند.
مقام والاي زن در سايه احترام به قانون فطري و پذيرش مسئوليت شرعي در تربيت كودك او بيش از هر چيز بايد بكوشد كه خود را مسئول بداند و در پرورش ايمان و اخلاق طفل شرعا بكوشد و شك نيست در چنان صورتي لازم خواهد بود كه شرعا راه تربيت صحيح را ياد بگيرد. اگر زني چنان شرايطي را تحصيل كند به حقيقت هم شان فرشتگان است.
زن در جامعه اسلامي فردي است كه مانند مرد و به تناسب طبيعت شخصي خود داراي حقوق و وظايفي است. ذكر همه آنها در اين بحث امكان پذير نیست. شك نيست كه زن مي تواند بر خلاف نظر متقدمان در شاخه هاي علمي و زمينه هاي اجتماعي فعاليت كند و بمانند مرد در ساختن زندگي و جامعه دخالت و مشاركت داشته باشد و حقوقي را به خود تخصيص دهد.
به تعبير قرآن زن آيت خداست و موجب و انگيزه اي براي سكون و آرامش. آفريدگار بشر مهار نفس سركش مرد را در اختيار او قرار داد تا رامش گرداند و زمينه را براي ايجاد مودت و رحمت از هر سو فراهم گرداند.
بانوي اسلامي در كشاكش زندگي و در حل مشكلات زمام اختيار را به دست احساسات زودگذر خويش نمي دهد و مسائل عقلي را از راه عاطفي درمان نمي كند. بانوي اسلامي در خانه امين مال و حفظ حيثيت و شرف شوهر است و سعي دارد در غياب او آبرويش را حفظ كند و مال و دارايي خانواده را از اتلاف و دستبردها و مصرف هاي بيهوده مصون دارد.
بانوي اسلامي با رفتار مناسب خويش نسبت به شوهر عملا درس زندگي و شوهرداري به دختر خود مي آموزد و به او مي آموزد كه براي شوهر همسري مهربان و خيرانديش باشد بناي زندگي را با مهر و صفا گذارد و بدين وسيله او را در تشكيل كانون آينده ياري دهد.
نظر شما