به گزارش گروه دين و انديشه "مهر" فرهنگ واژگان اسلام شناسي (فارسي - آلماني ) تاليف منوچهر اميرپور و به همت انتشارات رايزني فرهنگي جمهوري اسلامي ايران در آلمان منتشر شد.
"فرهنگ واژگان اسلام شناسي" شامل واژگاني است كه در علوم انساني اسلامي بكار رفته و براي آنها معادلهاي آلماني پيشنهاد شده است. لذا اين مجموعه كلمات اصلي قرآن، اصطلاحات تفسير، تجويد، حديث، فقه، كلام، تصوف، فلسفه، منطق، اخلاق، صرف، نحو، بديع، عروض، جغرافيا، نجوم و غيره را در برمي گيرد.
واژگان اسلام شناسي فارسي غالبا ماخوذ از زبان عربي است كه در آنها شكل كلمات عربي در مواردي با نگارش فارسي تطبيق داده شده است. حروف تعريف " ال" و " تاي" مربوطه بندرت پيش مي آيد. فقط در مورد كلمات و عبارات قرآني، در صورت وجود گونه هاي متفاوت، هم اصل عربي و هم گونه فارسي آن ذكر شده است. علي رغم اين ويژگي، فرهنگ ما براي اسلام شناساني هم كه زبان اصلي آنها عربي است ، قابل استفاده است. زيرا آنها به مقتضاي رشته انتخابي خود به تغييرات عربي در فارسي آشنا هستند.
ايرانيان از صدر اسلام تاكنون رسالات مذهبي، فلسفي و عرفاني خود را غالبا به زبان عربي نوشته و در پيدايش زبان علمي در عربي سهم به سزايي داشته اند. اين سنت هنوز در حوزه هاي علميه ادامه دارد. متكلمان و فيلسوفان و فقهاي ايراني در نگارش آثار فارسي خود نيز كماكان واژگان سنتي عربي را بكار مي برند. اصطلاحاتي كه ابن سينا، رازي، سهروردي، غزالي، طوسي، جرجاني، صدرالدين شيرازي و ساير ايرانيان به عربي وارد كرده اند، همچنان در معارف اسلامي زنده است. بنابراين يك ميراث مشترك واژگان علوم اسلامي وجود دارد كه در آنها تغييرات صوري و معنايي چندي به وجود آمده ولي پيكره اصلي آنها را كه منشاء عربي دارد، خبرگان هر دو زبان مي شناسند ، ولي در اين فرهنگ فقط بخش فارسي آن آمده است.
اين فرهنگ مديون تحقيقات متعدد پيشين به زبانهاي فارسي و آلماني است . مؤلف از هرگونه واژه سازي شخصي خودداري كرده است و فقط مصطلحات و معادلها و ترجمه هايي را كه در آثار مورد بررسي يافته ، ارائه مي كند و درعين حال به موقتي بودن كار خود آگاه است و آن را فقط مقدمه اي براي ارائه فرهنگهاي مستقل بعدي در اين زمينه مي داند.
نظر شما