علی زارعی نجفدری، مشاور رئیس جمهور و مدیرعامل موسسه انتشارات علمی و فرهنگی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه روند صدور مجوز نشر در کشور صحیح نیست و نیازی وجود ندارد که دولت این مسئولیت را بر عهده بگیرد، اظهار داشت: برای تغییر این روند بحث‌هایی جدی با شخصیت‌های تاثیرگذار فرهنگی و برخی اعضاء شورای عالی انقلاب فرهنگی انجام شده و بنده خودم هم پیشنهادهایی درباره آن ارائه داده‌ام که در دست بررسی است.
وی ادامه داد: وقتی این پیشنهاد داده شد، نه تنها توسط دوستان رد نشد، بلکه از آن استقبال خوبی نیز به عمل آمد. ولی این انتقال از دولت به بیرون، نیاز به مقدماتی دارد. البته هیچ کشوری نیست که ممیزی نداشته باشد چون بودنش عقلانی است؛ ولی متاسفانه وقتی صحبت از ممیزی می‌شود، همه نگاه‌ها سیاسی می‌شود؛ در حالی که تنها یک بُعد از ممیزی است که وجه سیاسی دارد و ابعاد اخلاقی و فکری هم هست. متاسفانه این قضیه خوب برای مردم جا نیفتاده است و آنها هنوز نمی‌دانند که وقتی مجوز کتابی صادر نمی‌شود، همه‌اش مشکل سیاسی و اخلاقی نیست؛ این مسئله ابعاد اجتماعی و اقتصادی هم دارد.
نجفدری با اظهار امیدواری نسبت به اینکه اتفاق جابجایی مرجع ممیزی در همین دولت محقق شود، افزود: من این پیشنهاد را در مجامع مختلف به دولت داده‌ام که روند صدور مجوز انتشار کتاب را به دست خود اتحادیه ناشران و ناشران بدهیم. البته در کنار آن باید ضوابطی را هم فراهم کنیم و چهارچوبی حاکمیتی نیز برای آن مشخص کنیم. یعنی دولت باید چهارچوبی را زمینه ممیزی کتاب ایجاد کند و به اتحادیه‌های نشر ابلاغ کند تا آنها مسئولیت خوب و یا بد بودن محتوای کتاب را خودشان بر عهده بگیرند و البته دولت هم باید نظارت کند ولی تاکید دارم نباید وارد فرآیند ممیزی شود.
مدیرعامل موسسه انتشارات علمی و فرهنگی ادامه داد: مطابق اطلاع من، دولت شعار ممیزی را می‌دهد، اما عملا خیلی از کتاب‌ها ممیزی نمی‌شوند. ما در سال 70 هزار عنوان کتاب چاپ می‌کنیم و عملا برای ممیزی آنها باید تشکیلات عریض و طویلی را فراهم کرد تا در این مورد ممیزی را به انجام برساند، اما سئوال این است که آیا همه این کتاب‌ها ممیزی می‌شود؟ نه. پس اگر ما چهارچوبی مشخص و سیستمی نظارتی معینی ایجاد کنیم و اجرا را به اتحادیه‌های نشر و ناشرین واگذار کنیم، مقصود ما در ممیزی تامین خواهد شد.
وی تاکید کرد: در موضوع تجدید چاپ هم این مسئله صدق می‌کند. برخی از کتاب‌ها تاریخ مصرف زمانی خاص خودش را دارد و پس از گذشت زمان باید در بازنشر آنها تجدید نظر شود. مثلا درباره 11 سپتامبر 10 سال قبل کتابی چاپ شده و بعد از چند سال واقعیت‌های تازه‌ای درباره آن بروز کرد. طبیعی است که آن کتاب برای تجدید چاپ باید اطلاعات روز را داشته باشد؛ وگرنه مخاطب سردرگم می‌شود.
نجفدری تاکید کرد: صدور مجوز نشر در ماجرای تجدید چاپ کتاب باید در جهت تکمیل اطلاعات کتاب باشد. صدور مجوز برای تجدید چاپ کتاب اشکالی ندارد و بعضاً لازم است، اما باید صدور مجوز در این حیطه را به کسانی سپرد که اهلش هستند. امروز غالب کسانی که به حوزه نشر وارد می‌شوند، متعهد هستند و برای سود مادی وارد این کار نمی‌شوند و بیشتر دغدغه‌های فکری و فرهنگی دارند. به طور طبیعی در این فضا می‌شود به ناشران و تشکل‌های نشر اعتماد کرد.
نظر شما