به گزارش خبرگزاری مهر، محققان مرکز ملی تحقیقات سرطان اسپانیا (CNIO) نخستین پژوهشگرانی هستند که بین تلومراز که با افزایش عمر از طولش کم می شود و چاقی ارتباط پیدا کرده اند.
"ماریا بلاسکو" مدیر (CNIO) می گوید اگرچه هنوز اهمیت تکاملی ارتباط این ژن را با تلومزاز نمی دانیم اما دستکم به ارتباط این دو پی برده ایم.
این ژن که RAP1 نام دارد بخشی از مجموعه ای از پروتئین ها را می سازد که پوشش محافظ تلومراز را شکل می دهند. تلومراز توالی DNA در انتهای کروموزوم ها است که با هر تقسیم سلولی کوتاه می شود و از این طریق می توان سن یک موجود را تعیین کرد.
شش مجموعه پروتئینی از این دست وجود دارد و پژوهشگران اسپانیایی کشف کرده اند ژن RAP1 بر خلاف بقیه، برای زنده مانده ارگانیسم ضروری نیست اما این به معنی مهم نبودن RAP1 نیست.
بر عکس این موضوع، صحت بیشتری دارد: محققان با بررسی ژنوم گونه های مختلف دریافتند RAP1 محافظ ترین پروتئین است. با وجود تاریخچه طولانی از تغییرات تکاملی، RAP1 تغییر نکرده است و حتی در مخمر نیز وجود دارد.
این پژوهشگران پیش از این ژن RAP1 را شناسایی کرده بودند چرا که این ژن علاوه بر قرار داشتن در تلومراز در بقیه کروموزوم نیز حضور دارد. تصور محققان بر این بوده است که این ژن عملکرد بقیه ژنها را نیز تنظیم می کند.
محققان CNIO به منظور آنالیز عملکردهای دیگر این ژن و اهمیت آن برای ارگانیسم، گروهی از موش های بدون RAP1 را رشد دادند و در کمال شگفتی مدلی را برای چاقی کشف کردند.
موش ها بویژه موش های ماده بدون RAP1 غذای زیادی نمی خوردند اما وزن گیری داشتند.
پائولا مارتینز مجری این تحقیقات گفت: این موش ها از سندروم سوخت و ساز رنج می بردند دچار تجمع چربی شکمی، افزایش سطح گلوکز و کلسترول بودند.
به گفته وی دلیل این امر این است که RAP1 نقش مهمی را در تنظیم ژنهای دخیل در سوخت و ساز ایفا می کند.
پژوهشگران کشف کرده اند که این ژن بر روی همان مسیر سیگنال دهی عمل می کند که توسط پروتئین دیگری به نام PPAR-gamma فعال است.
در حقیقت موش هایی که ژن PPAR-gamma را ندارند از نوعی چاقی رنج می برند که بسیار شبیه آن چیزی است که در موش های بدون ژن RAP1 دیده می شود.
نتایج این تحقیقات در نشریه Cell Reports منتشر شده است.
نظر شما