به گزارش خبرگزاری مهر، نماز بهترين تجلي عبادت خدا است، وسيله اي كه مي تواند بندگي خدا را تجلي بخشد كه غايت آفرينش آدمي است. هيچ يك از اعمال عبادي به اندازه نماز از چنين ظرفيتي برخوردار نيست. نماز عبادتي جامع است كه مي تواند تمام وجود انسان را اعم از جهات بدني و ظاهري و جهات ذهني و قلبي و باطني در خدمت خدا قرار دهد و به اين سبب است كه پس از معرفت خدا،بهترين عمل دانسته شده است.
اگر به قرآن تنها كتاب آسماني معتبر كه از تحريف دور مانده است نظري بيفكنيم، خواهيم ديد كه به هيچ عملي همانند نماز اهميت نداده است.بر اساس آيات قرآن اين عمل در شرايع پيشين نيز واجب بوده و همه پيامبران برآن تاكيد كرده اند. قرآن در آيه اي از قول حضرت ابراهيم(ع) چنين مي فرمايد: ربنا اني اسكنت من ذريتي بواد غير ذي زرع عند بيتك المحرم ربنا ليقيموا الصلاه؛ پروردگارا! من يكي از فرزندانم را در دره اي بي كشت، نزد خانه محترم تو سكونت دادم، پروردگارا تا نماز را به پادارند.
اين آيه نشان مي دهد كه در دوران حضرت ابراهيم(ع)، نماز يك و ظيفه بوده و هدف از ساختن كعبه نيز همين بوده است. در نخستين وحي بر حضرت موسي(ع) از نماز در آیات 13 و 14 سوره طه یاد شده است. همچنين از سفارش هاي حضرت لقمان به فرزندش نماز بود.
به پيامبر گرامي اسلام نيز در آیه 45 سوره عنکبوت اين گونه خطاب شده است؛ آنچه را از كتاب به سوي تو وحي شده است بخوان و نماز را بر پادار،كه نماز از كار زشت و ناپسند باز مي دارد و قطعا ياد خدا بالاتر است.
روايات اسلامي نيز بر نماز تاكيد كرده اند.امام باقر(ع) مي فرمايد: نماز ستون دين است. "عمود" به معناي بر پادارنده خيمه است و ميان آن قرارمي گيرد.اگر عمود را بردارند،خيمه ديگر بر پا نيست و بر زمين خواهد افتاد. در روايات مي خوانيم كه نخستين سوال از بندگان در قيامت درباره نماز است. اگر نمازمقبول افتد، ساير اعمال نيز مقبول است و اگر نمازقبول نشود،ساير اعمال نيز پذيرفته نخواهد شد.
تجلی یاد خدا
قرآن يكي از اسرار نماز را ياد خدا مي داند و آیه 14 سوره طه مي فرمايد؛"اقم الصلاه لذكري؛ به ياد من نماز را بر پادار". اين آيه دلالت دارد كه نماز ذكر است. در اين باره مي توان گفت كه نماز ذكر واجب است و تكرار آن در پنج نوبت همواره ياد خدا را در دل زنده و روبه كمال و تكامل نگاه مي دارد. جاي بحث نيست كه ياد خدا آرامش دهنده دل ها و زنده كننده و عامل تكامل بسياري از فضايل و همچنين بسط عدالت و گسترش حق و حقيقت و اجتناب از تجاوز به حقوق فرد و اجتماع است.
آيين اسلام پيوسته خواهان سعادت بشر و جامعه انساني است. از اين رو، مومن موظف است هرشبانه روز پنج بار با تشريفات خاصي نماز بگزارد و در اين ساعات، پنج باربه ياد خدا بيفتد. اوقاتي كه براي اين عمل معنوي انتخاب شده اند از هر نظر مهم و موثرند. اين ساعات كه به نماز اختصاص داده شده اند مي توانند عامل بازدارنده انسان از غفلت و بي خبري و دنياطلبي باشند.
تجلي وحدت
نماز در اوقات معين، نموداري از وحدت و يگانگي امت بزرگ اسلامي است. همه مسلمانان در اوقاتي خاص روبه قبله ايستاده، با تشريفاتي خداوند جهان را مي پرستند. اين خود تجلي بزرگي از اتحاد و يگانگي است كه مسلمانان را با ريسمان عبادت و ارتباط با خدا،به هم پيوسته و متحد مي كند.
عامل رفع فاصله طبقاتي
نماز، عامل برانداختن فاصله هاي طبقاتي است كه در جامعه مادي گرا پديد مي آيد. هنگامي كه مسلمانان به نماز مي ايستند كم ترين اختلافي ميان صاحب منصبان و مردم عادي و غني و فقير نيست. همه طبقات، موظفند اين فريضه را در ساعاتي خاص ادا كنند و چون نماز به جماعت برگزار مي شود، جلوه اي روشن تر به خود مي گيرد و سيماي مساوات و برابري از صفوف به هم فشرده نمازگزاران هويدا مي گردد. مردم از هرصنف و طبقه اي بدون تبعيض كنار هم مي ايستند تا نداي معبويت و بندگي را با تمام وجود سر دهند. كساني كه ادب بندگي خدا را همصدا ارج مي نهند،با تمام وجود احساس مي كنند كه مقام و ثروت و سلامت و استعدادهاي برجسته موهبت خداست كه براي آزمايش بندگي به آنها سپرده است.
مايه پرهيزگاري
اينكه نماز انسان را از گناه باز مي دارد،به اين معنا نيست كه نماز علت تام و كافي دوري از گناه است، بلكه مقصود، اثري است كه نماز مي تواند در روح و روان ما بگذارد. به تعبيري نماز تمرين دوري از گناه و تقويت روح ايمان و توجه به خدا است. اين توجه به درجاتي دارد و براي كساني كه از ارتكاب گناهان، پروايي ندارند ياد خدا تنها زمينه پرهيزگاري است نه علت تامه. به عبارت ديگر،مقصود قرآن از اينكه نماز مايه دوري از گناه است، اين نيست كه هر نمازگزاري در برابر همه گناهان معصوم است، بلكه مقصود اين است كه نماز موجب ياد خدا و سبب توجه به مقام ربوبي مي شود و اثر طبيعي چنين توجهي اين است كه در انسان زمينه اطاعت و ترك گناه پديد مي آيد. نماز حقيقي و كامل عامل بازدارنده از گناه و معصيت است.
در نتيجه مي توان گفت كه نماز، حس اطاعت و تبعيت از كمال مطلق را نيرومند مي كند و كسي كه در پنج وقت خاص به نماز مي ايستد و مي كوشد تا در اول و قت نماز بگزارد معمولادر ديگر كارها نيز از نظم دقيق پيروي مي كند.
نظر شما