حسن منصوري در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: در گذشته كساني كه صداي خوشي داشتند بر روي پشت بامها، ادعيه مخصوص سحر ماه رمضان را همراه با اشعار ويژه مذهبي مي خواندند اما با وجود اينكه اين ادعيه به زبان عربي بود، با الحان ايراني چون ابوعطا و شور خوانده مي شود.
منصوري بيان داشت: امروزه قاريان مسن در شهرستان هايي چون برخوار هنوز با الحان ايراني چون بيات ترك و افشاري به خواندن قرآن مي پردازند.
وي اضافه كرد: هيچ قيدي براي استفاده موسيقي مذهبي از دستگاه هاي خاص موسيقي وجود ندارد زیرا موسيقيدانان پيوند زيادي با موسيقي مذهبي دارند و براي مثال مرحوم تاج در ابتداي جواني سحرخواني مي كرده است.
اين موسيقيدان بیان كرد: موسيقي ايراني بيش از هفت هزار سال پيشينه اجراي اركسترال دارد و مسلما آنچه ما امروزه به عنوان رديف موسيقي ايراني مي شناسيم، در طول زمان تغيير كرده است.
وي ادامه داد: پس از ورود اسلام به ايران، خواندن ادعيه با الحان موسيقي ايراني رايج شد. شيخ عباس قمي در كتاب مفاتيح الجنان ادعيه خاصي را ارائه و جمع آوري كرده كه بايد تاريخ رايج شدن اين دعاها را پيدا كنيم و ببينيم از چه زماني اين دعاها و در نتيجه مناجات خواني در موسيقي ايراني رايج شده است.
منصوري گفت: ايراني ها هميشه سعي مي كردند فرهنگ خود را به فرهنگ اقوام مهاجم تحميل كنند و براي مثال به همين دليل به ترويج فرهنگ شيعه و خواندن دعاهاي ديني با الحان موسيقي ايراني پرداختند.
وي افزود: مي توان گفت از دوران صفويه استفاده از موسيقي ايراني براي خواندن ادعيه مذهبي رايج شد. شاهان صفوي، برخي مخالف و برخي موافق موسيقي بودند و هنرمندان موسيقي براي حفظ الحان موسیقي ايراني به خواندن آوازهايي در مدح ائمه و قرآن و ادعيه مذهبي با اين الحان پرداختند تا اين الحان از گزند نابودي در امان بماند.
منصوري بيان داشت: در نهايت بايد گفت كه در زمان صفويه مذهب قوي تر شد و موسيقيدانان هم سعي كردند با وارد كردن موسيقي ايراني به اذكار ديني و به كمك مذهب، جلوي نابودي موسيقي را بگيرند و همين شد كه موسيقي هاي ديني رايج شد و موسيقي ويژه رمضان هم از اين نوع است.
نظر شما