به گزارش خبرنگار كتاب مهر ، گزيده اشعار " دكتر محمد رضا شفيعي كدكني " با عنوان « آواز باد و باران » با مقدمه اي از دكتر تقي پور نامداريان ، در 253 صفحه ، شمارگان 2000نسخه و بهاي 1400تومان توسط " نشر چشمه " به پيشخوان كتابفروشي ها راه يافت .
اين كتاب كه نخستين بار در حدود ده سال قبل منتشر شده بود ، گزيده اي از 12 دفتر شعر " كدكني " است و بالغ بر 90 قطعه از اشعار وي را شامل مي شود .
به گزارش مهر ، زمزمه ها ( 1344مشهد ) ، شب خواني (1344مشهد ) ، از زبان برگ( 1347 تهران )، در كوچه باغ هاي نيشابور( 1356 تهران ) ، مثل شب باران( 1356 تهران) ، از بودن و سرودن( 1356 تهران )، بوي جوي موليان( 1356 تهران )، مرثيه سرو و كاشمر( 1376 تهران ) ، فصلي زدلتنگي (1376 تهران ) ، غزل براي گل آفتاب گردان( 1376 تهران ) و در ستايش كبوترها (1376 تهران ) ، كتابهايي هستند كه برخي از اشعار آنها در مجموعه « آواز باد و باران » گرد آوري شده است .
دكتر پورنامداريان ، استاد دانشگاه در باره شعر " محمد رضا شفيعي كدكني " ، در مقدمه اين كتاب مي نويسد : هر شاعري در واقع با شعر خود با مخاطبان بيروني گفت وگو مي كند و به پرسشهاي خيالي از جانب آنان پاسخ مي گويد و بازباني كه آنان توقع دارند سخن مي گويد ، حتي وقتي شاعر در بعضي احوال عاطفي عميق فرومي رود و گمان مي كند كه با خويش سخن مي گويد و به پرسش هاي خويش پاسخ مي دهد ، باز هم اين « من » مخاطب و سئوال كننده نماينده پوشيده و پنهان آن مخاطبان مفروض است .
وي مي افزايد : شاعران صورت و معني شعر خود را بي آنكه خود بدانند يا آگاهانه بخواهند در جهت توقع مخاطبان خود طرح مي كنند . ميزان موفقيت آنان در پاسخ به توقع مخاطبان به استعداد ، ذوق فرهنگي ، تجربه ها و مهارتهاي آنان بستگي دارد .
به گزارش مهر ، دكتر پورنامداريان در ادامه مي نويسند : " شفيعي كدكني " ، به شهادت همه دفترهاي شعرش در مقام شاعري معتقد و حساس نسبت به اوضاع اجتماعي جامعه و حال و روز مردم و شيفته حق و عدالت است و در نتيجه همين پايبندي به تعهد و رسالت شعر نسبت به حق وعدالت و زيبايي است كه شعر " كدكني " با ابهامي ملايم - كه متناسب با مقام و مخاطب اوست - و به دور از معني ستيزي تصنعي ، شعر مبارزه با سياهي ، ظلم و مقاومت در برابر بيدادگري ، تقديس زيبايي ، اميد ، پيروزي و استمرار زندگي ، حركت حتي در وراي سكون ، سكوت و افسردگي است .
با هم شعر « ضرورت » از مجموعه " آواز باد وباران " را مي خوانيم :
مي آيد ، مي آيد :
مثل بهار ، از همه سو مي آيد .
ديوار
يا سيم خار دارد
نمي دانم .
مي آيد
از پار و پويه باز نمي ماند .
آه ، بگذار من چون قطره باران باشم
در اين كوير
كه خاك را به مقدم او مژده مي دهد ؛
يا حنجره چكاوك فراري كه
ماه دي
از پونه بهار سخن مي گويد
وقتي كه آن گلوله سربي
با قطره
قطره
قطره خونش
موسيقي مكرر ويكريز برف را
ترجيحي ارغواني مي بخشد
نظر شما