به گزارش خبرنگار گروه دين و انديشه "مهر"، لوئيس تصريح مي كند كه ما با ارسطو و راسل شاهد دو گونه متفاوت منطق صوري هستيم و در دل هر يك از اين گفتمانهاي فلسفي نيز فراز و نشيبها و مناقشاتي فراوان نيز شاهد هستيم اما در هر دوي اين گفتمانها( كه بنظر مي رسد نوع ارسطويي آن ، بخشي كوچك از نوع جديدش است ) گونه اي تقيد به استدلال و پرهيز از ابهام گويي مشاهده مي شود كه فلسفه جديد ، بسيار بدان نيازمند است.
اين پژوهشگر فلسفي معتقد است تأكيد بر نقش منطق در فلسفه در منظومه فكري – فلسفي ما كه پاره اي از جريانهاي فلسفي به نكوهش عقل مي پردازند بيش از پيش حس مي شود و بدين جهت از فلاسفه و گروههاي فلسفي مي خواهد كه جا و مقامي فربه تر و مهمتر را به اين پيش زمينه اساسي تفكر اعطا كنند.
به نظر لوئيس اگر يكي از اهداف فلسفه ترويج تفكر انتفادي باشد، تحققق اين هدف نيز بدون تأكيد بر منطق و استدلالهاي درست ممكن نيست.
با اين همه اين نويسنده معتقد است بزرگترين كاركرد منطق و مهمترين دستاوردي كه براي فلسفه به همراه دارد ترويج گونه اي صراحت بخشي و وضوح مفهومي است كه هنوز فلسفه نياز بسياري به آن دارد .
نظر شما