به گزارش خبرگزاری مهر، ماده معدنی که از مریخ به زمین رسیده است شکل اکسیده شده از عنصر موليبدنوم بوده که به جلوگیری تنزل مولکولهای کربن (عناصر اصلی حیات) به یک ماده چسباک قیر مانند کمک کرده است.
این ایده از سوی استیون برنر استاد موسسه علم و فناوری وستیمیر در فلوریدا در جریان کنفرانس بین المللی ژئوشیمی در فلورانس ایتالیا مطرح شده است.
برنر طی یک نشست خبری اظهار داشت: موليبدنوم به قدری اکسیده شده بود که بتواند بر چگونگی شکل گیری حیات اولیه تأثیر بگذارد و این شکل از موليبدنوم نمی توانست در زمان شکل گیری نخستین شکل حیات در زمین وجود داشته باشد چرا که سه میلیارد سال پیش در سطح زمین اکسیژن بسیار اندک بوده اما مریخ دارای اکسیژن کافی بوده است.
در فصلی که برنر از تاریخ منظومه شمسی روایت کرده، زمین که در دوران طفولیت خود بوده به شدت مورد حمله دنباله دارها و سیارکها قرار داشته است.
از سوی دیگر مریخ نیز مورد بمباران این اجرام فضایی بوده است و همین برخوردها موجب شده که سنگهای مریخی در فضا پراکنده شده و در نهایت به واسطه گرانش به سیاره ما برسد.
تحلیلهای اخیر یک شهاب سنگ مریخ نشان دهنده وجود موليبدنوم و همچنین عنصری به نام بور است، عنصری که به پرورش حیات کمک کرده و این کار را با حفظ RNA (شکل ابتدایی DNA) از تأثیرات فاسد کننده آب انجام داده است.
برنر اظهار داشت این شواهد نشان می دهد که همه ما مریخی هستیم و حیات در مریخ آغاز شده و روی یک سنگ به زمین رسیده است.
سایر نظریه ها درباره شکل گیری حیات در زمین اظهار می دارد که آب به عنوان ماده اصلی حیات توسط دنباله دارها به ویژه " dirty snowballs" به زمین رسیده است که دربرگیرنده یخ و غبار باقی مانده از شکل گیری منظومه شمسی بوده است. یک فرضیه دیگر که پان‌اسپرمیا نام دارد اظهار داشته است که حیات روی سنگهای فضایی وارد دریای گرم و پذیرای زمین شده است.
زمانی که فیلسوف یونانی آناکساغورث در قرن پنجم پیش از میلاد اعلام کرد که امکان دارد نطفه های حیات برای نخستین بار از فضا وارد کره زمین شده باشند، مورد توجه کسی قرار نگرفت. زیرا نظریه استادش ارسطو، مبنی بر زایش خود به خودی جانداران، سایه ای سنگین بر جامعه علمی آن روزگاران افکنده بود. آناکساغورث نخستین کسی است که به موضوع پان اسپرمیا اشاره کرده است.
نظر شما