شعر حافظ تبلوری از فرهنگ ايراني و اسلامي/ لسان الغیب سرآمد غزلسرايان جهان

به گزارش خبرنگار مهر، بیستم مهر یادروز حافظ نامگذاری شده است. شاعری که شعرای بسیاری را در سرتاسر جهان مجذوب خود کرده است.

کورش کمالی سروستانی محقق و استاد دانشگاه در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: خواجه شمس‌الدين محمدشيرازي، سرآمد غزل سرايان جهان، متخلص به حافظ و ملقب به لسان‌الغيب است.

وی ادامه داد: ديوان اشعارش سراسر عشق و مستي و رندي است. عارف و عامي به سخنش دل بسته‌اند و اشعارش را ترجمان احوال و اسرار خويش مي‌دانند.

این پژوهشگر بیان کرد: شيفتگان کلامش بسيارند و از آنجايی که "کس چو حافظ نشکيد از رخ انديشه نقاب" همگان برآنند تا به قدر همت خويش از زلال کلامش بهره گيرند.

وی ادامه داد: حافظ شاعر غزل است، غزلياتش آيینه‌اي است روشن از انديشه‌هاي والايش. انديشه‌هايي آميخته از فلسفه، عرفان، مستي، رندي و عشق. خواجه بزرگ با تکيه بر اين مباني، مي‌کوشد تا با بيان حقايق حکيمانه، عارفانه و عاشقانه، شور و غوغا در دل‌ها بيافکند.

کمالی سروستانی بیان کرد: شور سخنش بسيار است، در غزل‌هايش با سوز عاشقان و راز و نياز عارفان رو به روئيم و اين چنين است که او شاعري بي‌بديل شده و از آنجا که کلامش تأويل‌پذير است معشوق زميني و آسماني در اشعارش شانه به شانه هم مي‌سايند. گاه اين معاني چنان در هم تنيده‌اند که بازشناختن آنها، دشوار مي‌ کند.

وی ادامه داد: در ساختار غزل حافظ، نه يگانگي معاني عرفاني اشعارمولانا را به تنهايي مي‌توان يافت و نه توصيفات عاشقانه سعدي را. حافظ مي‌کوشد تا شعرش را با مباني حکمت و وصف عشق و رندي و مستي در هم آميزد، تا بدانجا که در خرابات مغان نور خدا مي‌بيند.

این استاد دانشگاه بیان کرد: روزگارحافظ روزگار بيداد است و ريا، دل به عشق مي‌سپارد و رندي و مي‌کوشد تا بدين‌وسيله، طرحي نو دراندازد و از اين روست که گاه در اشعارش از بيداد زمانه و ريا وسالوس مي‌نالد و گاه از حال دل ريش خويش.

کمالی سروستانی ادامه داد: شعرش سرود عشق است و از غزل‌هايش پيوسته طنين اين نوا به گوش مي‌رسد و بدين خاطر است که قال و مقال عالمي را در اين ره از غزل‌هايش پيوسته طنين اين نوا به گوش مي‌رسد و بدين خاطر است که قال و مقال عالمي را در اين ره به جان مي خرد و سرفراز برقله هميشه بلند غزل فارسي مي‌ايستد و نام بلند خويش را بر جريده عالم ثبت مي‌کند و بدين‌گونه شاعر ملي ايران زمين مي‌شود. اگر چه انديشه انساني او فراتر از ايران را تسخير مي‌کند و پيام متعالي عشق، رندي و مستي‌اش شاعران بزرگي را در جهان مجذوب او مي‌کند.

وی ادامه داد: شعر حافظ از يک سو ريشه در فرهنگ کهن ايران زمين دارد و از ديگر سو با معارف اصيل اسلامي عجين گشته و بدين سان حافظ به گونه‌اي بايسته آميزش پرشگون و مبارکي را در ميان فرهنگ ايراني و اسلامي بوجود مي‌آورد و شايد يکي از راز‌هاي ماندگاريش در تاريخ و فرهنگ ايران همين باشد.