متن كامل بيانيه ايران در جلسه پاياني شوراي حكام ؛ تصميم ملت ايران در تسلط بر چرخه سوخت اراده اي خدشه ناپذير است

به گزارش خبرنگار خبرگزاري مهر از وين متن كامل بيانيه هيات ايراني در جلسه شوراي حكام چنين است:

خانم رييس ، آقاي مديركل ، خانمها و آقايان محترم!

دليل اين بحث چه بود ؟ 
 اين شورا به چه اقدامي عكس العمل نشان داد؟
انگيزه هاي اين حركت چه بود؟
هدف آن چه بود؟
نتيجه آن ؟
و چه چيزي اكنون در خطراست؟

موضوع مطرح شده بسيار ساده  بود ايران در يك تاسيسات تحت پادمان ، عملياتي را آغاز كردند كه مواد اوليه لازم براي توليد سوخت هسته اي را تحت نظارت كامل آژانس توليد نمايد.

اجازه دهيد اين نكته را بار ديگر با اصلاح كوچكي تكرار كنم يك كشور غير هسته اي عضو معاهده و قرارداد ، پادمان عملياتي را آغاز كرده كه مواد اوليه لازم براي توليد سوخت هسته اي تحت نظارت كامل آژانس را توليد نمايد.

اين هسته اصلي بحث ماست. اينطور نيست؟

هيچ كس توانست توضيح دهد كه اصلا چگونه اين امر به يك موضوع تبديل شد؟ كسي بود كه بتواند توضيح دهد چرا و بر اساس چه بهانه اي شوراي حكام مي بايست سريعا تشكيل شود كه در اين مورد بحث كند؟ كسي توانست توضيح دهد ؟ چه چيزي اين احساس خطر را تحريك كرد كه موجب اين عكس العمل عجولانه شود. فكر نمي كنم هيچ كس در اينجا توضيح قانع كننده اي براي اين سوالات داشته باشد . چگونه مي شود از اين شورا خواسته شود كه به اقدامي عكس العمل نشان دهد كه در تبعيت كامل از NPT و قرارداد پادمان بوده و در واقع نشانه محدودي از اجراي يك حق غير قابل انتزاع بشمار مي رود. حقي كه بر اساس تعريف ساده اش نمي تواند از هيچكس دريغ شود.

كشورهائي كه باني اين اقدام بودند ظاهرا بخاطر اهداف عدم اشاعه اقدام كرده اند. در واقع آنها يا دارندگان سلاح هسته اي هستند و يا براي امنيت خود به كلي به اين سلاحها تكيه دارند.

يا اينكه توليد كنندگان انحصاري سوخت هسته اي هستند و يا محكم ايستاده اند كه از اين توانائي براي خود بهيچ عنوان كوتاه نيايند.

موضوع اين است كه چگونه مقدار كمي ماده اوليه سوخت هسته اي به يك موضوع نگران كننده  تبديل مي شود در حاليكه تعدادي از اين كشورها شامل بعضي كشورهاي غير هسته اي ، بر روي ده ها تن پلوتونيوم جدا شده  نشسته اند كه مي تواند مستقيما در هر زمان كه بخواهند به سلاح اتمي تبديل شود.

پاسخ متعارف اين است كه اين كشورها سابقه خوبي در مورد پادمان از خود بجا گذاشته اند. اما آنچه فراموش  مي شود اين است كه هيچكدام از اين كشورها تحت فشار و اجبار موضوع تحريم قرار نگرفته اند. اكنون هدف امنيت كه حتي از مرحله تحريم يك گام به جلو برداشته شود و به محروميت برسد. اين نسخه اي است كه براي ايران نوشته شده ولي اگر ايران كوتاه بيايد شامل حال بقيه كشورهاي در حال توسعه هم خواهد شد. خوشبختانه ايران كمر خم نخواهد كرد. ايران در طي يك دهه توليد كننده و تامين كننده سوخت خواهد بود.

ايران، مانند همه ديگر كشورهاي در حال توسعه عضو NPT، سلاح هسته اي را با قاطعيت مردود شناخته است. همه چيزي كه ايران مي خواهد عبارتست از بهره مندي از حق خود بر اساس NPT حقي كه در طول دو دهه از آن دريغ شده و اين دريغ شدن تعيين كننده بوده است.

به گزارش "مهر" از وين ادامه بيانيه كشورمان چنين است:

آژانس بين المللي انرژي اتمي بر سه ستون تاسيس شده است:

اول: ارائه و تسهيل مواد هسته اي و فناوري براي اهداف صلح آميز

دوم: حفاظت از مواد و تاسيسات

سوم: تامين ايمني هسته اي

اولين وظيفه آژانس به نفع وظيفه دوم بشدت زير سوال رفته است لذا تعجبي نيست كه آمريكائي ها اين آژانس را سگ نگهبان مي نامند. اصطلاحي كه تحقير كننده و مخدوش كننده تماميت آژانس است.

اگر قرار باشد مقررات رعايت شود، آژانس مي بايد به ايران مساعدت نمايد كه توانائي توليد سوخت خود را به اجرا رساند و بهبود بخشد و اين بايد شامل UCF باشد همانطور كه مي بايد در مورد همه كشورهاي ديگر در حال توسعه نيز صدق كند. ما درك مي كنيم كه جلوي آژانس گرفته شده و اين توانائي از آن سلب شده كه اين وظيفه خود را اجرا نمايد. ولي مسخره آن است كه تصميم امروز شورا حتي به هدف دوم آژانس هم پشت پا مي زند. اگر شوراي حكام در عملياتي شدن تاسيسات ما كه تحت پادمان است و دائما مورد بازرسي قرار مي گيرد ابراز نگراني مي كند، آنگاه اين شورا در مورد تاسيسات بسيار زيادي كه تحت پاد مان نيستند و در همه دنيا و بخصوص در منطقه يا پخش شده اند چه بايد بگويد؟

آمريكائي ها براي مدت طولاني بر اين اعتقاد بوده اند و آنرا ظاهر ساخته و مبناي اقدام خود قرار داده اند كه ضمانت هاي عدم انحراف توسط آژانس معتبر نيستند. همين برداشت باعث شد كه آن كشور در كمتر از دو سال قبل يك جنگ تمام عيار راه اندازد. آيا اين بازگشت به گذشته است؟ متاسفم بگويم كه ديگر چنين نيست. ايران عراق نيست و آمريكا هم ديگر آن ژاندارم خود خوانده جهان نيست . تصميم امروز آژانس بيش از هر چيز يك راي عدم اعتماد به آژانس و نظام پادمان است. اين آغاز جاده اي است كه به تقابل ناخواسته و نيز ضروري ختم مي شود كه در آن بر اساس حرف آقاي مدير كل همه طرف ها خواهند باخت.

ما به آژانس و نظام پادمان اعتقاد داريم ما به كار با آژانس ادامه خواهيم داد. ما فعاليتهاي خود را بطور كامل تحت پادمان حظ خواهيم كرد. فعاليت UCF اصفهان تحت نظارت كامل خواهد ماند و محصول آن توسط آژانس لاك و مهر خواهد شد.

در يك كلام، كليه تعهدات خود را در برنامه توليد سوخت هسته اي مان اجرا خواهيم كرد. لذا نگراني اساسا موضوعيتي ندارد.

ما به زير سوال رفتن اعتبار آژانس كه اين قطعنامه خواستار آن است تن نخواهيم داد. اين قطعنامه ،در اصل، راي عدم اعتمادي به آژانس و نظام پارلمان هاست. بر اساس درخواست دبير كل سازمان ملل متحد و مدير كل آژانس به رجوع به مذاكرات، عليرغم همه اين هياهو، ما براي مذاكرات آمادگي داريم، مذاكراتي بدون پيش شرط و بر اساس حسن نيت.