"پروانگی" را حمایت نکردند/ ماجرای مجروحان جنگی در یک آسایشگاه

به گزارش خبرنگار مهر، نشست نمایش "پروانگی" با حضور عامر مسافر آستانه کارگردان، سیاوش پاکراه نویسنده و دیگر عوامل این نمایش امروز سه شنبه 28 آبان در سالن کنفرانس تئاتر شهر برگزار شد و نویسنده در این نشست درباره داستان گفت: داستان "پروانگی" در فضایی سورئالیستی می گذرد و از جریان سیال ذهن بهره گرفته است.

وی ادامه داد: این داستان پزشکی دارد که می‌خواهد بیماران مجروح جنگی یک آسایشگاه را با بردن به گذشته آنها درمان کند. در این میان مسایل جدیدی رخ می دهد، کنش های داستانی شکل می گیرد و اتفاقات آن گونه که پزشک می خواهد پیش نمی رود. همانطور که می دانید این نمایش در جشنواره فجر سال گذشته اجرا شد و جایزه بهترین کارگردانی و طراحی صحنه را از بخش تجربه‌های نو در سی و یکمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر دریافت کرد. البته قرار شد من این متن را برای اجرای کنونی آن تغییر دهم ولی سعی کردم شیوه اجرایی کارگردان را حفظ کنم و بر این اساس متن را بازنویسی کردم.

نویسنده "پروانگی" گفت: این کار همچنان که گفته شد زمان، مکان و حتی اسم کاراکتر ندارد و جنگ هم به معنای عام کلمه استفاده شده است. نمایش 8 کاراکتر دارد که فقط 4 نفر از این کاراکترها وجود خارجی دارند و 4 نفر دیگر ذهنیت‌های یکی از کاراکترها هستند. هر کدام از آنها داستان جدایی را حمل می‌کنند و بعد داستان‌ها با یک کلید یعنی پزشک نمایش به یکدیگر پیوند می‌خورند.

وی همچنین درباره فضای سورئال کار توضیح داد: معمولا در تئاترهایی که دیده‌ایم در فضاسازی کارهای انتزاعی و برقراری ارتباط با مخاطب شکست می خوریم زیرا وقتی سراغ جریان سیال ذهن می‌رویم داستان های کمتری در متن اتفاق می افتد. من سعی کردم حتی زمانی که وارد فضاهای ذهنی کاراکترها می شوم همچنان این گره های داستانی را حفظ کنم تا مخاطب بتواند این فضا را دنبال کند.

اولین تجربه کارگردانی من با وحشت و استرس همراه بود

مسافر آستانه کارگردان نمایش نیز درباره این فضا بیان کرد: من خواستم با جنس بازیها و تغییر نور، فضای ذهنی و داستانی نمایش را نشان دهم. ما برای بعضی از کاراکترها جنسی از دیوانگی داریم که مخاطب با دیدن آنها به این فضای سورئال پی می برد هر چند این نمایش کمی پیچیده و سخت است و من امیدوارم مخاطب در طول نمایش متوجه تغییر زمانی نمایش و این جریان سیال ذهن شود.

کارگردان "پروانگی" با بیان اینکه این اولین تجربه کارگردانی اوست، گفت: من خود را کارگردان نمی دانم ولی اولین تجربه کارگردانی من به دلیل نبود حمایت ها و مشکلاتی که داشتم با وحشت و استرس همراه بود. با این حال تنها چیزی که ما داریم امید است و امیدواریم مشکلاتی که برای نمایش من پیش آمد دیگر پیش نیاید. وقتی این کار در جشنواره اجرا شد اتفاق های خوبی برایش افتاد. متن تقدیر شد و کارگردانی و طراحی صحنه نمایش جایزه گرفت. با این حال بعد از جشنواره هیچ حمایتی برای اجرای کار صورت نگرفت، کار ما ابتدا قرار بود در تالار چهارسو اجرا شود چون این کار به یک بک پروجکشن احتیاج داشت تا بتوانیم تصاویر مورد نظر را پخش کنیم اما سالن ما را از چهارسو به قشقایی تغییر دادند و این باعث شد که من دوباره برای دکور، میزانسن هزینه کنم.

وی ادامه داد: ما با رقمی بسیار پایین قرارداد بستیم. عرف است که 20 درصد قرارداد را قبل از اجرا به گروه ها بدهند اما همان را هم به من ندادند. من درک می‌کنم که پول و بودجه کم است اما ما تاکنون هزینه‌های زیادی کردیم و هیچ پولی هم بابت آن دریافت نکرده ایم.

حضور احسان علیخانی به دلیل دوستی ما بود

مسافر آستانه همچنین درباره حضور احسان علیخانی در این نمایش عنوان کرد: علیخانی دوست من است و من برای قسمتی از این نمایش که نیاز به نریشن تلویزیونی با یک صدای آشنا داشتم از او درخواست کردم که نریشن بگوید و او هم قبول کرد.

در ادامه این نشست امید عباسی بازیگر "پروانگی" که نقش پزشک را بازی می کند درباره چگونگی حضور خود در نمایش عنوان کرد: من دو ماه قبل از جشنواره فجر سال گذشته به گروه نمایش پیوستم، بازی در این نمایش بعد از 8 سال کار نکردن در تئاتر شروعی دوباره و تجربه جدیدی بود. این تجربه چه در پروسه تمرین و چه در پروسه اجرا برای من لذت بخش بود و امیدوارم بتوانم این لذت را به تماشاچیان انتقال دهم.

وی درباره نقش خود نیز گفت: نشانه ها و ویژگی های نقش ابتدا برای من غیر ملموس بود و من به تدریج با نگرش ها و کمک های کارگردان به این نقش نزدیک شدم. با این حال شاید هنوز نیاز به زمان برای باورپذیر کردن نقشم داشته باشم.

امیرحسین دوانی طراح صحنه نمایش پروانگی نیز در ادامه نشست در خصوص طراحی صحنه این کار عنوان کرد: ما همیشه در طراحی فضایی را بر اساس موقعیت زمانی و مکانی می سازیم، در این کار قصد من این بود که فضا به این شکل ساخته نشود بلکه من در گفتگوهایی با کارگردان به این نتیجه رسیدیم که کانسپت و مفهوم ذهنی کاراکترها را بسازم و از تماشاچی ها دعوت کنیم که در این فضا شرکت کنند.