به گزارش خبرنگار مهر، این کتاب، مطالعه فشرده‌ای درباره تاریخ تمدن‌های «آسیا و خاورمیانه» است. نویسنده از لحاظ تنوع تمدنی و بازه تاریخی مورد مطالعه، به منابع معتبر رجوع کرده و در پی آن، دیدگاه خود را درباره تحول تمدن‌ها با ارجاع به این منابع، تبیین کرده است.
بخشی از منابع مورد استفاده در نگارش این کتاب، سلسله‌ای از مطالعات اروپای شرقی در دوره پیش از فروپاشی شوروی هستند، که دیگر رجوع چندانی به آن‌ها نمی‌شود، ولی نویسنده که اصلیتش به اروپای شرقی برمی‌گردد بر این منابع احاطه داشته است. این کتاب برای خوانندگان غیرمتخصص علاقه‌مند به مطالعه تمدن‌های آسیا و خاورمیانه، مناسب است و به علاوه می‌تواند برای متخصصان نیز از جهت دیدگاه خاص مولف و نوع روایتش مهم باشد.
یاروسلاو کرچی مولف این کتاب می‌گوید:
«این کتاب تاریخی طولانی دارد. انگیزه من در پرداختن به این موضوع، تحولات عظیمی بود که در نتیجه جنگ دوم جهانی در دنیا به وقوع پیوست. در آن زمان، هم‌چنین دریافتم که مطالعات من در حقوق بین‌الملل و طیفی از موضوع‌های مربوط، و نیز تخصص حرفه‌ای من در اقتصاد کلان به عنوان زمینه‌ای برای درک آن‌چه در حال وقوع بود، کافی نیست.
ایده اولیه نوشتن این کتاب در اواخر دهه 1950 و در یک اردوگاه کار اجباری، وقتی که با یک چرخ تراش شیشه لوستر کار می‌کردم، شکل گرفت. جریان‌های فکری مختلفی در این زمینه الهام‌بخش من بودند. ماتریالیسم تاریخی که در آن زمان در کشور من غلبه داشت با درونمایه‌های عالی و سمت‌گیری‌های فکری گوناگون سوروکین و کنکاش هویت‌های جهانی و پویش‌های آن‌ها توسط توینبی زیر سوال رفته بود. با این وجود، در پای چرخ تراش شیشه شروع به پروراندن اندیشه‌های خاص خود پیرامون فراز و نشیب‌های مسیر تاریخ کردم و مصمم شدم در مورد مسیرهای گوناگون تاریخ در جهان بیشتر بیاموزم.»
«ظهور شرق مدیترانه: تمدن خط میخی و تمدن فرعونی»، «تضادهای سوریه: اقوام صاحب خط و قوم اهل کتاب»، «مخاطره بزرگ ایرانی: جایگاه متغییر اهورمزدا»، «شیوه‌های اسلام: یک‌پارچگی و تجزیه»، «از سند تا مکونگ: بین برهما و بودا»، «میسر چینی: الگوی استمرار» و «ضرباهنگ خاور دور؛ پذیرش و انطباق» عناوین 7 فصل این کتاب هستند.
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
برخلاف آن‌چه ممکن است تصور شود، حاکمیت عثمانی‌ها بر غیر مسلمانان در مقایسه با حاکمیت‌شان بر پیروان عقاید غیر راست‌کیش درون اسلام، مشکلات کمتری به بار آورد. در سال 1416 میلادی، در نتیجه بحران سیاسی‌ای که پس از رویارویی ناکام با تیمور (در سال 1402 میلادی در آنکارا) رخ داد، یک قیام جدی تحت رهبری فقیه معروف بدرالدین، و با هدف انجام اصلاحات اجتماعی سیاسی پردامنه آغاز شد. اما خطر اصلی در حدود یکصد سال بعد از آن بروز کرد، هنگامی که تجدید حیات مذهب مبارز شیعه، در ایران هم‌جوار عثمانی، سلطان سلیم اول (1520 ـ 1512) را وا داشت تا در داخل دارالاسلام به قدرت نظامی خویش متوسل شود.
کشمکش با قیام شیعیان در آناتولی در سال 1511 آغاز شد. این قیام موجب تغییر سلطان عثمانی شد. ینی‌چری بایزید دوم، سلطان پرهیزکار و مهربان را وا داشت تا به نفع پسر پر تحرک خود، سلیم از قدرت کناره‌گیری کند. قیام شیعیان به سختی و با بی‌رحمی سرکوب شد؛ در سرکوب شیعیان در قلمرو عثمانی از هیچ شقاوتی فروگذار نشد. به فرمان سلیم حدود چهل هزار شیعه در آناتولی شرقی قتل عام شدند و هزاران شیعه نیز به ایالات اروپایی انتقال یافتند. سلطان سلیم اول برای ممانعت از توسعه قلمرو صفویه در کشورهای عرب، یعنی در قلب جهان اسلام، سوریه، مصر، حجاز و یمن را فتح کرد و به قلمرو خود افزود و سلیمان اول، جانشین او نیز عراق و بحرین را به تصرف در آورد. در شمال آفریقا سیطره عثمانی تا مرزهای مراکش گسترش یافت...
این کتاب با 374 صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت 15 هزار تومان منتشر شده است.
نظر شما