به گزارش خبرگزاری مهر، این گروه علمی به ریاست وتر شلارت دانشمند زمین شناسی دانشگاه موناش راهنمای مناطق فرورانش جهانی را فراهم کرده است که در آن پیش بینی می شود کدام نقطه قابلیت وقوع زلزله های بزرگ را دارد و کدام نقطه از این مسئله مستثنی می شود.
این نقشه 9 سال پس از وقوع زلزله و سونامی بزرگ در سوماترا در دسامبر 2004 ارائه شده است. سونامی که این منطقه را به طور کامل تخریب کرد و به مناطق دیگر اطراف اقیانوس هند صدمات بسیاری رساند و بیش از 200 هزار نفر را به کام مرگ کشید.
از آن زمان به بعد دو زلزله بزرگ دیگر در مناطق فرورانش رخ داده است. یک زلزله در فوریه سال 2010 در شیلی و یک زلزله در مارس 2011 در ژاپن، این زلزله ها موجب خرابی های گسترده و مرگ هزاران نفر از مردم و صدمات میلیارد دلاری شده اند.
آخرین زلزله های بزرگ روی سطح زمین در مناطق فرورانش رخ داده است.
در زمین شناسی به منطقه ای از زمین که دو پوسته از سطح کره زمین به سمت یکدیگر حرکت کرده و یکی از پوسته‌ها به زیر پوسته دیگر می لغزد، پهنه فرورانش گفته می شود. به پدیده لغزیدن یک پوسته به زیر پوسته دیگر هم فرورانش می گویند. پوسته پایین رونده در گوشه زمین فرو می رود و ذوب می شود. فرورانش اغلب باعث پدید آمدن آتشفشان‌های زیاد و زمین لرزه می شود.
شلارت گفت: پرسش اصلی این است که آیا همه قسمتهای فرورانش موجب ایجاد زلزله های بزرگ هستند و یا تنها برخی از آنها از این قابلیت برخودارند. موضوع دیگر اینکه اگر تنها تعداد محدودی از آنها این قابلیت را دارند چگونه می توانیم آنها را شناسایی کنیم.
شلارت یادآور شد وی و همکارانش از اطلاعات زمین لرزه از سال 1900 و اطلاعات مناطق فرورانش استفاده کردند تا مهمترین ویژگیهای همه مناطق فرورانش فعال در زمین را مشخص کنند.
نظر شما