تجسم چهره مشاهیر ایرانی در مجسمه های هنرمند همدانی/مجسمه سازی را با تمام سختی‌هایش دوست دارم

به گزارش خبرنگار مهر، بدون شک همه ما بصورت روزانه در اطراف خویش اشیاء و اجسامی را مشاهده نموده ایم که با ظرافت و دقت خاصی تراشیده شده و به عبارتی ساخته شده اند که در اصطلاح به آنها مجسمه می گویند.

مجسمه ها به هر شکل و هر اندازه‌ای و  از هر جنسی از سنگ و عاج و چوب و برنز گرفته تا تکه‌های فلز و اجزای دور ریختنی ماشین و موتورسیکلت و دوچرخه ساخته می شوند.

اما از آنجا که همه آنها نشات گرفته از  احساس و اندیشه هنرمند خالق خود است، سعی دارد انسان های دیگر را  به سوی زیبایی و مهمتر از همه به سوی تبادل فرهنگ‌ها و اندیشه‌های مختلف و متفاوت با یکدیگر رهنمون سازد.

از اینرو هر مجسمه بیانگر یک اندیشه، فرهنگ و تمدن است، فرهنگ و اندیشه‌ای که گاهی اوقات از ورای قرن‌ها با انسان سخن می‌گوید که این امر نشان می‌دهد هنر مجسمه‌سازی راهی مناسب برای بیان و اشاعه فرهنگ و اندیشه انسانی است.

آنچه مسلم است اینکه امروزه برای فراگیری ریشه‌ای و بنیادی این هنر نیز مثل سایر هنرها، نیاز به تحصیلات دانشگاهی است بنابراین رشته مجسمه‌سازی نیز به عنوان یکی از رشته‌های گروه آزمایشی هنر ارائه می‌شود.

مجسمه‌سازی‌ رشته‌ای‌ است‌ که‌ به‌ صورت‌ آکادمیک‌ این‌ هنر را به‌ دانشجویان‌ آموزش‌ می‌دهد و دانشجویان‌ این‌ رشته‌ پس‌ از مطالعه‌ مبانی‌ عمومی‌ شامل‌ نقاشی‌، عکاسی‌، آشنایی‌ با طراحی‌ و چاپ‌ و رنگ‌، دروس‌ تخصصی‌ را مطالعه‌ می‌کنند.

هنرمندان همدانی در رشته‌های هنری مهارت فوق العاده بخرج داده‌اند

هنرمندان همدانی نیز  که از دیرباز  در رشته‌های هنری تزئینی مانند نقاشی، سنگتراشی، منبت‌کاری و غیره مهارت فوق العاده بخرج داده‌اند در فن مجسمه سازی نیز علاقه زیاد از خود نشان داده‌ و چهره های شاخصی نیز تاکنون به جامعه هنری معرفی کرده اند که البته در حال حاضر نیز تعدادی از این افراد همچنان مشغول به فعالیت و خلق آثار دیدنی و گرانبهایی هستند.

در همن راستا یکی از هنرمندان برجسته مجسمه سازی استان همدان که برگزیده سومین دوسالانه مجسمه سازی تهران نیز هست در گفتگو با مهر  در مورد چگونگی ورود خود  به حرفه مجسمه سازی اظهار داشت: من هم مانند همه کسانی که قدم در راه هنر گذاشته‌اند، آغاز کارم با نقاشی کلاس‌های دوران ابتدایی و دوران راهنمایی بود و ساختن اشیا مختلف با گل یا سنگ، البته نه تراشیدن سنگ بلکه چیدمانهایی با سنگ یا ترکیب اسباب بازی‌های پلاستیکی با هم برای ساختن بنایی تازه و اینها همه چیزهایی هستند که من از کودکی با آن‌ها در ارتباط بوده‌ام.

مهدی احمدی با بیان اینکه این به آن معنا نیست که از اول به این رشته فکر می‌کردم، گفت: وقتی به آن دوران فکر می‌کنم، همه را ناشی از نیاز به ساختن می دانم که ناخودآگاه با اشیاd و مصالحی که در دسترسی ما بوده برطرف می‌شده تا اینکه با توجه به توانایی‌ام در هنر وارد هنرستان شده و در رشته هنر و معماری ادامه تحصیل دادم.

احمدی با بیان اینکه عدم وجود کتابخانه و کتاب‌های مختلف هنری و مشاور در آن زمان مانع از شناخت و درک رشته های هنرهای تجسمی بود و فضا به گونه‌ای نبود که آگاهانه رشته‌  مورد نظر خود را انتخاب کنم، گفت: بعد از اخذ دیپلم در دوران سربازی با یک مجسمه ساز آشنا شدم که این آشنایی تأثیر بسیاری در من گذاشت.

هرچقدر شناخت من از مجسمه سازی بیشتر می‌شد، بیشتر خودم را کشف می‌کردم

وی با بیان اینکه با تلاش در کنکور سال 1375 که شامل امتحان علمی هم می‌شد در رشته‌ کارشناسی مجسمه سازی هنرهای زیبا پذیرفته شدم، ادامه داد: هرچقدر شناخت من از مجسمه سازی بیشتر می‌شد، بیشتر خودم را کشف می‌کردم و انگار به صورت اتفاقی همه‌  گذشته و کارهای کودکی من با این رشته در ارتباط هستند.

این هنرمند جوان همدانی در مورد دوران تحصیل خود گفت: سال‌های تحصیلی من سرشار از انرژی، شوق و ذوق برای یادگیری و آفرینش ایده های جدید بود و این عطش باعث شد تجربه های مختلفی داشته باشم.

وی با بیان اینکه اسفند سال 1380 تحصیلات خود را به پایان رساندم و به همدان برگشتم، گفت: با ازدواج در سال 1381 دوره جدیدی از کار و زندگی من آغاز شد بطوریکه برای برطرف کردن نیازهای روز مره، گرفتن سفارش در الویت اول کارهای من قرار گرفت.

احمدی با بیان اینکه برای پیشرفت به ترفندهای مختلفی دست زدم و از میادین، پارک‌ها و فضا و ساختمان‌های ادارات عکاسی می‌کردم و با توجه به فضاها ماکت‌هایی می‌ساختم و مونتاژ کرده و به آن‌ها پیشنهاد می‌دادم، گفت: این مقوله توفیق چندانی برایم نداشت، جز اینکه کاریابی را در من تقویت کرد.

همیشه کارها را به بهترین نحو به سرانجام رسانده‌ام حتی اگر به ضرر من بوده باشد

وی ادامه داد: در اوایل سال 1383 با نقش برجسته سفالی، کارم در موزه دفاع مقدس آغاز شد اما عدم تناسب بین انرژی ای که من برای کارها می‌گذاشتم و مقدار درآمدی که از آن عایدم می‌شد باعث مشکلات فراوانی شد بطوریکه این واقعیت در اکثر کارهای من اتفاق افتاده اما هیچ گاه باعث کاهش کیفیت در کارهای من نشده و همیشه کارها را به بهترین نحو به سرانجام رسانده‌ام حتی اگر به ضرر من بوده باشد.

احمدی با بیان اینکه چنین شرایطی باعث فشارهای زیادی به من و خانواده‌ام شد، گفت: ما سال‌های دشواری را پشت سر گذاشته‌ایم اما همراهی خانواده‌ام باعث ثبات و پایداریم در این رشته شده که اگر غیر از این بود نمی‌دانم چه سرانجامی داشتم.

برگزیده سومین دوسالانه مجسمه سازی تهران با بیان اینکه مجسمه سازی تنها شغل و حرفه من بوده مجسمه سازی را به تمام سختی‌هایش دوست دارم، اظهار داشت: هویت یک هنرمند در این است که هرساله حداقل یک نمایشگاه از آثارش داشته باشد، چراکه در نمایشگاه هنرمند خودش را فارغ از هرگونه سلیقه و سفارش به نمایش می‌گذارد که متأسفانه به دلیل مشکلات فراوان موفق به برگزاری نمایشگاه نشده‌ام اما امیدوارم امسال آغاز این کار برای من باشد.

احمدی تاکید کرد: هنرهای تجسمی، نقاشی، مجسمه سازی، گرافیک همگی حاصل مهارت، خلاقیت، اندیشه و زیبایی هستند که هنرمند با بکار گیری این عناصر گاه به صورت دو بعدی و گاه سه بعدی دست به آفرینش می‌زند و گاه مرزهایشان آنقدر باریک می‌شود که تشخیص آن از هم مشکل می‌شود.

وی با اشاره به اینکه مجسمه سازی ابعاد گوناگون دارد و گاه حاصل ذهنیت و چالش‌های مجسمه سازی است، گفت: کارهای نمایشگاهی گاهی از گذشته و تاریخ تغذیه می‌شود و یا حال و آینده را به چالش می‌کشد.

وی گفت: در گونه دیگر مجسمه‌هایی که در فضای شهری قرار می‌گیرند مانند میادین، پارک‌ها و موزه‌ها، مجسمه ساز با توجه به هویت و فضا شروع به طراحی و اجرا می‌کند.

گاهی مسئولین در بودن مجسمه سازی در زمره هنرهای تجسمی شک می‌کنند

وی درمورد حمایت های صورت گرفته از طرف سازمان ها در این حوزه ابراز داشت: مجسمه سازی یا نقاشی مانند هر حرفه و رشته دیگری نیاز به پروانه کارگاهی دارد تا به درستی بتواند از حقوق قانونی که برایش قائل هستند استفاده کند که متأسفانه این امر تاکنون میسر نشده است و این مسئله موجب شده که گاهی مسئولین در بودن مجسمه سازی در زمره هنرهای تجسمی شک می‌کنند و آن‌را به سمت صنایع دستی سوق می‌دهند.

احمدی ادامه داد: برگزاری فصلی جشنواره‌ها و سمپوزیوم‌ها ضروری است چراکه مجسمه سازی قابلیت فوق‌العاده ای در این بخش دارد و حتی در هر جشنواره می‌توان با یک مصالح چندین جشنواره برگزار گردد و مجسمه هایی از سنگ، فلز، چوب و یا برف و یخ ساخت.

وی با بیان اینکه برگزاری چنین جشنواره‌هایی به خصوص در شهر ضمن ایجاد ارتباط بین مردم و مجسمه ساز پویایی فوق‌العاده ای را به شهر می‌بخشدف ابراز امیدواری کرد مسئولین ارزش‌ها و قابلیت‌های این رشته را بررسی کنند و به درستی آن را به کار گیرند.

استفاده هوشمندانه از مجسمه سازی در فضای شهری از نکات مهم گردشگری است

احمدی با تاکید بر اینکه محیط اطراف ما و شهر و خانه ای که در آن زندگی می‌کنیم، همگی نیاز به زیبا سازی دارند که بخشی از آن را مجسمه سازی بر عهده دارد، گفت: استفاده هوشمندانه از مجسمه سازی در فضاهای شهری برای هویت دادن و زیبا سازی اماکن عمومی، میادین و پارک‌ها درراستای دستیابی به فضاهای مطلوب یکی از نکات مهم گردشگری است و نقش بسزایی دارد.

وی اضافه کرد: مکان‌های تاریخی و توریستی به کمک این رشته می‌توانند جذاب‌تر، پررنگ‌تر و زیبا تر به نظر برسند.

لازم به ذکر است که مهدی احمدی فارغ‌التحصیل رشته‌ مجسمه سازی از دانشگاه هنرهای زیبای تهران، عضو انجمن مجسمه سازان ایران، برگزیده‌  هنر مفهومی دانشکده هنرهای زیبا در سال 80 و برگزیده سومین دوسالانه مجسمه سازی تهران است و در چهارمین دو سالانه مجسمه تهران شرکت کرده است.

او در باغ موزه دفاع مقدس همدان، موزه مشاهیر شهرستان همدان، مجسمه تجلیل از رفتگر لونا پارک و یادمان میدان شهید مطهری قروه درجزین مجسمه سازی و پیکره هایی را تراشیده است.

_______

گفتگو: مرتضی بیات