حسين سليمي : براي آينده تئاتر ايران نگرانم!

به گزارش خبرنگار تئاتر "مهر" ، دكتر حسين سليمي كه 4 سال پيش رئيس مركز هنرهاي نمايشي  بود ضمن بيان مطلب فوق در بررسي تئاتر ايران از مشروطه تاكنون ، افزود: در دوران مشروطه با فراهم شدن جريان روشنفكري تئاتر شكل گرفت و چنان با اين جريان هم زيست شد كه تئاتر رفتن جزي از زندگي افراد روشنفكر در ايران شده بود .
وي گفت:  چه قبل و چه بعد از انقلاب هرگاه  فضاي سياسي در كشور باز شده تئاتر رونق گرفته و هرگاه بسته شده جريان تئاتر ضعيف شده است ، به طوري كه قبل از انقلاب با ظهورانديشه هاي چپ در ايران و رشد آنها گروه تئاتر عبد الحسين نوشين شكل گرفت و در دههچهل زماني كه جريان روشنگري به اوج رسيد ، اداره تئاتر و گروههاي موفق تئاتري شكل گرفتند.
سليمي تصريح كرد: پس از انقلاب نيز ما شاهد سه دوره مختلف در تئاتر ايران بوديم ، اول انقلاب تا اوايل جنگ كه فضاي سياسي ، فرهنگي كشور باز بود و گروههاي مختلف سياسي امكان فعاليت داشتند كه در آن زمان ما شاهد مديريتهاي  برخاسته از حوزه تئاتر و اجراهاي درخشاني و ظهور چهرهاي بزرگي در تئاتر ايران بوديم.
وي در ادامه گفت: پس از آنكه فضاي كشور امنيتي شد ، و فشارهاي سياسي و اجتماعي  افزايش يافت ، تئاتر براي مدتي دچار مشكل شد تا اين كه در دوران وزارت محمد خاتمي بر وزارت ارشاد ، اين فشارها بيروني زياد بود و خاتمي و همكارانش تلاش مي كردند تا آزاديهاي فردي  را حفظ كنند . در اين دوران با انتخاب علي منتظري براي رياست مركز هنرهاي نمايشي ، جو فرهنگي و سياسي تئاتر بازتر شد و بسياري از تشكيلاتي كه در تئاتر ايران به وجود آمد ، مانند انجمن هاي نمايش ، مجله نمايش ، سالنهاي تئاتر و ... پايه اش  در همين دوران منتظري گذاشته شد ، اما بارفتن خاتمي از ارشاد و به دنبال آن علي منتظري ، جو سياسي ، فرهنگي كشور محدود شد و توجه به دولت به تئاتر كم شد و به دليل همين ركود تئاتر ، هنرمندانش بيكار شده و جذب سينما و تئاتر شدند. جو بسته فرهنگي از يك سو و روگرداندن دولت از سوي ديگر باعث افول تئاتر شد.
سليمي با اشاره به اين كه تئاتر ايران هيچ گاه جايگاهي در ساختار اجرايي و مالي كشور نداشته است، متذكر شد: دوم خرداد ، دوره پر رونق تئاتر ايران بود ف در اين دوران بودجه 900 ميليوني تئاتر افزايش پيدا كرد ، تالار سنگلج ، هنر و تئاتر شهر كه كاملا ويرانه بودند ، احيا شدند و تعدا سالنهاي تئاتر شهر افزايش پيدا كرد و  برنامه اجراهاي تالار وحدت كه تنها ميزبان يك نمايش مذهبي از علي رفيعي بود ، افزايش پيدا كرد ، براي اولين بار رديف بودجه گرفتيم و شوراي شهر تهران كمك هزينه اي در اختيار تئاتر گذاشت ، شوراي عالي انقلاب فرهنگي دو قانون براي تئاتر كشور تصويب كرد در قانون اول دولت و وزارتخانه هاي فرهنگي غير از وزات ارشاد مانند وزارت آموژش و پرورش ،آموزش عالي و ... موظف به  اختصاص بخشي از بودجه فرهنگي خود در زمينه تئاتر شدند ، و طي قانون دوم كه قانون نظارات بر تئاتر بود درآن مسووليت اصلي اين بخش به عهده مركز هنر هاي نمايشي جهت پاسخگويي گذاشته شد و  مسووليت مسايل نظارتي از عهده هنرمندان برداشته شد.
وي افزود: تعداد تماشاگران و سالنهاي اجرا  افزايش يافت  و تئاتر در شهر ستانها نيز گسترش پيدا كرد، جشنواره تئاتر فجر بين المللي شد و گروههاي ايراني امكان حضور در كشور هاي خارجي را پيدا كردند، خانه تئاتر شكل گرفت و طرح نيمه كاره سالنهاي كوچك اجرا كه قرار بود در اختيار خانه تئاتر قرارگيرد ريخته شد، صفحات روزنامه ها به موضوع تئاتر بيشتر توجه كردند و هنرمندان جوان و پيشكسوت امكان آزادي عملي پيدا كردند  و ارتباط تماشاگران با تئاتر بيشتر شد.
مدير دوران خاتمي گفت:  ما مي دانيم قطعا همه توقعات تئارتيها در دوره خاتمي بر آورده نشد و نواقصي وجود داشت و طرح ساخت سالنهاي ارزان قيمت و استقرارگروههاي تئاتر نيمه كاره ماند  
دكتر سليمي در ادامه افزود: من براي آينده تئاتر نگرانم ! و نگراني من از اتفاقاتي است كه در حال رخ دادن است . حتي قبل از آمدن دولت جديد اين نگراني  بود ، فكر مي كنم اتفاقاتي كه در تئاتر رخ داده ممكن است پايه هاي اصلاحات را در تئاتر سست كند، اولين نگراني من از سير نزولي جشنواره هاي تئاتر فجر است ، در ست است  بسياري از هنرمندان  تئاتر ما از شكل برگزاري جشنواره تئاتر فجر انتقاد داشتند اما شرايط خاص فرهنگي كشور ما به نوعي است كه بسياري از فعاليتهاي نمايشي كشور ما به جشنواره زنده است و اميد گروههاي شهر ستاني ما به حضور در اين جشنوراه ها است تا در برابر گروههاي حرفه اي خود را نشان دهند و انگيزه رقابت داشته باشند. همچنين هم زماني جشنواره هاي تئاتري باهم موجب تخريب هويت جشنواره هاي ملي ما مي شود اگر جشنواره تئاتر آييني سنتي به صورت مستقل برگزار مي شود براي اين است كه تمركز و تفكر بر اين جشنواره ملي بيشتر شود.
وي دومين نگراني خود را تنزل تشكيلاتي مركز هنرهاي نمايشي به اداره كل هنرهاي نمايشي دانست و سومين نگراني خودرا حاكم شدن يك نگاه نظارتي بر مر كز هنرهاي نمايشي  دانست و تصريح كرد: هرگز نمي توان هنرمندان تئاتر را محدود كرد ، هركس كه بخواهد اين فكر خود را به اين هنرمندان القا كند سخت اشتباه كرده است ،مركز هنرهاي نمايشي بايد به سمتي برود كه بتواند ايده ها و انديشه هاي مختلف را در كنار خود جمع كند.