عباس زوار در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار كرد: در مهارت خودآگاهي مي‌آموزيم که بايد خود را بشناسيم و ياد بگيريم که با خود چگونه کنار بياييم، به نکات مثبت خود اهميت داده و منفي‌ها را حذف کنيم.
دکتر زوار تأکيد کرد: خودآگاهي موجب ارزشمندي ما مي‌شود و به ما کمک مي‌کند تا دنبال ارزش‌هاي واقعي بجاي ارزش‌هاي کاذب باشيم و رضايت کافي از زندگي داشته باشيم.
وي با بيان اينكه خودآگاهي کمک مي‌کند تا احساسات خود را شناسايي و كنترل کنيد گفت: نقاط قوت و ضعف خود بشناسيد و با تکيه بر نقاط قوت، نقاط ضعف خود را کاهش دهيم.
نيازهاي خود را از مسيرهاي سالم پيگيري كنيد
زوار ادامه داد: بايد هر فرد از نيازهاي خود آگاه باشد و از مسيرهاي سالم به رفع آنها بپردازد و اهداف واقع‌بينانه‌اي براي زندگي خود تعيين کند و با حقوق و مسووليت‌هاي خود آشنا شود.
دکتر زوار تأکيد کرد: خودآگاهي موجب ارزشمندي ما مي‌شود و به ما کمک مي‌کند تا دنبال ارزش‌هاي واقعي بجاي ارزش‌هاي کاذب باشيم و رضايت کافي از زندگي داشته باشيم.
مدیرگروه سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد معاونت بهداشتی علوم‌پزشکي مشهد عنوان كرد: فراگيري مهارت زندگي فرد را از آسيب هاي رواني و اجتماعي حفظ مي كند.
وي بيان كرد: آموخنن مهارت هاي زندگي و اينكه فرد خود را بشناسد مي تواند سطح بهداشت رواني او را افزايش دهد.
زوار عنوان مي كند: در كشمش هاي زندگي فرد بايد اين مهارت را داشته باشد تا برخوردي مثبت با موضوع داشته باشد.
مدیرگروه سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد معاونت بهداشتی علوم‌پزشکي مشهد گفت: هويت يابي نياز اصلي انسان است كه فرد مي آموزد چكونه با مشكلات روزمره زندگي كنار بيايد.
مقابله با استرس از مهارت هاي زندگي است
زوار با اشاره به ضرورت گسترش آموزش مهارت هاي زندگي تاكيد كرد: اين آموزشها نه تنها بر كيفيت زندگي افراد تاثيرگذار است بلكه سطح بهداشت رواني جامعه را نيز بالا مي برد.
مدیرگروه سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد معاونت بهداشتی علوم‌پزشکي مشهد مهارت خودآگاهي، همدلي، ارتباط، را از جمله عوامل در بهبود و ارتقا سطح زندگي دانست.
وي همچنين در ادامه روابط بين‌فردي، تصميم‌گيري، تفکرخلاق، تفکر انتقادي را از فاكتورهاي لازم در حل مشكلات دانست كه جزئي از مهارت هاي زندگي محسوب مي شوند.
زوار تاكيد كرد: حل مسأله،مقابله با هيجانات و مقابله با استرس نيز از مهارتهاي زندگي به شمار مي روند.
وي گفت: بيشتر افراد فقط درباره ويژگي‌هاي کلي و عمومي خود از جمله سن، جنس، نام، تحصيلات، وضعيت شغلي و ... صحبت مي كنند، در حالي که از ويژگي‌هاي شخصيتي و رفتاري خود اطلاعات کافي و مناسبي ندارند و اين آگاهي ها است كه مي تواند بهداشت رواني آنان را تضمين كند.
نظر شما