به گزارش خبرنگار مهر، دكتر علی محمد ساجدی عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز، عصر امروز 1 خردادماه در هجدهمین همایش بزرگداشت ملاصدرا با عنوان فلسفه و صلح جهانی در ارائه مقاله خود با عنوان صلح از منظر مولانا و دلالتهای تربیتی آن گفت: صلح را گاهی به صلح درون و صلح برون تقسیم می کنند.
وی افزود: صلح درون را آشتی فرد با خود و صلح برون را آشتی با افراد، ملتها و فرهنگ ها و دین های متفاوت می دانند. مولانا که به آینه جان و جان جانان، خداوند، رو کرده، به وسیله صلح با خدا و رسیدن به آن، هر دو دیگر (صلح درون و برون) را نیز محقق می داند.
وی در ادامه سخنانش اظهار داشت: به عبارت دیگر؛ پیش فرض صلح با خالق، در صلح بودن با خود و هستی است و در صلح بودن با درون، هم زمان، در صلح بودن با کائنات و خالق را نیز میسر می کند، لذا در پیوند با حق است که این دو به کمال حاضرند.
وی با اشاره به اینکه در این مقاله که با روش توصیفی - استنباطی به فرجام رسیده، نشان دادیم که مولانا در پی آن است که پرده از «آینه» وجود خود در برابر خالق برگیرد و پیش ار آن، منیت خود را به مسلخ قربانی برده، مرکزیت خود را نشانه رود.
ساجدی تصریح کرد: بنابراین، سفر خود را با سکوت آغاز می کند، با توشه فقر ادامه می دهد، سپس به عدم رسیده، در ذات او فنا شده و ابدی می گردد. همچنین، به منزله شیوه قابل استفاده در آموزش امروزین، می توان این دور شدن از خود ناسازگار و ناپالوده را در حلقه ای تمرین کرد که حلقه کندوکاو نام گرفته است.
وی تأکید کرد: مفهومها و داستانهایی را می توان در میان این حلقه به همدلی و هم اندیشی گذاشت و بودن و نبودن را در تمرینی زمینی مشق کرد.
نظر شما