به گزارش خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر، آن روز مادر بزرگ دستان كوچكت را در دستان پير اما مهربانش فشرده بود و تو را تا مدرسه نزديك خانه مي برد. وقتي به مدرسه رسيدي بچه هاي ديگري را ديدي كه همه همرنگ تو لباس پوشيده بودند.
يكي از كلاس اولي ها دامن مادرش را مي كشيد و زار زار گريه مي كرد. آن روز با خود فكر كردي اگر تو هم اين كار را انجام بدهي حتما با مادر بزرگ به خانه برمي گردي ، پس به تقليد از آن كودك كه بعدها هم شاگردي ات شد آنقدر گريه كردي كه بالاخره ناظم مجبور شد تو را هم راهي خانه كند . مادر بزرگ آن روز با قهر ، از اين كارت گله كرد اما روز هاي بعد ديگر ياد گرفته بودي كه پشت سر مادر بزرگ گريه نكني و مثل يك بچه خوب سر كلا س درس بنشيني و خواندن و نوشتن ياد بگيري.
حالا امروز نوبت توست و بايد فرزندت را به محيط ديگري بسپاري اما نميداني در مقابل ترس و دلهرهايش چه كني . نكند معلم با كودك نازپرورده ات مانند خودت نباشد و...
اين قبيل دلواپسي ها و نگراني ها تنها بخشي از دغدغه هاي پدران و مادراني است كه مي خواهند براي اولين بار از كودكشان جدا شوند و آنها را به محيط جديدي به نام مدرسه بسپارند .
اين مشكل با برنامه ريزي درست حل مي شود
دكتر نسترن خواجه نوري سرپرست گروه آموزش ارتباطات دانشگاه آزاد اسلامي ، در گفتگو با خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر مي گويد: بايد از ابتداي تولد كودكمان با يك برنامه ريزي درست و منطقي طوري رفتار كنيم كه وابستگي هاي عاطفي در حد متعادلي قرار بگيرند چرا كه پيش نياز" پذيرش زندگي اجتماعي " كودك نوع برخورد حساب شده والدين است.
اين استاديار رشته ارتباطات در ادامه مي افزايد : نوع برخوردها و ناز و نوازشهاي والدين بايد طوري باشد كه كودك پيش زمينه جدايي از خانواده را داشته باشد اما متاسفانه در بسياري از مواقع دلسوزي هاي بيش از اندازه مخصوصا دلسوزي هاي مادرانه باعث مي شوند فرزند درست هنگام ساخته شدن شخصيت اجتماعي به مشكل بر خورد كند چون وابستگي هاي عاطفي از حد طبيعي خارج شده است.
خواجه نوري در ادامه تصريح مي كند : والدين بايد از ابتدا به كودكان خود القا كنند كه وي به عنوان يك شخصيت ميتواند حرف بزند، فكر كند و تصميم بگيرد اما آنچه موجب تشديد اين وابستگي ها مي شود رفتار نادرست والدين است چرا كه تا كودك مي خواهد دهان باز كند و بگويد آ...، مادر بدون اينكه به او اجازه حرف زدن بدهد مي گويد آب؟
بنابراين با اين رفتار بچه حتي در صحبت كردن هم احساس وابستگي مي كند و ديرتر حرف مي زند و نمي تواند خود را نشان بدهد.
وي در ادامه مي افزايد : بايد براي براي پذيرش محيط جديد در فرزندانمان ، از ترك عادت هاي تدريجي استفاده كنيم . از سوي ديگر برخورد صميمانه مربيان آموزشي نيز تاثير عمده اي در اين امر خواهند داشت ، پس معلمان مخصوصا در مقطع اول ابتدايي مي توانند با ايجاد اعتماد به نفس قوي سريع ترين راه ارتباطي را براي كودك نا آشنا به محيط جديد باز كنند اما چنانچه رفتار معلم در همان برخوردهاي اوليه انتقادآميز باشد ، دانش آموز ديگر احساس امنيت نخواهد كرد و ترس ايراد گرفتن از وضعيت ظاهري و رفتاري موجب مي شود كه نتواند به راحتي با محيط جديد كنار بيايد.
زبان شيرين مهم ترين شيوه بر قراري ارتباط
خواجه نوري مي افزايد : زبان مهرآميز و آشنايي با شيوه هاي برقراري ارتباطات ، ابتدايي ترين و در عين حال مهمترين گام ايجاد انگيزه براي دانش آموز كلاس اولي است و در صورتي كه با آموزش هاي فني و رسمي اين امر از سوي آموزش و پرورش براي معلمان نهادينه شود ، كودك با خاطري خوش راهي مدرسه خواهد شد.
وي همچنين در خصوص نقش تفاوت هاي بيولوژيكي در پذيرش محيط جديد مي گويد : وابستگي هاي عاطفي در هر دو گروه دختر و پسر وجود دارد اما آنچه موجب تفاوت هاي جزئي مي شود ، نقش محيط و مسايل فرهنگي و اكتسابي در خانواده ها است . مثلا وقتي پسرمان گريه مي كند از همان كودكي به وي تلقين مي كنيم كه مرد نبايد گريه كند و اين به معناي ديگر يعني اگر دختر خردسال ما گريه كند اشكالي ندارد چون اين امر طبيعي است ، بنابراين دختران از همان سنين كودكي آسيب پذيرتر بار مي آيند و اين نتيجه تاثير نادرست محيط است.
كلاس هاي آمادگي در كاهش اضطراب نقش عمده اي دارند
يك روانپزشك معتقد است : چنانچه چند روز قبل از آغاز سال تحصيلي جديد كودك را به مدرسه ببريم و او را با محيط مدرسه و اولياء و مربيان و آموزگاران و حتي خدمت كاران آشنا كنيم به تدريج از استرس كودك كاسته خواهد شد.
دكتر صدري به خبرنگار مهر مي گويد : در حال حاضر توصيه مي شود براي آشنايي با محيط تحصيل كودكان را به كلاس هاي آمادگي بفرستيم و با تعيين تكاليف ساده مانند نقاشي و شكل سازي و... كودك را براي حضور در محيط جدي تحصيل آماده كنيم تا كمتر دچار اضطراب شود .
شركت كودك در خريد مدرسه
به عقيده وي ، بهتر است خريد وسايل مدرسه با سليقه شخصي كودك صورت بگيرد تا اين عامل بر ذوق و شوق كودك براي حضور در مدرسه بيفزايد.
چند نكته هشدار دهنده !
اين روانپزشك همچنين به ذكر پاره اي از اختلالات رفتاري دانش آموزان از جمله بازي گوشي هاي مكرر و نداشتن تمركز كامل و گم كردن و جا گذاشتن وسايل در مدرسه مي پردازد و مي گويد : به گفته معلمان تعدادي از دانش آموزان روي نيمكت بند نمي شوند و مدام در حال بازيگوشي هستند كه در صورت تكرار اين موضوع ، والدين بايد كودك را نزد مشاور و روان شناس ببرند چون ممكن است وي دچار بيش فعالي يا اختلال عدم تمركز باشد .
صدري در پايان به توجه خانواده ها و بيان خاطرات شيرين دوران مدرسه والدين و جنس لطيف و ضربه پذير كودكان تاكيد مي كند و مي گويد : اگر لحظه ورود به مدرسه براي كودك تبديل به خاطره اي شيرين شود حتما انگيزه وي براي ادامه تحصيل چند برابر خواهد شد .
نظر شما