تحریف تاریخ، بهانه‌ای برای سلب مسئولیت است

جعفر ابراهیمی، شاعر و نویسنده کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر، جنبه‌های هنری داستان را مهم‌تر از هرچیز دیگر دانست و گفت: گاهی نویسندگان تاریخی تنها به بیان هسته اصلی داستان پرداخته و به بهانه این‌که نمی‌توان تاریخ را تحریف کرد و باید به مستندات آن وفادار ماند، مسئولیت را از دوش خود برداشته‌اند؛ در حالی‌که آنچه نوشته می‌شود و در اختیار کودکان قرار می‌گیرد، ابتدا باید داستان باشد؛ آن‌گاه به بیان تاریخ بپردازد.

نویسنده کتاب«جوری جورتان»  به این‌که نوشتن برای کودکان بسیار دشوار است، اشاره و بیان کرد: کسانی که برای بچه‌ها می‌نویسند باید دنیای آنان را بشناسند و با ذهن و زبانشان آشنا باشند. از طرفی باید محدودیت دایره واژگانی این گروه سنی را دریابند و با توجه به ظرفیت زبانی آنان به خلق داستان‌های جذاب و تاثیرگذار بپردازند. آنان باید به جای اشاره مستقیم به زندگی امامان، فلسفه وجودی آنان را درک کرده و به اخلاق و ارزش‌های انسانی توجه کنند.

به گفته ابراهیمی، گرچه نویسندگان در نوشتن داستان و رمان تاریخی، نباید تاریخ را قلب کنند و وارونه نشان دهند اما نمی‌توانند این واقعیت را نادیده بگیرند که یک داستان تاریخی در وهله نخست باید عناصر داستانی را رعایت کند و زیبا، جذاب و تاثیرگذار باشد. یعنی نویسنده باید داستان را به خوبی ساخته و پرداخته کند؛ گره‌افکنی و گره‌گشایی کند تا انچه می‌نویسد برای مخاطب خواندنی باشد.

این نویسنده کودک و نوجوان معتقد است: اگر نویسندگان در نوشتن داستان‌های تاریخی به حواشی و شضخصیت‌ها و رویدادهای فرعی توجه نکنند و از تخیل خود بهره نبرند و تنها به اصل تاریخ وفادار بمانند به نوشتن گزارش تاریخی پرداخته‌اند نه داستان تاریخی چرا که داستان، ویژگی‌های خاص خود را دارد.