اين صاحبنظر ادبي در گفت و گو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، با بيان مطلب فوق ، افزود : زبان ، مصالح كار شاعر است و كاري كه شاعر مي كند اين است كه تغييراتي در طرح زبان ايجاد كند و آن را دگرگون كند تا حسي بنام شعر شكل گيرد .
دكتر وحيديان كامكار ادامه داد : زبان براي انسانهاي اوليه وقتي كه واژه مي ساخت خيلي زيبا بود ،چون هم لفظ در نظرش بود و هم معنا ولي حالا بر اثر تكرار ارزش زيبايي اش را از دست داده است و ما در حال حاضر از ميان تمام ظرفيتهاي زبان تنها ظرف معنا را داريم و به زيبايي چندان اهميتي نمي دهيم .
وحيديان كاميان در خصوص وظيفه شاعران در اين مورد گفت : وظيفه و رسالت شاعران اين است كه زيبايي را به زبان شعر بر گردانند و تا زبان را نو كنند اين عمل انجام نمي شود و با اين كار زبان برجستگي و اعتلا مي يابد .
وي با تاكيد بر حضور معنا درشعر، تصريح كرد : شعر گريز از هنجار يا هنجار شكني است اما شاعر حق ندارد هر بلايي كه مي خواهد سر زبان بياورد بنابراين هيچ شاعري نمي تواند بگويد واژه اي مي سازم كه معناي آن را فقط خودم مي فهمم .
استاد دانشگاه فردوسي مشهد با اشاره به اهميت وجود معنا در شعر تصريح كرد : حالا كه زبان معنا دارد ،حيف است كه شاعر شعري بدون پيام بگويد اگر چه مي توانيم شعر بدون معنا هم داشته دباشيم مثل : اتل متل توتوله ، يا اين كه مي تواند معنا داشته باشد ، اما بي ربط ، مثل : در سمرقند گربه دم دارد / در خراسان ، گراز سم دارد ...، اين هم نوعي شعر است ، نا زيبا هم نيست ، زيباست ، بيشتر شعرهاي بچه ها همين طور است . پس زيبايي در معنا نيست ، در لفظ است البته اين دو مي توانند با هم بيايند .
گفتني است جديدترين اثر دكتر وحيديان كاميار " زبان چگونه شعر مي شود " نام دارد كه پس از كتابهاي " حرف هاي تازي در زبان و ادبيات " و " در قلمرو زبان و ادبيات فارسي " به تازگي به زيور طبع آراسته شده است .
نظر شما