رضا شیبانی اصل در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به فضای درونگرای حاکم بر جریان شعر جوان کشور اظهار داشت: انسان به هر شکل موجودی اجتماعی است که دوست دارد اثر تولید شده توسط خود را عرضه عمومی کند؛ منتهی وقتی فضا نامساعد می‌شود و این حس به او دست می‌دهد که این اتفاق نمی‌تواند رخ دهد، به انزوا می‌رود و این مساله در مورد جریان شعر حوان کشور نیز رخ داده است.
وی ادامه داد: شاعر جوان امروز اگر مردم گریز است و به فضاهای حداقلی دل‌می‌بندد حاصل همین فضای نامساعد است. به باور من جامعه ما جامعه‌ای هنر دوست است اما برخی سیاست‌های غلط باعث شده تولید و عرضه هنر فضای مناسبی نبیند و هنر و هنرمند به انزوا برود.
این شاعر جوان در ادامه گفت: دستگاه فرهنگی کشور ما قدری فشل است. بودجه و امکانات سخت‌افزاری دارد اما مدیریت خوب در آن دیده نمی‌شود و نرم‌افزار خوبی برای به کار گیری آن نداریم و لذا از سرمایه‌هایمان استفاده مکفی نمی‌بریم. جالب است کشوری مانند کانادا هنرمندان ایرانی را با شرایطی حداقلی جذب می‌کند و اما در کشور ما شاعر و هنرمند ملی ما بیکار می‌ماند و مایه حسرت بسیاری از ما می‌شود.
وی در ادامه به موضوع انفعال جریان شعر جوان و جریان عمومی شعر ایران در واکنش به موضوعات سیاسی و اجتماعی از جمله کشتار مسلمانان غزه اشاره کرد و افزود: فکر می‌کنم چند سالی هست که شاعران انقلابی متعهد ما در فضای رخوت به سر می‌برند و حساسیتشان را نسبت به برخی اصول از دست داده‌اند. البته برخی نیز دچار بیماری روشنفکری شده‌اند و حس می‌کنند مثلا شعر سرودن در مورد غزه باعث برچسب خوردن به آنها می‌شود.
وی تصریح کرد: این اتفاق در حالی در کشور ما در حال رخ دادن است که در اروپا شاعران غیر مسلمان زیادی به این موضوع واکنش نشان داده‌اند.
شیبانی اصل در ادامه با تصریح بر این موضوع که نمی‌توان برای شاعران خط مشی تعیین کرد گفت: وقتی فضای تولید اثر هنری مناسب باشد، احساس او رو به تعالی می‌رود و به شکلی واقعی و راستگویانه حرفش را می‌زند.
این شاعر جوان تاکید کرد: فضای کار هنری و شعر باید در کشور فضایی شفاف و به دور از حاشیه شود. نباید فضای ذهنی هنرمند را بمباران خبری کرد. او نیازمند جو سالمی است که در آن دروغ گفته نشود. همه انحرافات ادبیات هم از دروغی شروع می‌شود که مجموعه‌های رسانه‌ای می‌سازند و به ذهن نویسنده و شاعر القا می‌کنند.
وی در پایان گفت: شاعر باید با حقیقت آشنا شود و این همان چیزی است که در محیط سالم اتفاق می‌افتد. متاسفانه امروز محیط های کاری در انجمن‌های ادبی اخلاقی نیست و از ذهن هنرمند جوان سوء استفاده می‌شود. این مساله و تداوم آن یعنی افتادن شاعر در مسیر غلطی که تنها نتیجه‌اش هرز رفتن استعداد اوست.
نظر شما