دكتر محمدرضا ظفرقندي در گفت و گو با خبرنگار سرويس علوم پزشكي گروه دانشگاهي "مهر" افزود: زماني بود كه كشور به دليل كمبود پزشك، از خارج كشور، پزشكان هندي، بنگلادشي و پاكستاني به كشور وارد مي كرد و به همين دليل در سطح كلان كشور تصميم گرفته شد با افزايش ظرفيت پذيرش دانشجوي پزشكي اين كمبود رفع شود و در واقع يكي از دلايل ادغام دانشكده هاي پزشكي در وزارت بهداري نيز همين مساله بود.
وي يادآور شد: به علت عدم كار كارشناسي و آينده نگري نامناسب در خصوص افزايش ظرفيت، اين افزايش ظرفيت پس از رفع كمبود پزشك نيز ادامه پيدا كرد، اما ظرفيت جذب كشور تكافوي تربيت اين تعداد نيروي پزشكي را ديگر ندارد زيرا ظرفيت جذب يك ظرفيت محدودي است و با نياز كشور تفاوت دارد.
دكتر ظفرقندي اين موضوع را موجب پديد آمدن روحيه نامناسب در دانشجويان پزشكي دانست و گفت: بايد در خصوص معضل پيش آمده چاره انديشي مي شد زيرا اكنون وضعيت به گونه اي شده كه در آينده دانشجويان پزشكي ياس، بيكاري و افسردگي موج مي زند و اين آينده مبهم باعث ركود آموزش پزشكي مي شود.
وي در تبيين راهكارهاي رفع اين معضل خاطرنشان كرد: از جمله راهكارهايي كه مي توان در اين زمينه ارائه كرد متناسب كردن ظرفيت هاي تربيت نيروي پزشكي و ظرفيت جذب و همچنين بالا بردن ظرفيت هاي جذب است.
عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران تصريح كرد: در همين زمينه تلاش كرديم حتي المقدور ظرفيت هاي دانشگاه ها را كاهش دهيم كه در اين راه به عنوان نمونه ظرفيت 400 نفري دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال 76 به 220 نفر در سال 83 كاهش يافت.
وي اظهار داشت: بالا بردن ظرفيت جذب نيز به عنوان يكي ديگر از اين راهكارها با پيگيري طراحي نظام ارجاع به ثمر مي رسد و ما اگر بتوانيم نظام ارجاع را در كشور به طور مناسب پياده كنيم كه البته اين طرح هم اكنون در سطح روستاهاي كشور و به وسيله بيمه روستايي پياده مي شود، مي توان به حل اين معضل اميدوار بود.
دكتر ظفرقندي پيگيري اين دو راهكار را در رفع چالش آموزش پزشكي كشور موثر دانست و گفت: در اين صورت پزشكان موجود همگي با اين طرح ها نه تنها جذب مي شوند بلكه جايگاه مناسبي هم پيدا مي كنند.
وي در ادامه تأكيد كرد: ميزان حضور اساتيد و وقت گذاري آنها براي آموزش پزشكي در مقابل با وقت گذاشتن در خارج از دانشگاه قابل مقايسه نيست.
رئيس سابق دانشگاه علوم پزشكي تهران افزود: اگر فاصله ميان درآمد در داخل دانشگاه و وقت گذاري معادل آن در درون دانشگاه توسط اساتيد مرتفع شود بخش ديگري از مشكلات بخش آموزش پزشكي كشور حل خواهد شد.
نظر شما