به گزارش خبرگزاری مهر، یوسفعلی میرشكاك شاعر، پژوهشگر و منتقد ادبی كشورما در پاسخ به این سوال كه چرا این روزها كلاه نمدی بر سر می گذارد و گیوه به پا می كند، اظهار كرد: این لباس ها، لباس ملی نیاكانم است و به همین دلیل هم آن ها را می پوشم. تا كی باید ادای اروپایی ها را دربیاوریم؟ ما ایرانی ها می گوییم هویت ملی و دینی داریم اما در نحوه لباس پوشیدنمان درگیر هستیم. لباس غربی را خیلی راحت می توانیم بپوشیم، اما شرمسار می شویم كه لباس ملی خودمان را بپوشیم.
این شاعر كشورمان با بیان این كه با نحوه لباس پوشیدنش می‌خواهد پیغامی به هم زبانانش بدهد، گفت: می خواهم به مردم لرستان بگویم ضرورتی ندارد تنها برای جشنواره ها لباس لری و بومی خود را بپوشند. برای رسیدن به سبك زندگی ایرانی اسلامی باید بتوانیم در درجه نخست به لباس ملی، فرهنگ بومی و مناسبات اخلاقی خودمان برگردیم و پس از آن اگر همت كنیم معماری شهرمان را به شكل بومی و ملی بسازیم.
میرشكاك همچنین گفت: متاسفانه ایرانی ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی همیشه منتظر هستند دولت برایشان كاری انجام دهد، در حالی كه دولت كه سهل است، خود خدا هم برای ملت كاری نمی‌كند مگر آن كه مردم بخواهند تغییری در شرایطشان ایجاد كنند. البته منظور این نیست كه خداوند نمی تواند كاری انجام دهد، بلكه این كار را نمی كند و خود ما اگر غیرت داشته باشیم خداوند هم در راهی كه پیش رو داریم كمك مان خواهد كرد.
وی ادامه داد: همیشه به این می نازیم كه بزرگان ادبیات، هنر و فرهنگ كشورمان در گذشته چه كسانی بوده اند و چه كرده اند. اما بالیدن به گذشته، هنر نیست، باید بتوانیم بدون این كه از جهان كنونی منقطع شویم، به گذشته خود برگردیم. متاسفانه تصور می كنیم به دلیل این كه غربی ها تكنولوژی را درست كرده اند باید لباسمان را هم از آن ها بگیریم. در حالی كه خودشان اندك اندك از تمدنی كه ساخته اند فاصله می گیرند.
این شاعر در ادامه با اشاره به رویكرد ادبیات داستانی طی سال های اخیر، اظهار كرد: در ادبیات داستانی سعی می‌كنیم مانند غربی ها رمان بنویسیم، در حالی كه بسیاری از شیوه های نگارشی آن ها در حال حاضر منسوخ شده است. حكایت نویسی، آثار حماسی و منظومه های عاشقانه ما هنوز می توانند پر مخاطب باشند و نویسندگان می توانند بر روی این گونه سبك ها كار كنند.
نظر شما