به گزارش گروه فرهنگ و هنر "مهر"، در ابتداي اين نشست دكتر محمود عزيزي با بيان تاريخچه شكل گيري تئاتر در ايران، گفت: قصدمان در اين نشست ارزيابي كلي وضعيت تئاتر و آسيب شناسي آن است ؛ مي خواهيم بدانيم در اين 27 سال تئاترمان در كجا ايستاده است و در چه جايگاهي قرار گرفته است. همه جاي دنيا وقتي انقلابي رخ مي دهد روشنفكران و متفكران آن كشور در بخش هاي مختلف شروع به فعاليت مي كنند. در حالي كه در تئاتر اين اتفاق نيفتاده است. در اين نشست مي خواهيم ببينيم چرا در بعد از انقلاب در تئاتر يك جريان هنري به وجود نيامده است.
دكتر فرشيد ابراهيميان در ادامه اين نشست با تاكيد بر وارداتي بدون پديده فرهنگي تئاتر در كشور ايران، گفتك روشنفكران اواخر قاجار كه به فرنگ رفته بودند، هنگام تحصيل خود با اين پديده آشنا مي شوند و زمان برگشت به وطن اين پديده را به ديگران معرفي كردند. ولي آنها از همان آغاز دچار يك خبط شدند. آنها بدون انجام هرگونه اصلاح و گذراندن از صافي فرهنگي خودشان آن را در ايران به روي صحنه بردند. يعني دست اندركاران هنري كشور از همان آغاز بدون برنامه ريزي دست به كار شدند، به همين دليل تئاتر از همان حركت هاي اوليه خود نتوانست با مردم ارتباط برقرار كند.
دكتر مجيد سرسنگي
سپس دكتر محمود عزيزي در ادامه گفت: اگر جريانات تئاتري را در دو قطب ارسطويي و برشتي تقسيم بندي كنيم، متاسفانه در هر دو حالت ما با كاستي مخاطب روبرو هستيم. يعني توليد تئاتر به سمت منافع جامعه و مخاطب حركت نكرده است و مخاطب هم براي اصلاح رفتار و كشف هاي اجتماعي خود به سوي تئاتر گام نداشته است.
بنا به اين گزارش به نقل از روابط عمومي فرهنگستان هنر؛ در ادامه دكتر مجيد سرسنگي گفت: اذهان عمومي، يعني مردم، هنرمندان و نقادان همگي به يك اجماع نظر رسيده اند و معتقدند كه تئاتر ما در شرايط معاصر با مشكل روبرو است. هر چند ما در اين زمينه هيچ گاه كار علمي انجام نداده ايم.
وي ادامه داد: انقلاب ما يك انقلاب فرهنگي بود كه در آن توسعه فرهنگي به عنوان يك اصل مورد توجه است. پرداختن به اين سوال كه آيا تئاتر در عصر حاضر به توسعه فرهنگي رسيده يا نه خود مهم است، زيرا ما در مرحله اي قرار داريم كه بايد تئاتر را با يك مهندسي بررسي كنيم تا موقعيت، اهداف و ابزار مورد نياز خود را بشناسيم، در حالي كه ما هنوز در بحث انگيزه ها و انگيخته ها دچار مشكل هستيم.
دكتر محمود عزيزي در پايان اين مراسم با اشاره به نقش تاثيرگذار هنرمندان عرصه تئاتر گفت: اهالي تئاتر به منزله شغل نسبت به تئاتر خواسته اي ندارند و براي رسيدن به آن مبارزه نمي كنند تا قوانين حاكم بر جامعه را رقم بزنند، يعني ما با ضعف استراتژي هاي كلان نظام نمايشي روبرو هستيم و از اين جهت جريان هاي خودجوشي چون خانه هنرمندان و خانه تئاتر نيز نمي توانند به سر منزل واقعي خود برسند.
گفتني است اين مراسم با انجام بحث و تبادل نظر ميان علاقمندان حاضر در جلسه و اساتيد پايان يافت.
نظر شما