به گزارش خبرنگار مهر، در میان تمام اقشار پلیس، ماموریت‌های پلیس راهور بیش از دیگر اقشار با زندگی روزمره مردم سر و کار دارد. زندگی شهری به هر شکلش با راهور گره خورده است. بی شک رفتار پلیس راهنمایی و رانندگی و سیاست‌هایش بر زندگی تمام شهرنشینان اثر دارد. در این گفتوی صمیمی با سید کرم‌الله حسینی، فرمانده پلیس راهور قم تلاش کردیم بخشی از دغدغه‌های شهروندان قمی را در ارتباط با پلیس راهنمایی و رانندگی مطرح کنیم.
مهر: آماری از تعداد خودروهایی که در سطح شهر تردد می‌کنند بیان کنید.
حسینی: وضعیت تردد خودروها در سطح شهر به گونه‌ای نیست که بتوان آمار قطعی برای آن بیان کرد. البته شهرداری امکاناتی برای کنترل هوشمند معابر دارد. در این سیستم هوشمند معابر به صورت جزء شمارش می‌شوند.
در زمینه تعداد موتورسواران شهر قم عددهایی مطرح می‌شود؛ شما این آمار را تائید می‌کنید؟
بر اساس شماره‌گذاری‌هایی که انجام شده حدود 350 هزار دستگاه موتور سیکلت در استان قم وجود دارد.
رسانه‌ها که به آمار دسترسی درستی ندارند، اما کسانی که با آمار سرو کار دارند می‌گویند کشته‌های ترافیکی قم به نسبت شهرهایی با جمعیت یکسان مانند کرج زیاد است و اختلاف فاحشی هم دارد.
من نمی‌دانم کرج چقدر جمعیت دارد یا کشته‌های ترافیکی‌اش چقدر است اما در استان‌هایی که من خدمت کردم، وضعیت کشته‌های ترافیکی بدتر از قم است. به علاوه اینکه موقعیت جغرافیایی شهر قم طوری است که به تقاطع میان چهار سمت کشور تبدیل شده و طبیعی است تعداد خودروهایی که عبور می‌کنند از معابر بسیار بیشتر از باقی استانها است.
صرف جمعیت نمی‌تواند شاخص خوبی برای کاهش یا افزایش حوادث رانندگی تلقی شود. هر قدر تعداد معابر بیشتر باشد و هر قدر تردد خودروها با حجم بالاتری صورت بگیرد، حوادث رانندگی بیشتر می‌شود. بر این اساس استان قم هم ظرفیت زیادی برای وقوع حوادث رانندگی دارد.
شهر قم یک میلیون و 200 هزار نفر جمعیت ثابت دارد و حدود 300 تا 400 هزار نفر جمعیت شناور در روز به این عدد اضافه می‌شوند. باید مقایسه‌ای با توجه به تمام آیتم‌های دخیل در حوادث مانند خودرو، معبر، پلیس، مردم و... صورت بگیرد تا مشخص شود که یک شهر واقعاً کشته‌های ترافیکی زیادی دارد یا خیر. با این حال حجم کشته‌های ترافیکی به نسبت این وضعیت کمتر از بسیاری از شهرهای دیگر است.
عنوان داشتید 350 هزار موتورسیکلت در قم تردد می‌کنند. به نظر می‌رسد وضعیت موتورسوارها در قم به بحران رسیده است. مشکلات بسیاری را تردد این وسیله برای آسایش مردم، نظم ترافیکی و سلامت عمومی به وجود آورده است. راهور تصمیم ندارد فکری به حال موتورسوارها بکند؟
من ضمن احترام به نظر شما، تلقی بحران از این موضوع ندارم. بحران مسئله‌ای است که کل استان را تحت تأثیر قرار دهد اما اینکه موتورسوارها در سطح شهر به مشکل تبدیل شده‌اند، مسئله درستی است. به نسبت تعداد جمعیت، تعداد موتورسیکلت‌ها بسیار زیاد است و اقبالی که مردم به این وسیله برای استفاده روزمره نشان می‌دهند، بیش از اندازه است. از طرفی این وسیله ایمنی مناسبی ندارد. شما نمی‌توانید مدعی شوید وسیله‌ای که دو چرخ دارد، می‌تواند همپای وسیله چهارچرخه در معابر ایمنی و تعادل داشته باشد.
از طرفی راکبان موتورسیکلت‌ها خودشان را ملتزم به قوانین و مقررات رانندگی نمی‌دانند و این یک چالش در سطح شهر ایجاد کرده است. کاربری امروز این وسیله نقلیه نامناسب است. طبق آیین نامه راهنمایی و رانندگی حتی اگر فرقون در دست داشته باشید و در سواره‌رو در حرکت باشید، باید قوانین را رعایت کنید اما راکبان موتورسیکلت‌ها خودشان را از این قوانین مستثنی می‌دانند. ترک نشین اضافی دارند،کلاه ایمنی سرشان نمی‌گذارند، خلاف جهت حرکت می‌کنند، وارد طرح ترافیک می‌شوند و ... که اینها برای مردم معضل شده است.
این وسیله برای یک نفر طراحی شده اما به صورت دست جمعی و خانوادگی از آن استفاده می‌کنند که بسیار خطرآفرین است.
حالا چطور باید با این پدیده برخورد کرد؟ در مدیریت ترافیک هر جا به مشکل برمی‌خوریم برای خودروها محدودیت ایجاد می‌کنیم اما گویا هیچ محدودیتی برای موتورسیکلت در نظر گرفته نشده است.
محدودیت‌ها برای وسایلی ایجاد می‌شود که اگر این محدودیت ایجاد شد، راه فراری برای او نماند. موتورسیکلت به دلیل قدرت مانور و حجم کمی که دارد، می‌تواند به راحتی محدودیت‌ها را دور بزند. فرض کنید ما در ابتدای یک معبر به وسیله عامل انسانی یا تجهیزات ترافیکی محدودیت ایجاد کرده‌ایم، خوب اینها از راه‌های دررو استفاده می‌کنند و این کار را برای ما مشکل کرده است.
با این حال برخورد هم می‌شود با موتورسوارهای متخلف. شما اگر مراجعه به پارکینگ‌های نیروی انتظامی داشته باشید متوجه می‌شوید هر 6 ماه نزدیک به 20 هزار دستگاه موتورسیکلت توقیف می‌شود.
با این حال اگر از من بپرسند، برای جابه‌جایی یک نفر یا دو نفر انسان، خودرو را ترجیح می‌دهید که وارد سطح سواره‌رو شود یا موتورسیکلت را، من دومی را انتخاب می‌کنم. البته این موضوع ان قلت هم دارد. آن هم این است که موتوسیکلت‌سوار قانون را رعایت کند.
بیش از 65 تا 70 درصد وسایل نقلیه‌ای که در خیابان‌ها تردد می‌کنند، تک سرنشین هستند. خب اینها جای پارک می‌خواهند، معبر می‌خواهند اما ما زیرساخت‌های خوبی برایشان در نظر نگرفته‌ایم، طبیعی است که در چنین شرایطی بازار موتورسیکلت داغ می‌شود. اگر استفاده درست از این وسیله نقلیه صورت بگیرد، می‌تواند ابزار خوبی باشد اما در شهر ما این اتفاق نمی‌افتد و راکب قبول ندارد که باید مانند خودروها قوانین را رعایت کند.
آمار تلفات و تخلفات موتورسیکلت سوارها در قم چقدر است؟
در حوادث رانندگی که در شهر قم اتفاق می‌افتد، تا یک سال قبل موتورسیکلت سوارها رتبه اول را داشتند اما از یک سال قبل که با همکاری برخی دستگاه‌ها مانند شهرداری و اورژانس، فرهنگ‌سازی برای بهبود این وضعیت صورت گرفته و یک نمونه‌ای اهدای 5 هزار دستگاه کلاه ایمنی بود که در مجموع این اقدامات موجب شد موتورسیکلت در تلفات شهری پس از عابر پیاده به رتبه دوم برسد. در مجموع اقدامات آموزشی و فرهنگی در کنار برخورد قاطع پلیس با متخلفان در این زمینه تأثیرگذار بود.
برای شما جالب است بدانید تلفات موتورسیکلت در 6 ماهه نخست امسال نسبت به 6 ماهه سال قبل 48 درصد کاهش داشته است. در مجموع صادر شدن قبض جریمه هم با وجود زیاد شدن تعداد وسایل نقلیه رشدی نداشته است. بخشی از این مرهون استفاده از کنترل هوشمند در سطح شهر است که رفتار رانندگان را زیر ذره‌بین گذاشته و بخش دیگر به خاطر اقدامات فرهنگی و آموزشی.
به مراکز پلیس +10 که مراجعه می‌کنیم، خیلی‌ها را می‌بینیم که به جریمه‌ها اعتراض دارند. مثلاً کسی می‌گوید من در آن نقطه شهر نبودم و قبض جریمه برایم صادر شده یا اینکه این تخلف مذکور را نداشته‌ام. سیاست پلیس برابر این اعتراضات چیست؟
اعمال مقررات بر اساس قانون به چهار شکل است. یک حالت این است که راننده متوقف می‌شود و پلیس برگ جریمه را در اختیار او قرار می‌دهد؛ به این حالت می‌گویند تسلیمی. شکل دیگر این است که خودرو را در محلی گذاشته که تخلف محسوب می‌شود و پلیس برگ جریمه را برای راننده می‌گذارد که می‌شود الصاقی. حالت سوم این است که راننده به صورت عمدی یا سهوی به فرمان ایست پلیس بی توجهی می‌کند که در هر دو صورت جریمه به شکل دوبرگی صادر می‌شود. یعنی برگ دوم در اختیار راننده نیست اما اعمال قانون انجام می‌شود. یک وضعیت هم خودداری است. یعنی راننده متوقف می‌شود اما برگ جریمه را تحویل نمی‌گیرد که در این صورت در برگ جریمه لغت خودداری ذکر می‌شود.
اینکه راننده‌ای بگوید در یک محل نبودم و برای من برگ جریمه صادر شده، می‌تواند دو حالت باشد. گاهی کسی در یک شهر نبوده اما در آن شهر برایش چندین برگ جریمه صادر شده است. در این حالت جعل شماره اتفاق افتاده است که پلیس برگه‌ها را اصلاح کرده و مبلغ را از متخلف واقعی می‌گیرد.
حالت دیگر این است که در یک شهر، شهروند ادعا می‌کند که در تاریخ جریمه در فلان خیابان نبودم و برگ جریمه صادر شده است. خب مأمور پلیس هم می‌گوید که من با شما خصومت شخصی نداشتم. میان اینهمه شماره چرا شماره شما درج شده است؟ پس شماره رویت شده که برگ جریمه صادر شده است. برگه‌هایی که در اعتراض‌ها مورد پذیرش واقع نمی‌شوند به این شکل دوم است.
حتی اگر فرض را بر احتمال اشتباه بگذاریم، مأمور کارش قانونی است. مأمور این اختیارات را برابر قانون دارد که اگر خودرویی در کنار دستش تخلفی مرتکب شد و متوقف نشد، شماره را درج کند. البته الان با این دستگاه‌های پی دی آی که به نیروی انتظامی برای اعمال مقررات داده‌اند، اشتباهات به صفر رسیده است. هر چند الان تعداد این دستگاه‌ها محدود است اما در آینده نزدیک بیشتر خواهد شد.
گاهی مردم می‌گویند مأمور پلیس راهنمایی رانندگی جایی که گره ترافیکی وجود دارد، نیستند. جایی هستند که بتوانند برگ‌های جریمه بیشتری بنویسند.
در جلسات مختلف گاهی این سئوال را از ما می‌پرسند. گاهی می‌گویند پلیس کمین می‌کند برای جریمه کردن. اگر جایی که پلیس مستقر شده است، نقطه کوری برای راننده باشد، از نظر پلیس مردود است. تیم پلیس باید جایی قرار بگیرد که قابل رویت در فاصله 300 متری هم باشد که این کمین اطلاق نمی‌شود.
گاهی می‌گویند پلیس چرا بیشتر در مسیرهایی مستقر است که بار ترافیکی نیست. اساس کار ما بر همین است. هر جایی که بار ترافیکی زیاد باشد، تخلفاتی مانند سرعت و سبقت اتفاق نمی‌افتد و بیشترین حوادث خونین رانندگی به خاطر این نوع تخلفات است. پلیس در محیطی می‌رود که حجم ترافیک کمتر است، قدرت مانور بالاتر می‌رود و سرعت غیر مجاز بیشتر دیده می‌شود.
.............................
گفتگو از زینب آخوندی
نظر شما