«تابناک» می نویسد: هنوز برای ارائه لایحه بودجه از سوی دولت نسبت به آخرین رکورد خود که دوم اسفند ماه بود، زمان باقی است، به ویژه که این روز‌ها سر دولت شلوغ است و فرصت بودجه‌نویسی را هم ندارد و مشغول کارهای مهمتر و شعار برای تبلیغات انتخاباتی و از این دست کار‌هاست.
شاید هم دولت منتظر است تا زمستان پایان یابد و بودجه جدید را با فصل جدید ـ که همخوانی بسیاری نیز با شعارهای رئیس دولت دارد ـ به مجلس تقدیم کند! بنابراین، دور از ذهن نخواهد بود، اگر کسی از نمایندگان محترم در مجلس، بپرسد که بودجه کی به مجلس می‌آید، پاسخ بهار بهار را بشنود؛ پس زنده باد بهار، بهار، بهار!
بنا بر این گزارش، هفته گذشته، شمس‌الدین حسینی، وزیر اقتصاد اعلام کرد، لایحه بودجه ۹۲ در دولت نهایی شده و به زودی از طریق رئیس‌جمهور به مجلس تقدیم خواهد شد؛ اما همان گونه که انتظار می‌رفت، هنوز بودجه نرسیده و همچنان کمیسیون‌های مجلس ـ که اکنون باید همه وقت خود را صرف مطالعه و بررسی لایحه بودجه می‌کردند ـ خود را با امور دیگری مشغول کرده‌اند.
در این باره، چندی پیش میرتاج الدینی، معاون رئیس‌جمهور در نظارت بر قانون اساسی گفته بود: لازم است مجلس خود را با شرایط دولت تطبیق دهد تا بتواند بودجه را در ۴۵ روز باقی مانده سال جاری به تصویب برساند؛ بودجه‌ای که فعلا وجود ندارد! این سخنان با واکنش‌های نمایندگان بسیاری همراه شد و اعتراض بسیاری از بهارستانی‌ها را به دنبال داشت.
از سوی دیگر، مجلسی‌ها به ویژه اعضای کمیسیون برنامه و بودجه از جمله جعفر قادری، کاتب، جعفرزاده و تقریبا همه اعضای این کمیسیون بر این باورند که با توجه به شرایط موجود، بودجه سال ۹۲ باید چند دوازدهمی باشد، که این نیز با واکنش دولت روبه‌رو شده است.
سید علی‌محمد بزرگواری در این باره می‌گوید: دولت باید خود را با شرایط مجلس هماهنگ کند، چون مجلس قانونگذار است و باید به لایحه بودجه رأی بدهد. اما دولت نتوانسته خود را با مجلس هماهنگ کند و اگر سر موقع بودجه را تحویل می‌داد، نیازی به دو دوازدهم نبود. حالا هم اگر دولت راهکاری دارد ارائه بدهد، چرا که در غیر این صورت، به دلیل دیرکرد دولت در ارائه بودجه، مجلس ناچار به تصویب بودجه دو دوازدهمی خواهد بود.
این گزارش همچنین یادآور می‌شود، هنگامی که بودجه در موعد قانونی برای بررسی کامل و جامع ارائه نشود، دولت باید به موازات بودجه تقدیمی، درخواست چنددوازدهم را هم داشته باشد تا به امورات جاری خود برسد و کارهای کشور متوقف نشود؛ بنابراین، ارائه بودجه چنددوازدهمی، کار منطقی و معقولی است که دولت تا ابلاغ بودجه آینده بلاتکلیف نباشد و خلأ ایجاد نشود، اما این‌که دولت خلاف آن را می‌گوید، تصمیم‌گیری از جانب نمایندگان و خلاف شأن مجلس بوده و طبیعی است که مجلس باید لایحه را در این فرایند بررسی کند و نتیجه را به شورای نگهبان بفرستد.
در پایان غلامعلی جعفرزاده امین‌آبادی گفت: دولت ثابت کرده که در تنظیم بودجه و پایبندی به قوانین و مقررات نظام‌بندی کشور ضعیف است و البته این قابل پیش‌بینی هم بود. این گونه نیست که دولت تعمدا بودجه را ندهد، بلکه توان تنظیم بودجه در دولت نیست. همگان می‌دانند که لایحه بودجه بر پایه برنامه نوشته می‌شود.
پس در اینجا دو حالت پدید خواهد آمد: یا دولت برنامه ندارد، که در نتیجه نمی‌تواند بودجه را بنویسد و یا برنامه دارد و قادر به بودجه نویسی نیست که در دو حالت، کشور دچار مشکل می‌شود و این ضعف به شمار می‌آید. اگر دولت برنامه داشته باشد و نتواند بودجه بنویسد، برنامه‌ها تباه خواهد شد.
همچنین از آنجا که کشور برنامه‌هایی همچون برنامه پنجم توسعه و برنامه‌های دیگر ـ که رهنمون کشور در راه توسعه و سازندگی است و دولت قادر به ارائه بودجه نیست ـ دارد، نشان از آن دارد که دولت دست‌کم در زمینه اقتصادی بسیار ضعیف است.
نظر شما