مژگان ناصحی، یکی از خوانندگان مجله مهر تصاویری را از این وسایل قدیمی به همراه با توضیحات شان فرستاده و نوشته است: «فکر کردم شاید بد نباشد عکس‌هایی را از آخرین بازمانده‌های این وسایل جمع‌آوری و آرشیو کنم. انتشار این عکس‌ها و تماشای آنها به اندازه عکس دفتر و کتاب و لوازم‌تحریر قدیمی می‌تواند جالب باشد. عکس‌ها از سایت‌های مختلف گردآوری شده‌اند و توضیحات مختصری درباره هرکدام از آنها داده شده است.»
تویوست:
تویوست ها بخاری‌های فتیله داری بودند که در اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 وارد کشور شدند. این دستگاه نفتی، كلاهك مخصوصی داشت كه چون بر روی آتش بود داغ می شد و حرارت ایجاد می کرد. گفته می شود به دلیل آلودگی زیاد این دستگاه و انتشار گازهای سمی، استفاده کنندگان تویوست در معرض ابتلا به آسم و مسمومیت های تنفسی بودند.
پریموس:
چراغ پریموس اولین اجاق خوراک‌پزی است که با سوخت نفت فشرده شده کار می‌کند. این اجاق در سال ۱۸۹۲ توسط فرانس ویلهلم لیندکویست که یک مکانیک کارخانه در استکهلم سوئد بود ساخته شد. برای روشن شدن این دستگاه بعد از ریختن نفت باید با تلمبه دستی کوچکی، نفت را به مخزن رساند تا شعله روشن شود.
"
والور:
چراغ والور ساخت انگلیس بود و برای گرم کردن منازل یا پخت و پز استفاده می شد. البته این والورها در دهه 20 کم کم جایشان را به علاءالدین ها دادند. چرا که دکتر محمد مصدق درخواست کرده بود از فرآورده‌های نفتی در داخل کشور استفاده شود و وابستگی به صادرات نفت خام کاهش یابد. در نتیجه شرکتی به نام «صنایع نفت و گازسوز عالی‌نسب» شروع به تولید چراغ‌های خوراک‌پزی و بخاری‌های نفتی «علاءالدین» کرد.
اجاق نفتی:
اجاق نفتی به نوع دیگری از چراغ والور گفته می شد که ارتفاع کمی داشت و برای پخت و پز مورد استفاده قرار می گرفت. این چراغ ها سه شعله قابل تنظیم داشتند و دریچه ای برای ریختن نفت در مخزن زیرین آن.
"
نظر شما