شمس لنگررودی در گفتگو با خبرنگار مهر از انتشار «منظومه بازگشت» خبر داد و افزود: این مجموعه از یک شعر بلند با عنوان «منظومه بازگشت» و چند شعر کوتاه تشکیل و در آن به بازگشت به خویش و ارزش‌ها و اصالت‌های وجودی خود توجه شده است.
شاعر مجموعه «منظومه بازگشت» با اشاره به این‌که این شعر بلند را آبان سال گذشته و پس از فوت مادرش سروده گفت: سال گذشته و همزمان با سالروز تولدم، مادرم را از دست دادم و این ماجرا سبب شد با خود خلوت کنم و به تامل درباره زندگی و مرگ بپردازم. حتی مدتی به زادگاهم لنگرود رفتم و خاطرات کودکی خود را ورق زدم. نتیجه این کندوکاو در خود، منظومه بلندی شد با عنوان«منظومه بازگشت».
شمس لنگرودی در پاسخ به این‌که چه قالبی را برای شعر بلند خود، «منظومه بازگشت» انتخاب کرده گفت: منظومه شمسی در درون خود چیزی دارد که به خودش باز می‌گردد. بنابراین مقصود من در اینجا از منظومه، قصیده کهن نیست بلکه اشاره‌ام به «منظومه» به معنای مستقل آن و نوعی رجعت به خویش است.
شاعر « منظومه بازگشت» در پایان گفت: این منظومه، شعر بلندی است که از کودکی تا امروز مرا دربرمی‌گیرد؛ در این مجموعه علاوه بر شعر بلند«منظومه بازگشت» که نام اثر از آن گرفته شده، چند شعر کوتاه نیز آمده است.
تازه‌ترین مجموعه شعر شمس لنگرودی با عنوان « منظومه بازگشت» را نشر چشمه تا پایان دی ماه منتشر می‌کند.
محمد شمس لنگرودی متولد 26 آبا‌ن‌ماه سال 1329 در لنگرود است. مجموعه شعرهای «رفتار تشنگی» (1355)، «در مهتابی دنیا» (1363)، «خاکستر و بانو» (1365) ، «جشن ناپیدا» (1367)، «قصیده‌ی لبخند چاک چاک» (1369)، «نت‌هایی برای بلبل چوبی» (1379)، «پنجاه و سه ترانه‌ی عاشقانه» (1383)، «باغبان جهنم» (1383)، «ملاح خیابان‌ها» (861386)، «لب‌خوانی‌های قزل‌آلای من» (1389) ، «رسم کردن دست‌های تو» (1389)، «می‌میرم به جرم آن‌که هنوز زنده بودم» (1389)، «شب، نقاب عمومی است» (1390)، «آوازهای فرشته بی‌بال» و «و عجیب که شمس‌ام می‌خوانند» (63 ترانه عاشقانه) (1392) از آثار او هستند.
او همچنین رمان «رژه بر خاک پوک» و کتاب‌های «گردباد شور جنون» (سبک هندی و کلیم کاشانی)، «تاریخ تحلیلی شعر نو» و «رباعی محبوب من» را منتشر کرده است.
شمس لنگرودی در فیلم‌های «فلامینگوی شماره 13»، «پنج تا پنج» و «احتمال باران اسیدی» هم بازی کرده است.
نظر شما